- เพิ่งดูจบมาซักพัก ออกตัวว่ากระทู้นี้มีจุดประสงค์มาเวิ่นเว้อ ระบายความรู้สึก
- ใครอยากคอมเม้นท์อะไรใจตรงกัน ยินดีมากเลยค่ะ หาเพื่อนร่วมปวดตับด้วยกัน   (ขอย่อสนวม ช สาวน้อยเวทมนตร์)

ขอเกริ่นก่อน เราเป็นสาวกบร๊ะแม่มาตลอด ตั้งใจจะรอดูตัวไม่ซูม ไม่เหยียบสปอยเด็ดขาดตั้งแต่ 26 ตค ที่หนังออก
.....แต่สุดท้ายก็โดนสปอยวันแรกๆ ทั้งๆที่เราปิดกรุ๊ปเฟสบุ๊ค เกี่ยวกับการ์ตูน ไม่เข้ากระทู้ทั้งหมด อ่า.....จากบอร์ดเน่นด๋อย จำได้ไม่มีวันลืม
คนสปอยภาพแปะหรา รูปนี้ เค้าบอกว่า บอร์ดนี้คงไม่แคร์หรอกม้างงงงงงงง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โอ้ววววววววววววววว มิงค้าาาาาาา กรุนี่แหละคร่า แคร์ ปีกดำงอกมาเชียววววววว โว้ยยยยยย

เซ็ง หลังจากนั้น ไม่ว่าจะพยามหลบยังไงก็สปอย...ด้วยร่างโฮมุครบทุกร่าง 555...ทำให้พอเดาๆเนื้อเรื่องออกเลาๆว่าตอนจบจะเป็นไง ตอนแรกเราเดาว่าโฮมุระสุดท้ายพอกลายเป็นแม่มด(ตรงนี้เดาผิด แต่กลายเป็นอะไรที่ยิ่งกว่า555) ก็น่าจะบังคับมาโดกะไปอยู่ดี๊ด้า ในโลกฝันๆสองคน (เราอ่านเนื้อหาเพลงเปิดปิดแล้วจิ้นเอาเองตอนนั้น) อา...เอาเป็นว่าหนังมาจริงเราคงจะดูด้วยความรู้สึกแบบฟินาเล่ซะที คู่วายที่ช้านชอบเข้าวินแบบออฟิเชียลโว้ย555 และตับช้านก็ต้องระเบิดไปอยู่แล้วเป็นเรื่องธรรมดาเหมือนภาคแรกช้านรับได้ ภาคนี้ระเบิดไปก็ไม่เป็นไร ฮะๆ ...อะไรแบบนี้ สรุป คิดว่าไม่น่าจะเจ็บมากเพราะรู้สปอยร่างมารไปแระ
.
.
.

เปล่า...พอดูจบจบจริงๆ ไอที่ผ่านมาทั้งหมดตั้งแต่OP เริ่มเรื่อง2เราจับมือดี๊ด๊า มาโดกะปล่อยผมโมเอ้ มามินุ่งผ้าเช็ดตัว ฉากเซอวิสแฟนๆมาโดกดโฮมุบนเรือ ที่ฟินมาก....แม้กระทั่งฉาก"กระชากบร๊ะแม่" นังมารกลายร่าง ก็ช๊อกแล้วนะ(ถ้าไม่โดนสปอยคงช๊อกตายไปแล้ว)

....แต่พอถึงฉากจบจริงๆหลังจากมาโดกะที่กลับไปจำไรไม่ได้อีกรอบจนกระทั่งได้เจอกับโฮมุเท่านั้นแหละ....ทำเอาจุก โรคกระเพาะกำเริบ เครียด จนขึ้น end credit และตับสลายร่างอีกครั้งตอนฉาก post credit...ตับดิชั้นไม่ใช่แค่ระเบิดนะคะ แต่มันถึงกับสลายร่าง ระเหิดหายไปในอากาศทีเดียว



