กลัวเป็นบ้าค่ะ

มีความในใจนิดนึงค่ะ..คือดิฉันเป็นคนที่ไม่มีบ้านตั้งแต่เกิดแล้วคะตั้งแต่รุ่นแม่ปู่ยาตายยายเลยค่ะไม่ค่อยมีญาติเหมือนคนๆอื่นเขาดิฉันแปลกไหมค่ะเวลาเราเห็นคนอื่นมีบ้านมีครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาน้ำตาดิฉันจะไหลทุกทียิ่งเห็นทุกวันก็ร้องไห้ทุกวันดิฉันปกติไหมค่ะหรือเป้นโรคจิตค่ะในวัยเด็กของฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้น่ะแต่พอเราโตมามีหลาน...ดิฉันเลี้ยงหลานเหมือนลุกฉันรักเขามากค่ะเพราะแม่เขาเป็นแฝดกับเราเวลาที่มองหน้าหลานฉันก็ชอบแอบมาร้องไห้ถ้าเขาโตมาไม่มีบ้านเหมือนฉันเขาจะทำยังไงอีกหน่อยมีเพื่อนจะให้เพื่อนมาหาอย่างไรเขาคงอายที่อยู่ในห้องเล็กแบบนี้..(อยู่ห้องเช่า3คน)ฉันคิดมากไปรึป่าวค่ะฉันจะเป็นบ้าไหมค่ะเรื่องเล้กๆน้อยก็เป็นน่ะแค่เห็นใครๆไปเที่ยวทะเลฉันชอบมาฝันว่าฉันไปฉันมีปัญญาพาหลานพี่ไปค่ะทั้งๆที่ความเป็นจริงชาตินี้ฉันไม่มีโอกาสนะ(เพราะไม่มีตังไปหรอก)ฉันอยากรู้ฉันยังปกติไหมคนอื่นเป็นเหมือนฉันไหม