เมื่อสองสามอาทิตย์ที่แล้วเราเพิ่งเขียนกระทู้เรื่องไปเที่ยวบ้านเกิดสามี แล้ววันนี้เกิดอารมณ์อยากจะเขียนอยากจะเล่าขึ้นมาอีกเรื่องนั่นก็คือเรื่องการแต่งงานของเราเอง เพราะเห็นหลาย ๆ กระทู้เขียนเกี่ยวกับการแต่งงาน สินสอด รูปแบบงานแต่งงาน และอีกหลาย ๆ เรื่องหลาย ๆ อารมณ์ที่มีเกี่ยวกับเรื่องแต่งงานจากเพื่อนใน pantip นี่แหละ
แต่บอกก่อนนะคะว่าเป็นงานแต่งที่ไม่เคยอยู่ในความฝันเลยเพราะจขกท.และตัวของเจ้าของกระทู้และสามีเองก็เป็นพวกที่ไม่เคยเชื่อเรื่องการแต่งงานเลยทำให้เราสองคนไม่เคยมีฝันว่างานแต่งงานของเราจะออกมาในรูปแบบไหน จนกระทั่งวันนึงเราเข้าใจว่าการจัดงานแต่งงานไม่ใช่แค่เหตุผลของความรักระหว่างคนสองคนเท่านั้น เพราะคนที่รักกันไม่จำเป็นต้องมีงานแต่งงานก็ได้(อันนี้หลาย ๆ คนเคยกล่าวไว้) แต่สิ่งที่ทำให้เราจำเป็นต้องมีงานแต่งงานเพราะ “ความเคารพ นับถือ และความรัก ที่มีต่อคนในครอบครัว” อันนี้พูดจากความรู้สึกและเรารู้ซึ้งจริง ๆ ก็ตอนเวลาที่เราแต่งนี่แหละ
เราสองคนรู้จักกันและลองอยู่ด้วยกันได้ประมาณปีครึ่ง แล้วก็ตัดสินใจว่าเราจะอยู่ด้วยกันจนวันตาย (อันนี้เหมือนเด็กคุยกันเลย แต่เราไม่เด็กแล้วคะ) พอเราสองคนมีความคิดนี้ร่วมกัน สิ่งต่อมาที่เราคิดถึงไม่ใช่ตัวเราสองคน แต่เรานึกถึงคนในครอบครัวของเราทั้งสองฝ่าย
แล้วจะบอกพ่อแม่ของฝ่ายจขกท.เองยังไงถ้าจะอยู่กินกับผู้ชายคนนึงไปตลอดชีวิต แล้วคุณสามีจะบอกกับพ่อแม่เค้ายังไงถ้าวันนึงเงินที่เคยส่งให้พ่อแม่ทุกเดือนต้องโดนเจียดมาดูแลผู้หญิงคนนึง กระบวนการคิดดังกล่าว เลยเป็นที่มาของกระบวนการการจัดงานแต่งงาน
ดังนั้นการแต่งงานของเราจึงเพื่อเป็นการบอกกล่าวและขออนุญาติผู้ให้กำเนิดเรานั่นเอง นี่แหละคะทำไมเราบอกว่าการแต่งงานของเราไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับเรา แต่มันสำคัญมากกว่าที่เราเคยคิด มันคือ “ความเคารพ นับถือ” และภาพและสายตาที่เราเห็นเวลาที่พ่อกับแม่รับไหว้นั้นเต็มไปด้วยความรักและความสุขจริง ๆ รวมถึงพ่อแม่ฝ่ายชายซึ่งเราอยู่ไกลกันเหลือเกินในวันงานแต่ internet ก็ทำให้เรารู้สึกว่าเค้าได้มาร่วมงานจริง ๆ (ต้องขอบคุณ technology นะคะที่ทำให้โลกนี้แคบลงเยอะ
มาดูขั้นตอนการแต่งงานในแบบฉบับของเราสองคนกันคะว่าเหมือนหรือแตกแต่งกับคู่อื่นยังไง
1.ป่าวประกาศก่อนเลยว่าเราไม่โสดละน๊ะ!!
วันที่ 15 เดือน ตุลาคม 2556 เป็นวันที่คุณสามีถามว่า “Will you marry me?” คืออารมณ์ขำ ๆ กันคะคุณสามีก็ถามไปงั้นแหละเพราะยังไงเราก็คงไม่ปฏิเสธหรอก แต่คุณสามีให้เหตุผลว่ามันเป็นในขั้นตอนการแต่งงานไรงี้ และวันที่ที่สลักบนแหวนแต่งงานเราสองคนก็คือวันนี้แหละ
ตื่นเช้ามาเราสองคนก็โทรไปบอกพ่อกับแม่และพี่ ๆ น้อง ๆ ว่าเราจะแต่งงานกันนะ แน่ซิคะทุกคนดีใจตื่นเต้นกันใหญ่ และสิ่งถัดมาที่คุณสามีทำคือนี่เลยคือประกาศว่าเราแต่งงานกันแล้ว ทั้ง ๆ ที่ยังไม่มีงานแต่ง!!!!
