เป็นลูกคนเดียวนี่มันเหนื่อยเนอะ

ลูกคนเดียว ไม่มีพี่มีน้อง มาคอยแชร์ความคาดหวังจากพ่อแม่
แชร์ความเป็นห่วงของพ่อแม่ จะทำอะไรก็ไม่ได้ทำอย่างที่อยากทำ
เพราะพ่อแม่เป็นห่วงมาก ทั้งที่ก็อีกไม่กี่ปีก็จะ 30 แล้ว
รู้ว่าเค้ารักเรามาก แต่บางครั้งเราก็อยู่ในกรอบของเค้าไปตลอดไม่ได้จริงมั้ย
จะดื้อก็ไม่อยากให้กังวลไม่อยากให้รู้สึกไม่ดี แต่เราต้องเป็นแบบนี้ตลอดไปอย่างงั้นเหรอ

ใครมีอารมณ์แบบนี้บ้าง มาเล่าสู่กันฟังหน่อยนะคะ