สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป นี้ก็เป็นกระทู้แรกนะค่ะ พอดีอ่านกระทู้ที่ผ่านๆมาแล้วเกิดไอเดียอยากจะเอาเรื่องตัวเองมาเล่าบ้าง เลยตัดสินใจสมัครสมาชิคพันทิป(หลังจากที่แอบซุ่มอยู่นาน) ยังไงก็ฝากตัวด้วยค่ะ
----------------
ตอนนี้เราอายุ 20 ปี แฟนเราตอนนี้อายุ 32 ใกล้จะ 33 แล้วค่ะ ฮ่ะฮ่าๆ ต่างกันสุดขั้วเลยป่ะ แต่สำหรับเรานะมันดูเหมือนจะสุดขั้วมากกกก
เจอเค้าครั้งแรกตอนไปงานสังสรรค์ปาร์ตี้ที่ร้านอาหารแห่งนึง ซึ่งวันนั้นเนี้ยไม่มีคนไทยเลยค่ะมีแต่คนอินโดนีเซีย เพื่อนเราก็เป็นคนอินโดค่ะ พอดีเพื่อนเราชวนไปเราก็เออไหนๆก็ไม่มีอะไรทำหลังจากนี้ก็เลยตอบตกลง พอไปถึงก็เหมือนไปอมสากอ่ะค่ะ ได้แต่นั่งเงียบเพราะเค้าพูดแต่ภาษาอินโดกันสนุกสนานเฮฮา เราก็ก้มหน้าก้มตาทานอาหารไม่ได้สนใจใครเลย
จนกระทั่งมีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาในร้านซึ่งต้องสงสัยว่าคงมาสายเลยมาเป็นคนสุดท้ายของกลุ่ม พอเรามองแล้วเราก็เกิดความรู้สึกอะไรบางอย่าง เหมือนมี sense อะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรค่ะ จนกระทั่งปาร์ตี้เลิก กำลังเดินออกจากร้านกันแล้วบังเอิ๊นนน บังเอิญเค้าคนนั้นดันมายืนอยู่ข้างๆเรา เพื่อนเลยแนะนำให้รู้จัก ก็ say hi อะไรงี้จบไป
พอตอนเช้าอีกวันเพื่อนก็วิ่งแล่นมาบอกว่าผู้ชายคนนั้นขอเบอร์เรา. เราก็ยังงง แล้วบอกปัดไปเพราะรู้ว่าเค้าอายุขึ้นเลข 3 เลยไม่คิดว่าจะคุยกันได้ ก็ยังพูดกับเพื่อนว่า "แก่ขนาดนี้มีภรรยาแล้วมั้ง" (แอบเป็นคนแรง)
เค้าก็พยายามส่งข้อความหาเพื่อนเราว่าอยากให้ลองคุยกันดูก่อน จนสุดท้ายเราก็เลยให้เฟสแทน พอได้คุยแล้วเราก็รู้สึกว่าเข้ากันได้ดีมาาากกกก รู้สึกว่าคุยดี เฮฮา เข้าใจกันได้ดี ไม่หม้อ ไม่ขี้หลี สรุปเราเลยให้เบอร์ไป พอดีบ้านเค้าอยู่บนเขาสัญญานไม่ค่อยดีเลยได้ FaceTime กันตอนกลางคืนแทน จนไปๆมาๆได้ไปเดทกับเค้าแล้วคบกันตอนไหนไม่รู้เค้าก็ไม่ได้เอ่ยปากขอเป็นแฟนนะ ก็บอกรักกัน แล้ววันนึงเค้าหลุดปากพูดแฟนออกมา เราเลยถามแบบแอ๊บๆว่า"อ้าว นี้เราเป็นแฟนกันแล้วหรอ?" เค้าก้ตอบมาว่า "เป็นตั้งนานแล้ว" งิงิ แอบเขิน
หลังจากนั้นเค้าก็คอยมารับมาส่ง พาไปนู้นไปนี้ ส่วนมากจะเป็นช่วงวันอาทิตย์ จันทร์ เพราะเป็นวันที่เค้าหยุด แล้วหลังๆ เราก็จะไปนอนค้างบ้านเค้าทุกๆ weekend เลยอ่ะค่ะฮ่ะฮ่าๆๆ