ต้องขอบคุณ Faebook นะคะทำให้เราไม่ต้องเสียเงินพิมพ์การ์ดเพื่อแจ้งข่าวดีของเรา เพียงแค่คุณสามีเปลี่ยน Status บน time line เท่านั้นแหละคะ ทั้งคำถามและคำอวยพรก็มาเพียบเลย...
..เมื่อการแต่งงานมีเหตุผลมากกว่าความรักของเราสองคน (who never dream of wedding)..ความสุขเล็ก ๆ ที่อยากเล่าให้ฟังคะ
แต่บอกก่อนนะคะว่าเป็นงานแต่งที่ไม่เคยอยู่ในความฝันเลยเพราะจขกท.และตัวของเจ้าของกระทู้และสามีเองก็เป็นพวกที่ไม่เคยเชื่อเรื่องการแต่งงานเลยทำให้เราสองคนไม่เคยมีฝันว่างานแต่งงานของเราจะออกมาในรูปแบบไหน จนกระทั่งวันนึงเราเข้าใจว่าการจัดงานแต่งงานไม่ใช่แค่เหตุผลของความรักระหว่างคนสองคนเท่านั้น เพราะคนที่รักกันไม่จำเป็นต้องมีงานแต่งงานก็ได้(อันนี้หลาย ๆ คนเคยกล่าวไว้) แต่สิ่งที่ทำให้เราจำเป็นต้องมีงานแต่งงานเพราะ “ความเคารพ นับถือ และความรัก ที่มีต่อคนในครอบครัว” อันนี้พูดจากความรู้สึกและเรารู้ซึ้งจริง ๆ ก็ตอนเวลาที่เราแต่งนี่แหละ
เราสองคนรู้จักกันและลองอยู่ด้วยกันได้ประมาณปีครึ่ง แล้วก็ตัดสินใจว่าเราจะอยู่ด้วยกันจนวันตาย (อันนี้เหมือนเด็กคุยกันเลย แต่เราไม่เด็กแล้วคะ) พอเราสองคนมีความคิดนี้ร่วมกัน สิ่งต่อมาที่เราคิดถึงไม่ใช่ตัวเราสองคน แต่เรานึกถึงคนในครอบครัวของเราทั้งสองฝ่าย
แล้วจะบอกพ่อแม่ของฝ่ายจขกท.เองยังไงถ้าจะอยู่กินกับผู้ชายคนนึงไปตลอดชีวิต แล้วคุณสามีจะบอกกับพ่อแม่เค้ายังไงถ้าวันนึงเงินที่เคยส่งให้พ่อแม่ทุกเดือนต้องโดนเจียดมาดูแลผู้หญิงคนนึง กระบวนการคิดดังกล่าว เลยเป็นที่มาของกระบวนการการจัดงานแต่งงาน
ดังนั้นการแต่งงานของเราจึงเพื่อเป็นการบอกกล่าวและขออนุญาติผู้ให้กำเนิดเรานั่นเอง นี่แหละคะทำไมเราบอกว่าการแต่งงานของเราไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับเรา แต่มันสำคัญมากกว่าที่เราเคยคิด มันคือ “ความเคารพ นับถือ” และภาพและสายตาที่เราเห็นเวลาที่พ่อกับแม่รับไหว้นั้นเต็มไปด้วยความรักและความสุขจริง ๆ รวมถึงพ่อแม่ฝ่ายชายซึ่งเราอยู่ไกลกันเหลือเกินในวันงานแต่ internet ก็ทำให้เรารู้สึกว่าเค้าได้มาร่วมงานจริง ๆ (ต้องขอบคุณ technology นะคะที่ทำให้โลกนี้แคบลงเยอะ
มาดูขั้นตอนการแต่งงานในแบบฉบับของเราสองคนกันคะว่าเหมือนหรือแตกแต่งกับคู่อื่นยังไง
1.ป่าวประกาศก่อนเลยว่าเราไม่โสดละน๊ะ!!
วันที่ 15 เดือน ตุลาคม 2556 เป็นวันที่คุณสามีถามว่า “Will you marry me?” คืออารมณ์ขำ ๆ กันคะคุณสามีก็ถามไปงั้นแหละเพราะยังไงเราก็คงไม่ปฏิเสธหรอก แต่คุณสามีให้เหตุผลว่ามันเป็นในขั้นตอนการแต่งงานไรงี้ และวันที่ที่สลักบนแหวนแต่งงานเราสองคนก็คือวันนี้แหละ
ตื่นเช้ามาเราสองคนก็โทรไปบอกพ่อกับแม่และพี่ ๆ น้อง ๆ ว่าเราจะแต่งงานกันนะ แน่ซิคะทุกคนดีใจตื่นเต้นกันใหญ่ และสิ่งถัดมาที่คุณสามีทำคือนี่เลยคือประกาศว่าเราแต่งงานกันแล้ว ทั้ง ๆ ที่ยังไม่มีงานแต่ง!!!!
ต้องขอบคุณ Faebook นะคะทำให้เราไม่ต้องเสียเงินพิมพ์การ์ดเพื่อแจ้งข่าวดีของเรา เพียงแค่คุณสามีเปลี่ยน Status บน time line เท่านั้นแหละคะ ทั้งคำถามและคำอวยพรก็มาเพียบเลย...