มาลองคิดดูดีๆแล้ว ชีวิตองค์ชายมาฮานี่อาภัพโคตรๆเลยนะครับ

กระทู้สนทนา
- พลัดพรากกับพ่อแม่แท้ๆตั้งแต่แรกเกิด แม่คิดว่าตายไปแล้ว พ่อไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีตัวตนอยู่
- รอดตายจากการตกหน้าผา แต่พอมาคิดจริงๆแล้วตายไปตอนนั้นอาจจะดีซะกว่า
- มเหสีทานาซิรีเอามารับเลี้ยงเป็นลูกปลอมๆของตน แต่ก็รักเหมือนลูกแท้ๆ ทานาซิรีโดนแขวนคอประหารตั้งแต่องค์ชายยังไม่รู้ความ
- โดนเทฮูมาม่าใช้เป็นเครื่องมือ ชุบเลี้ยงและเสี้ยมสอนให้เกลียดพ่อเกลียดแม่แท้ๆของตน
     เกลียดและดูถูกประเทศที่เป็นสายเลือดของตน เสี้ยมว่านยังกับวังยูเป็นคนฆ่าแม่ของตน
- โดนเพฮาเมินเฉยตลอด เพราะดันมีเซนส์ว่านี่ไม่ใช่ลูกของตน ไม่เคยแยแสเลย ไม่ให้เล่าเรียนหนังสือด้วยซ้ำ
- พอหมดประโยชน์ก็โดนเทฮูมาม่าเขี่ยทิ้งอย่างไม่ใยดี ทั้งๆที่น่าจะเป็นคนเดียวแท้ๆบนโลกนี้ที่มาฮาไว้ใจ และรักเหมือนย่าแท้ๆ
- ตายโดยที่ยังไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อเป็นแม่ T T พอมาคิดดูแล้วก็น่าโกรธขันทีพังและผองเพื่อนเหมือนกันนะ ถ้าบอกนยังหรือวังยูเร็วกว่านี้
ชีวิตมาฮาอาจจะไม่ต้องจบแย่ขนาดนี้
- ส่วนตัวแล้วคิดว่าน้องที่เล่นเป็นมาฮา ตอนแรกเห็นแล้วแอบหมั่นไส้ 555+ หน้าดูบึ้งๆ (ก็อาจจะเหมาะกับคนที่มีปมชีวิตเยอะๆ)
คิดว่าถ้าแคสนักแสดงที่หน้าตาน่าสงสารกว่านี้ อาจจะอินกว่านี้ แต่เป็นแบบนี้ก็อาจจะดีแล้ว เดี๋ยวจะน่าสงสารเกินไป

ป.ล. เรื่องนี้คาแรคเตอร์แต่ละคนเป็นสีเทากันจริงๆ อาจจะเว้นวังยูไว้คนนึงที่ตัดสินใจทุกอย่างถูกต้องหมดในแต่ละสถานการณ์ แต่แผนฮีแต่ละอย่างก็มีแต่ทรยศหักหลังทั้งนั้นเลยนะ 555+ ตั้งแต่ส่งสปายไปเข้าหาพวกเติร์ก ตีสนิทกับยอนชอล แล้วก็แอบหักหลังหยวนในที่สุด แต่ก็ว่าไม่ได้แหละเค้าก็ทำเพื่อประเทศตัวเอง


แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่