ทำไมน่ะหรอ..คำพูดแรกเราที่ตะโกนออกมาตอนดูจบ คือ" เอ้ยยยยยย อยย่าเพิ่งจบๆ อะไรเนี่ยยยยยย มันจะเศร้าไปแล้วเฟ้ยยยยยยย ไม่เอาาาาาาา" ใครที่บอกภาคทีวี bad end เราว่าภาคนี้แย่กว่าหลายร้อยเท่าอีก บางคนจะบอกว่ามันจะ แบด เอนได้ยังไง สุดท้ายโฮมุก็สร้างจักรวลาใหม่ อยู่กับมาโดกะที่ไม่ได้รู้เรื่อง สนวม ไม่ใช่เรอะ ชีน่าจะดี๊ด้าดี...ก็ได้อยู่กับคนที่รักตลอดไปไม่ใช่เรอะ

คือถ้ามันไม่ใส่ฉากสุดท้ายที่เป็นฉากโฮมุมาโดคุยกันตรงระเบียงทางเดินโรงเรียนจนถึงฉากหลังEDนะ ...ก็คิดว่า ความปรารถนาของโฮมุคือ การได้อยู่กับมาโดกะ...โดยไม่สนว่าอะไรจะเกิด โลกจะแตกใครจะตายก็ช่าง...ถูก แต่แค่ส่วนเดียว....จริงๆแล้ว อาจจะเป็นภาพติดตาจากร่างนังมารอวตาร กับร่างตุ้มหูจิบน้ำส้ม ที่ดูร้ายลึก ตัวโกงสุดๆมั้ง ทำให้คนดูกลายเป็นว่ามองข้าม จุดประสงค์ของโฮมุที่ทำจริงๆ เพราะท่าทางเธอมันร้ายเหลือ






...คือพอดูถึงตอนนี้รู้สึกเลยว่า โฮมุนี่รักมาโดกะ มาก...มากมายจริงๆ...ถึงแม้หนังจะนำเสนอด้วยภาพที่ว่า รักมากขนาดเปลี่ยนจักรวาลได้...แต่กับเรา ฉากระเบียงนี้มันนำเสนอได้มากกว่านั้นอีก...เพราะมันแสดงออกว่าโฮมุเจออะไร รู้สึกยังไง คิดยังไง เดี๋ยวจะกล่าวต่อไป

ตลอดมาความคิดของโฮมุ ที่หลังจากมาโดกะกลายเป็นพระแม่ ก็คือการตั้งใจว่าจะปราบมาจูไปจนกว่าจะหาไม่มาตลอด(ซึ่งตรงนี้จริงๆเป็นความตั้งใจที่โดนสถานการณ์"บังคับ" เพราะตัวเองยังแก้อะไรไม่ได้ ไม่มีพลัง จนกระทั่งได้มาอยู่ในร่างมาร) พอมารู้สึกตัวว่าตัวเองอยู่ในเมืองที่"แม่มด"ซักตนได้สร้างขึ้น...โดยที่ยังไม่รู้ว่า"แม่มด"ตนนั้นแท้จริงคืออะไร โฮมุโกรธมากและไม่ให้อภัย อย่างที่บอกกับซายากะ ว่าแม่มดทุกตนต้องโดนกำจัด

...เพราะว่ามันเป็นความปรารถนา...เป็นสิ่งที่แลกไปด้วยชีวิตของคนๆนั้น...
ประเด็นนี้มีให้เห็นตลอดในหนังภาคนี้ ในตอนที่โฮมุยัง"คิดว่า"ตัวเองเป็น สนวม หรือแม้กระทั่งตอนที่รู้ตัวแล้วว่าตัวเองเป็นแม่มด

...ก็ยังไม่เลิก...ที่จะปกป้องความปรารถนาของมาโดกะ
...แม้ตัวเองจะต้องกลายเป็นแม่มดในโซลเจ็ม...
และจะต้องตาย โดยที่ไม่มีวันแม้จะได้เจอกับมาโดกะอีกก็ตาม ก็ยอม...