เอ๊ะ? ยังไง อิอิ
จนตอนนี้คบกันได้เกือบ 1 ปี แล้วค่ะ
อีก 2 เดือนก็จะครบปี ซึ่งตลอดเวลาที่คบกันมา ชอบตรงที่เค้าเป็นคนมีความรับผิดชอบมาก เค้าดูแลเอาใจใส่เรามาก(รู้สึกดี) ไม่เคยต้องมานั่งกังวลเรื่องผู้หญิงเลยแม้แต่ครั้งเดียว เค้าเป็นคนที่ซื่อสัตย์ และรักครอบครัวของเค้ามาก โดยเฉพาะพี่ชายของเค้า เหมือนเราได้เจอคนที่เพอเฟคสุด แต่ข้อเสียของเค้าคือ เจ้าอารมณ์ อารมณ์ร้อน ถ้าโมโหเค้าจะตะคอกใส่ เสียงดังมากน่ากลัว
จนกระทั่งตอนนั้นหลังจากที่ทะเลาะกันครั้งใหญ่เสร็จ (เพราะความงี่เง่าของเราเอง ไม่ใช่ความผิดเค้าเลย555) เราก็มานั่งปรับกันว่า ฉันไม่ชอบนะที่เทอตะคอกใส่ เค้าก็โอเค ต่อไปจะพยายามไม่ตะคอกนะ เค้าก็ขอว่าทีหลังอย่าชวนทะเลาะอีก เค้าก็ไม่ชอบเหมือนกัน ซึ่งหลังจากนั้นเมื่อมีอะไรไม่ถูกใจเค้าก็ไม่ได้ตะคอกใส่เหมือนเคย พอเค้าเผลอ ไม่เกิน 10 นาทีเค้าก็มาขอโทษทันที
ไม่เคยคิดว่าเราสองคนจะไปกันได้ขนาดนี้ และไม่คิดว่าตัวเองจะโชคดีมีโอกาสได้เจอคนที่ใช่ ถึงแม้ว่าอายุจะห่างกันมาก และเราก็ถือว่ามั่นใจแหละว่าเค้าไม่มีกิ๊ก ไม่ได้มีภรรยามาก่อนหน้านี้ เพราะเวลาเค้า skype. กับทางบ้านเค้าที่บาหลี เค้าก็แนะนำให้คนที่บ้านเค้ารู้จัก ซึ่งตอนแรก เราก็กังวลว่าครอบครัวเราจะคิดยังไงถ้าแฟนเราอายุ เลข 3 สรุปพอครอบครัวเรารู้เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ แค่ขอประวัติอย่างกับจะขอสืบสวน แต่ก็โอเคไม่ได้ขัดขวางอะไร สรุปก็ Happy ค้าาาา
อยากจะบอกสาวๆทุกคนว่า ความรักไม่มีขีดจำกัดค่ะ ไม่มีการแบ่งสัญชาติ หน้าตา หรือ ฐานะ ถ้าเราคิดว่าเราอยู่กับเค้าแล้วเรา happy ก็อย่าปล่อยให้เค้าไปเพียงเพราะเหตุผลบางอย่าง เช่น อายุเยอะไป จน ไม่มีรถ หรือ หน้าตาไม่ดี ซึ่งแฟนเราก็หน้าตาไม่ได้หล่อ ไม่ได้รวย พุงยื่นเล็กน้อย 555 (นี้ฉันจะเผาแฟนตัวเองรึไง) แต่จิตใจเค้าดีมากค่ะ มีความพยายาม จนตอนนี้เก็บเงินสร้างบ้านให้แม่เค้าเสร็จไปหนึ่งหลังอ่ะค่ะ กตัญญูมาก จะบอกว่าอายุไม่ใช่ปัญหาเลยจริงๆค่ะ
ยังไง ถ้าใครอยากรู้อะไรมากกว่าานี้ก็ถามได้เลยนะค่ะ. ยินดีให้คำปรึกษาสำหรับบางคนที่อาจจะเจอเหตุการณ์เดียวกัน หรือใครที่อยากแชร์เรื่องของตัวเองก็เชิญค้าาา อยากรู้ว่าเพื่อนๆ พี่ๆๆ เคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหม?
