เราเห็นเเก่ตัวขนาดไหน โตขึ้นไปเราจะหาเพื่อนได้ไหมคะ
เดี๋ยวนี้แม่ชอบบอกเราว่า "ถ้าเกิดทำนิสัยแบบนี้ต่อไป โตขึ้นจะหางานทำหาไม่ได้นะ เพื่อนก็ไม่มีใครคบหรอก"
ทำเอาเราเครียดเลย
ตอนนี้เรามีกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันพอสมควรหกคนค่ะ คุยกันดี เราเป็นคนที่ค่อนข้างจะตลกหน่อย ถ้าอยู่กับคนที่สนิท แต่ถ้าอยู่กับคนที่ไม่สนิทก็จะทำตัวนิ่งๆ หน้าเราค่อนข้างไปทางบึ้ง เราแทบจะไม่นินทาคนอื่นเลย ไม่ค่อยโมโหค่ะ ส่วนใหญ่จะแค่คิดเฉยๆ ส่วนเรื่องแบ่งปัน เวลาซื้อขนมมาเราจะถามทุกคนว่ากินมั้ย แต่พักหลังเราลดอาหารลงเพราะแม่บอกว่าอ้วนเกินแล้วก็อยากเก็บเงินด้วย ถ้าเป็นพวกข้าวเป็นจานๆ เราจะไม่ถามใครค่ะ ใครอยากกินก็ขอเอา ส่วนเพื่อนบางคนมาของกินของที่จหมือนกับเขาอยู่แล้ว เราก็คิดว่า มีอยู่แล้วนี่นา แต่เราก็ให้ไปค่ะ
เรางกไปไหมคะ?
ส่วนอยู่ที่บ้านเรามีแม่กับโกค่ะ เราพยายามมากที่จะไม่ทะเลาะกับโกแต่มันก็เป็นเกือบทุกครั้งที่แม่กลับมาบ้าน ส่วนตอนนี้เราพยายามพูดดี คิดก่อนทำ คิดไปทางบวกเสมอค่ะ แต่ก็ยังหลุดบ้าง
เราควรปรับปรุงตัวอย่างไร แล้วพอจะมีวิธีที่ช่วยให้ใจเย็นบ้างไหม?
เมื่ออาทิตย์ก่อนโกเราซื้อขนมมากินด้วยกันถุงนึงค่ะ พอดีว่าเราชอบมาก เราเลยถามโกว่า ซื้อมาแค่ห่อเดียวหรอ โกเราตอบว่า ซื้อมาสองถุงแต่อีกถุงนึงเอาไปให้ลูกเจ็ก(ลูกพี่ลูกน้องเรา) เราก็เลยบอกว่า น่าจะซื้อมาเผื่อหนูบ้าง
อยากรู้ว่าแบบนี้เป็นอาการขี้หวงไหม?เพราะหลังจากนั้นโกเราไปฟ้องโกอีกคนนึงซะใหญ่โต
อีกเรื่องนึง บ้านเราจะไปเที่ยวกับอี้ค่ะ แม่บอกว่าค่าอาหารจะแบ่งจ่ายกับโกคนละครึ่ง แต่บ้านอี้มีสี่คนค่ะ เราก็เลยไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เพราะว่าลูกอี้เขามีเงินเดือนที่ค่อนข้างเยอะ แต่บ้านเราฐานะธรรมดา
เราเห็นแก่ตัวไปไหมคะ?
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นค่ะ
ช่วยบอกส่วนที่เราต้องปรับปรุงแก้ไข และตอบคำถามเราด้วยค่ะ
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
เราเห็นเเก่ตัวขนาดไหน โตขึ้นไปเราจะหาเพื่อนได้ไหมคะ
เดี๋ยวนี้แม่ชอบบอกเราว่า "ถ้าเกิดทำนิสัยแบบนี้ต่อไป โตขึ้นจะหางานทำหาไม่ได้นะ เพื่อนก็ไม่มีใครคบหรอก"
ทำเอาเราเครียดเลย
ตอนนี้เรามีกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันพอสมควรหกคนค่ะ คุยกันดี เราเป็นคนที่ค่อนข้างจะตลกหน่อย ถ้าอยู่กับคนที่สนิท แต่ถ้าอยู่กับคนที่ไม่สนิทก็จะทำตัวนิ่งๆ หน้าเราค่อนข้างไปทางบึ้ง เราแทบจะไม่นินทาคนอื่นเลย ไม่ค่อยโมโหค่ะ ส่วนใหญ่จะแค่คิดเฉยๆ ส่วนเรื่องแบ่งปัน เวลาซื้อขนมมาเราจะถามทุกคนว่ากินมั้ย แต่พักหลังเราลดอาหารลงเพราะแม่บอกว่าอ้วนเกินแล้วก็อยากเก็บเงินด้วย ถ้าเป็นพวกข้าวเป็นจานๆ เราจะไม่ถามใครค่ะ ใครอยากกินก็ขอเอา ส่วนเพื่อนบางคนมาของกินของที่จหมือนกับเขาอยู่แล้ว เราก็คิดว่า มีอยู่แล้วนี่นา แต่เราก็ให้ไปค่ะ
เรางกไปไหมคะ?
ส่วนอยู่ที่บ้านเรามีแม่กับโกค่ะ เราพยายามมากที่จะไม่ทะเลาะกับโกแต่มันก็เป็นเกือบทุกครั้งที่แม่กลับมาบ้าน ส่วนตอนนี้เราพยายามพูดดี คิดก่อนทำ คิดไปทางบวกเสมอค่ะ แต่ก็ยังหลุดบ้าง
เราควรปรับปรุงตัวอย่างไร แล้วพอจะมีวิธีที่ช่วยให้ใจเย็นบ้างไหม?
เมื่ออาทิตย์ก่อนโกเราซื้อขนมมากินด้วยกันถุงนึงค่ะ พอดีว่าเราชอบมาก เราเลยถามโกว่า ซื้อมาแค่ห่อเดียวหรอ โกเราตอบว่า ซื้อมาสองถุงแต่อีกถุงนึงเอาไปให้ลูกเจ็ก(ลูกพี่ลูกน้องเรา) เราก็เลยบอกว่า น่าจะซื้อมาเผื่อหนูบ้าง
อยากรู้ว่าแบบนี้เป็นอาการขี้หวงไหม?เพราะหลังจากนั้นโกเราไปฟ้องโกอีกคนนึงซะใหญ่โต
อีกเรื่องนึง บ้านเราจะไปเที่ยวกับอี้ค่ะ แม่บอกว่าค่าอาหารจะแบ่งจ่ายกับโกคนละครึ่ง แต่บ้านอี้มีสี่คนค่ะ เราก็เลยไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เพราะว่าลูกอี้เขามีเงินเดือนที่ค่อนข้างเยอะ แต่บ้านเราฐานะธรรมดา
เราเห็นแก่ตัวไปไหมคะ?
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นค่ะ
ช่วยบอกส่วนที่เราต้องปรับปรุงแก้ไข และตอบคำถามเราด้วยค่ะ
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