(เราชอบเรื่องช่วงโฮมุชุดไว้ทุกข์มาก ดูแล้ัวอินไปความทรมานของชีฝุดๆ.. ทำไมชิมโบใจร้ายงี้ฟะ แค่จะเจอกันยังไม่ได้  )

ดูถึงตรงนี้ แล้วพอได้ดูฉากจบหนัง ทำให้เราต้องกลับไปคิดใหม่เลย...เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เราดูภาคทีวีจบ ก็คิดว่า ความปรารถนาของโฮมุระคือการได้อยู่กับมาโดกะ ...แต่มันไม่ใช่แค่นั้น เรื่องนี้เป็นแค่ส่วนเดียว

แต่มันคือการทำอะไรซักอย่าง และทำอะไรทุกๆอย่างเพื่อคนที่เรารัก แม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้แค่ไหน จะต้องเจ็บปวดอีกแค่ไหน จะต้องต่อสู้ จะต้องวนเวียนในเวลาอันซ้ำซากยาวนาน จะต้องตาย จะต้องไม่ได้พบ..อีกแล้วก็ยอม รวมถึงการทรยศ ฝืนใจคนที่ตัวเองรักอีกด้วย (ซึ่งจะกล่าวต่อไป)

สรุปประเด็นก็คือ โฮมุระเคารพ แล้วก็ต่อสู้มาตลอดเพื่อความคิด ความหวังของมาโดกะที่กลายเป็นพระเจ้า แม้จะกลายเป็นแม่มดไม่ได้เจอกันอีก ก็จะทำ



แต่จริงๆแล้วโฮมุระทำไปเพราะไม่มีตัวเลือกอื่น คือสถานการณ์มันจำกัด ตัวเองจบภาคทีวีเป็นแค่สาวน้อยเวทมนตร์ธรรมดาทำอะไรไม่ได้ ต้องรอวันที่โซลเจ็มดำ แล้วก็จะได้ไปเจอกันอีก ก่อนที่จะสลายรวมเป็นส่วนหนึ่งของมาโดกะ(คือไม่ได้มีตัวตน พูดคุยกันได้อีก กรณีซายากะอันนั้นเหมือนกันที่กลับมามีตัวตนได้ก็เพราะมาทำภารกิจรับโฮมุไป คือชั่วคราว เรื่องจบก็ไม่ได้เป็นตัวตนอีก สรุป มาโดกะก็อยู่คนเดียวอยู่ดี)

ทีนี้พอได้พลังมา แล้วผลคือเปลี่ยนจักรวาล ทำให้มาโดกะจำได้เพียงบางส่วน ระบบล่ามาจูไม่รู้จะล่มหรือไม่(น่าจะไม่เพราะมีสนวม.อยู่) สมดุลระหว่างความหวังกับความสิ้นหวังจะเปลี่ยนไปแค่ไหน...แต่ที่แน่ๆ เป็นโลกที่น่าจะรอวันพังทลายไปวันๆ เพราะขนาดคนสร้างมันขึ้นมาสภาพจิตใจยังดูไม่มั่นคงเลย...

"เห็นแก่ตัวนะแบบนี้ แค่อยากอยู่กับคนที่รัก ก็จับเค้ามาขัง"

...มีหลายคนตีความได้แบบนี้แต่เราเห็นต่างมากๆ คือการอยากอยู่กับมาโดกะน่ะ แน่นอนว่าใช่ แต่มันมีอย่างอื่นซ่อนอยู่และมีความหมายกว่านั้น
...ไม่งั้นแค่โฮมุระรอมาโดกะมารับไปก็จบตัวเองก็ได้เจอ ได้จบวงจรอุบาทว์ที่ต้องสู้เรื่อยๆ เพียงแต่โฮมุรู้ว่า ทำยังงั้น มาโดกะก็ต้องอยู่คนเดียว  หรือแค่โฮมุฆ่าตัวตายโดยทำให้เจ็มดำก็จบ ก็ได้เจอ เรียกได้ว่าอุตส่าห์จะได้ไปสบายแต่ก็ไม่ทำ ไม่ไป...ทั้งๆที่ใจตัวเองอยากเจอจะแย่

...ถ้าคิดแบบข้างบน คงไม่มีฉากในหนังที่ยกมาข้างต้นหรอก ที่ต่อให้เป็นแม่มดก็ยอมตายไม่เจอน่ะ(ถึงสุดท้ายก็ทนไม่ไหวยอมให้มาโดกะมาช่วย แล้วยิงธนูหนีไปด้วยกันก็เถอะ แต่ตรงนี้มันแสดงความมุ่งมั่นของโฮมุชัดเจน)