ปล.อาจจะยาวไปนิด ก็ต้องขออภัยค่ะ
ขอบคุณทุกคนนะค่ะ
เล่าการมีแฟนอายุห่างกันถึง 12 ปี
----------------
**ต้องบอกก่อนนะค่ะว่า จขกท. อยู่ต่างประเทศค่ะผู้อ่านจะได้ไม่งง และค่อนข้างจะยาวนิดนึง**
ตอนนี้เราอายุ 20 ปี แฟนเราตอนนี้อายุ 32 ใกล้จะ 33 แล้วค่ะ ฮ่ะฮ่าๆ ต่างกันสุดขั้วเลยป่ะ แต่สำหรับเรานะมันดูเหมือนจะสุดขั้วมากกกก
เจอเค้าครั้งแรกตอนไปงานสังสรรค์ปาร์ตี้ที่ร้านอาหารแห่งนึง ซึ่งวันนั้นเนี้ยไม่มีคนไทยเลยค่ะมีแต่คนอินโดนีเซีย เพื่อนเราก็เป็นคนอินโดค่ะ พอดีเพื่อนเราชวนไปเราก็เออไหนๆก็ไม่มีอะไรทำหลังจากนี้ก็เลยตอบตกลง พอไปถึงก็เหมือนไปอมสากอ่ะค่ะ ได้แต่นั่งเงียบเพราะเค้าพูดแต่ภาษาอินโดกันสนุกสนานเฮฮา เราก็ก้มหน้าก้มตาทานอาหารไม่ได้สนใจใครเลย
จนกระทั่งมีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาในร้านซึ่งต้องสงสัยว่าคงมาสายเลยมาเป็นคนสุดท้ายของกลุ่ม พอเรามองแล้วเราก็เกิดความรู้สึกอะไรบางอย่าง เหมือนมี sense อะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรค่ะ จนกระทั่งปาร์ตี้เลิก กำลังเดินออกจากร้านกันแล้วบังเอิ๊นนน บังเอิญเค้าคนนั้นดันมายืนอยู่ข้างๆเรา เพื่อนเลยแนะนำให้รู้จัก ก็ say hi อะไรงี้จบไป
พอตอนเช้าอีกวันเพื่อนก็วิ่งแล่นมาบอกว่าผู้ชายคนนั้นขอเบอร์เรา. เราก็ยังงง แล้วบอกปัดไปเพราะรู้ว่าเค้าอายุขึ้นเลข 3 เลยไม่คิดว่าจะคุยกันได้ ก็ยังพูดกับเพื่อนว่า "แก่ขนาดนี้มีภรรยาแล้วมั้ง" (แอบเป็นคนแรง)
จนตอนนี้คบกันได้เกือบ 1 ปี แล้วค่ะ
ไม่เคยคิดว่าเราสองคนจะไปกันได้ขนาดนี้ และไม่คิดว่าตัวเองจะโชคดีมีโอกาสได้เจอคนที่ใช่ ถึงแม้ว่าอายุจะห่างกันมาก และเราก็ถือว่ามั่นใจแหละว่าเค้าไม่มีกิ๊ก ไม่ได้มีภรรยามาก่อนหน้านี้ เพราะเวลาเค้า skype. กับทางบ้านเค้าที่บาหลี เค้าก็แนะนำให้คนที่บ้านเค้ารู้จัก ซึ่งตอนแรก เราก็กังวลว่าครอบครัวเราจะคิดยังไงถ้าแฟนเราอายุ เลข 3 สรุปพอครอบครัวเรารู้เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ แค่ขอประวัติอย่างกับจะขอสืบสวน แต่ก็โอเคไม่ได้ขัดขวางอะไร สรุปก็ Happy ค้าาาา
อยากจะบอกสาวๆทุกคนว่า ความรักไม่มีขีดจำกัดค่ะ ไม่มีการแบ่งสัญชาติ หน้าตา หรือ ฐานะ ถ้าเราคิดว่าเราอยู่กับเค้าแล้วเรา happy ก็อย่าปล่อยให้เค้าไปเพียงเพราะเหตุผลบางอย่าง เช่น อายุเยอะไป จน ไม่มีรถ หรือ หน้าตาไม่ดี ซึ่งแฟนเราก็หน้าตาไม่ได้หล่อ ไม่ได้รวย พุงยื่นเล็กน้อย 555 (นี้ฉันจะเผาแฟนตัวเองรึไง) แต่จิตใจเค้าดีมากค่ะ มีความพยายาม จนตอนนี้เก็บเงินสร้างบ้านให้แม่เค้าเสร็จไปหนึ่งหลังอ่ะค่ะ กตัญญูมาก จะบอกว่าอายุไม่ใช่ปัญหาเลยจริงๆค่ะ
ยังไง ถ้าใครอยากรู้อะไรมากกว่าานี้ก็ถามได้เลยนะค่ะ. ยินดีให้คำปรึกษาสำหรับบางคนที่อาจจะเจอเหตุการณ์เดียวกัน หรือใครที่อยากแชร์เรื่องของตัวเองก็เชิญค้าาา อยากรู้ว่าเพื่อนๆ พี่ๆๆ เคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหม?
ปล.อาจจะยาวไปนิด ก็ต้องขออภัยค่ะ
ขอบคุณทุกคนนะค่ะ