บอกไปเลย หรือ ห่างหายไปเองครับ?

ผมคบกับ ผญ คนหนึ่ง ตอนแรกผมใส่ใจเทอมากๆนะคับ แต่เทอไม่ค่อยได้ใส่ใจผมเลย พอคบกันไปได้สักพักหนึ่งผมเลยท้อที่เทอไม่สนใจผมเลย ผมจึงเริ่มเฉยๆชาๆ ตีตัวออกห่าง แต่หลังจากที่ผมทำแบบนั้นนั่นแหละคับ เทอก็เริ่มที่จะเข้าหาผมสนใจผม บางครั้งก็ทะเลาะกันบ้างอะไรกันบ้าง ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติน่ะแหละคับ แล้วพอผมเริ่มกลับไปเอาใจใส่เทอ เทอก็เริ่มกลับเป็นเหมือนเดิม ไม้ค่อยใส่ใจผมเท่าไหร่ ผมก็เข้าอีหรอบเดิมนั่นแหละคับ ท้อ ท้อจนอยากจะเลิกจิงๆเลยคือแบบมันไม่อยากไปต่อแล้วจิงๆน่ะคับ เทอก็เริ่มมาใส่ใจผม !! ~ ใส่ใจผมมากกว่าเดิมด้วย แต่ใจผมนี่สิ่มันทำใจยอมรับไม่ได้อ่ะคับ เวลาทะเลาะกันหนักๆ ผมก็เลยบอกเลิกไปแล้วพร้อมบอกให้เทอฟังว่าทำไมผมถึงอยากจะเลิก แต่เทอก็บอกว่าไม่อยากเลิก ในใจผมก็คิดว่าลองคบไปอีกสักพักก็ได้เผื่อจะดีขึ้น ซึ่งมันก็ดีขึ้นน่ะแหละคับ แต่ใจผมมันไำม่เหมือนเดิมแล้วจิงๆ ผมคบกับเทอตอนนี้ที่ผมคิดคือเทอเป็นเพื่อนผม นั่นคือสิ่งที่ผมคิด แต่เทอไม่ได้คิดว่าผมเป็นเพื่อนนี่น่ะสิ่คับ แล้วยิ่งตอนเทอถามนู่นนี่นั่นผม มันทำให้ผมรู้สึกผิดมากๆ ที่ตอนแรกผมไม่ทำให้มันเด็ดขาด ตอนนี้ผมเลยหนักใจมากที่ผมจะบอกเลิกเทอ ซึ่งตอนนี้ก็แทบจะไม่ได้ทะเลาะกันแล้วแหละคับ แต่ผมคิดว่าึคบต่อไปยังไงก็ไม่รอด ไม่ใ่ช่ืที่แฟนผมนะ แต่เป็นตัวผมนี่แหละ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า ไม่กล้าบอกเลิกเพราะเหตุผลที่ผมจะเลิกมันก็คงเหมือนเดิมกลัวว่าเทอจะเสียความรู้สึก แต่ผมก็คิดอีกว่าถ้าผมห่างหายไปเองแบบนี้มันจะกลายเป็นไม่ชัดเจนหรือเปล่า