เดิม ช้อยส์ที่เลือกได้สำหรับมาโดกะ มีแค่ ตาย-เป็นแม่มด-เป็นพระเจ้า
แต่สำหรับโฮมุ เลือกที่จะสร้างช้อยส์อีกอย่าง และเป็นอันที่ดีที่สุดกับตัวมาโดกะเลยคือ เป็นคนธรรมดาแบบเดิม

มีคนบอกว่านี่มันเอาอีโก้โฮมุเองยัดเยียดคนอื่นรึเปล่า ก็เปล่านะ มันเป็นคำพูดของมาโดกะ(ที่ลืมความจริงไป)เองเลยในทุ่งดอกไม้ ที่ว่าจะไม่จากเหล่าคนสำคัญไปไหน ต่อให้มีเรื่องน่ากลัวอะไรก็ตาม ก็คือถ้าเลือกได้ก็จะเป็นคนธรรมดา.

..เพียงแต่ว่า ถ้าเป็น"มาโดกะที่รู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองต้องทำอะไร" เธอไม่มีวันที่ยอมทิ้งชาวบ้านไปแน่ๆ...

ตรงนี้อยากให้มองย้อนกลับไปที่ฉากระเบียง
โฮมุระ...รู้ทั้งรู้ว่า ถ้ามาโดกะรู้หน้าที่จริงๆย่อมต้องเลือกหน้าที่ (แสดงออกจากการตั้งใจล่ามาจูต่อไปเพื่อมาโดกะ โกรธมากที่ในโลกใหม่มีแม่มด หรือยอมกลายเป็นแม่มดเพื่อไม่ให้มาโดกะโดนเปิดเผยตัวจริง)
...แต่โฮมุก็ยังเลือกที่จะทรยศความตั้งใจเดิมของมาโดกะ ...ทั้งน้ำตา เพียงเพื่อหวังจะให้มาโดกะมีความสุขแบบคนธรรมดา






ดูถึงฉากนี้เราจุกจี๊ดมากกกกกกกกกกก แบบว่า เห้ย รักมากขนาดนี้ แล้วก็เข้าใจเจตนารมย์ฝ่ายตรงข้าม เข้าใจความตั้งใจมาโดกะมาตลอด แต่ตัวเองก็ต้องมาทรยศกับความรู้สึกของคนที่ตัวเองรัก...เพียงเพื่อหวังจะให้เค้ามีความสุขแบบจริงๆ ไม่ใช่สุขได้เท่าที่เป็นเพราะมาจากภาระที่โดนบังคับ(เรื่องกฎความหวัง-สิ้นหวังที่ต้องทำให้มาโดกะกลายเป็ฯพระเจ้า)

ซึ่งคนที่เจ็บเราว่าก็ตัวโฮมุเองนั่นแหละ เพราะสิ่งที่ได้มาสุดท้ายคือ มาโดกะที่จำอะไรตัวเองไม่ได้เลย พร้อมที่จะกลายเป็นพระเจ้าตลอด แล้วก็ต้องมาเป็นศัตรูกันเพราะความคิดไม่ตรงกันเมื่อมาโดกะกลับมาจำได้ ดูได้จากหลังฉาก ED ที่เป็นโฮมุระนั่งเก้าอี้คนเดียว อีกครึ่งซีก กับเก้าอี้อีกตัวที่ใครคนนึงเคยนั่งหายไป... ทุกคนดูมีความสุขในโลกใหม่หมด ยกเว้นโฮมุระ คือได้อยู่ในมิติเดียวกันก็จริง แต่ความสัมพันธ์ไม่ใช่แบบเดิม และอนาคตมีแนวโน้มจะแย่ลง

มาโดกะ==> ยอมเสียสละตัวเองเพื่อทั้งจักรวาล(ซึ่งรวมถึงโฮมุระ)
โฮมุระ==> ยอมแลกจักรวาลและความสุขของตัวเอง เพื่อมาโดกะคนเดียว
...บอกตรงๆว่า  ไม่รู้ว่าภาคต่อไปมันจะจบยังไงถึงจะดี เพราะต่างฝ่ายต่างก็หวังเพื่ออีกฝ่าย แต่สองสิ่งนี้ดันสวนทางกันเอง จะบ้าตาย...