อยากมีแฟน ตั้งสเปคไว้แบบนี้ จะมีใครเอาไหม หรือต้องอยู่เป็นโสด หรือต้องเปลี่ยนทัศนคติ

ตอนนี้เราอายุ 29 แล้ว อยากหาใครสักคนมาทำให้ชีวิตเรา Complete ซะที

เพราะในเรื่องหน้าที่การงาน เรื่องการเรียน เราคิดว่าเราทำหน้าที่ได้ค่อนข้างดีแล้ว

คือเราทำงานบริษัทต้นๆ ของไทย แล้วก็จบโทเรียบร้อยแล้ว เราเลยคิดว่า ยังเหลืออีกสิ่งหนึ่งที่เราต้องการ

คือใครสักคนหนึ่งที่จะอยู่เคียงข้างเรา  แต่เราเป็นคนแบบว่า คิดว่าตัวเองสวย คิดว่าตัวเองเก่ง

เงื่อนไขในชีวิตเยอะแยะมากมาย ยังคิดเลยว่า คงไม่มีใครผ่านเงื่อนไขต่างๆ ของเราได้

  อยากจะย้อนหลังเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเรานะคะ จะได้รู้จักเรามากขึ้น ช่วยวิเคราะห์เราให้ด้วย

ตอนเด็กๆ เราเป็นเด็กดื้อ เกเร ไม่ค่อยตั้งใจเรียน มีดีอยู่อย่างเดียว คือเป็นคนตัวเล็ก ขาว

หน้าออกลูกครึ่ง ลูกเสี้ยว นิดๆ ตั้งแต่เรียนประถม มีเพื่อนมาจีบเยอะมาก แต่มีครั้งหนึ่ง

เราได้ยินพวกผู้ชายคู่หนึ่ง มันนินทาเราว่าเราสวย แต่โง่ เราเจ็บใจมาก หลังจากนั้น เราก็เลยตั้งใจเรียนๆๆ

ตั้งใจเรียนแบบโอเว่อร์มาก เคยเป็นตัวแทนของมหาลัยไปแข่งขันด้านวิชาการหลายครั้ง

เราชอบความรู้สึกตอนตัวเองชนะมาก มันภูมิใจ มันเป็นอะไรที่บอกไม่ถูก หลังจากนั้น เราก็ชอบแข่งขัน

อย่างเวลาเรียน เราจะคิดเสมอว่าจะต้องเอา A ให้ได้ แล้วเกรดเราก็ 3.5 up ตลอดทั้งป.ตรี

และป.โท มหาลัยที่เราเรียนโท ก็เป็นมหาลัยอันดับหนึ่งด้านสาขานั้นเลย แต่ว่าตอนเด็ก บ้านเราจนนะ

เราสู้แบบปากกัดตีนถีบ หาเงินเรียนเองมาตลอด มีกู้กยศ.ด้วย แต่ที่บ้านไม่เคยออกเงินช่วยเราเลย ตั้งแต่

ม.4-ป.โท หาเงินเรียนเองตลอด พอเราทำงาน เราก็สอบแข่งขันได้ที่ 1 ได้เข้าทำงานในบริษัทอันดับต้นของไทย

บ.ที่เปิดสอบที คนแห่สอบเยอะมาก มันทำให้เราภูมิใจมากๆ เราจะคิดในใจเงียบๆ คนเดียวไม่เคยบอกใครนะ

ว่าเราน่ะ ทั้งสวย และก็เก่ง แต่ขาดอยู่เพียงอย่างเดียวคือ รวย ถ้าเรารวย เราก็จะครบ คือ สวย รวย เก่ง

เราเคยมีแฟนมาแล้ว 2 คน คนแรกทิ้งเรา เพราะที่บ้านเรามีหนี้ ประมาณว่ามีปัญหากันในเรื่องเงิน

บ้านเขาค่อนข้าง มีฐานะ ส่วนบ้านเราจน  ส่วนแฟนคนที่ 2 ก็ชอบถามเราว่า เรามีรถไหม

พี่เรามีเราไหม คือ ถามเพื่อสื่อไปถึงฐานะทางบ้านเรา ว่ารวย จน อะไรประมาณนี้

จนสุดท้ายเขาเห็นเราอยู่ห้องเช่าเล็กๆ แบบไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก เขาก็เลิกกับเรา

แต่จริงๆ แล้วที่เราย้ายมาอยู่ห้องเช่าเล็กๆ เพราะว่าเรากำลังสร้างบ้านคะ บ้านยังไม่เสร็จ แล้วต้องการประหยัดเงินด้วย

มันทำให้เห็นเลยว่า ถ้าเราจน เขาก็ไป

นี่คือส่งที่เราเจอมานะคะ แล้วส่วนฝั่งเรา คือ เวลามีใครมาจีบเรา พอเราเริ่มรู้สึกดีกับใครนิดๆ คือเหมือนเริ่มรู้สึกชอบ

เราจะรีบสืบประวัติของเขาก่อนเลยคะ เราอยากได้คนที่จบโทเหมือนกัน หน้าที่การงานดี มีฐานะ เลี้ยงดูเราได้

และมีทัศนคติที่ไม่รังเกียจที่บ้านเราจน แต่ทุกวันนี้ ก็ดีขึ้นมากแล้ว หนี้ก้อเหลือไม่มากแล้ว

ที่เราอยากได้แฟนที่จบโทเหมือนกัน เพราะเราคิดว่าอยากได้คนที่สมน้ำสมเนื้อกะเรา แล้วอีกอย่าง คือถ้าเราพูด

กะคนที่ไม่ค่อยเก่ง เราจะขี้หงุดหงิดคะ เหมือนเวลาเราติวหนังสือให้เพื่อนที่เขาไม่มีความรู้พื้นฐานมาก่อน

แล้วให้เราติวให้ เราจะหงุดหงิดคะ ในเรื่องหน้าที่การงาน ก็เพราะเราคิดว่า ตัวเราเองก็เริ่มต้นจาก 0 ยังสามารถมี

หน้าที่การงานที่ดีได้เลย แล้วผู้ชายที่จะมาเป็นผู้นำเรา เขาก็ต้องมีหน้าที่การงาน ที่เหมาะสมกับเราด้วย

ส่วนเรื่องฐานะ ไม่อยากมีแฟนจน เพราะบ้านเราเองก็จนแล้ว อยากมีคนที่พอจะพึงพาได้ ไม่ใช่จนกับจนมาอยู่ด้วยกันจะ

ยิ่งลำบากเข้าไปกันใหญ่คะ ที่เราว่าเราจน เพราะเราเอาเงินไปสร้างบ้านด้วยคะ แล้วเราก็อยากได้ผู้ชายที่ไม่ดูถูกเรื่องความจนที่บ้านเรา

มันเหมือนเรามีปมในใจอ่ะคะ แล้วผู้หญิงที่มีทัศนคติแบบเรานี้ จะมีแฟนกะเขาได้ไหม

หรือจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงทัศนคติก่อน ถ้าจะเปลี่ยนควรเปลี่ยนยังไง มีข้อเสนอแนะไหมคะ

เราอาจจะสร้างสเปคไว้สูงเกินไปหรือเปล่า แต่เราก็อยากได้ตามสเปคที่เราตั้งนะคะ

ถ้าไม่ได้ดั่งใจอาจจะอยู่เป็นโสดก็ได้ แต่พ่อเราชอบถาม แล้วเราก็ไม่อยากตายอย่างโดดเดี่ยวด้วยคะ

อยากมีครอบครัวล้อมเราต้องเราใกล้ตายอ่ะคะ