สวัสดีค่ะเพื่อนทุกคนในพันทิป เรามาขอรับคำปรึกษาและคำแนะนำค่ะ ว่าเราควรปรับปรุงตัวยังไง ปรับความคิดตัวเองยังไง อยากฟังความคิดเห็นคนอื่น ว่าจริงๆแล้วเราเป็นผู้หญิงที่ใจแคบไปรึป่าว
ขออนุญาตปูพื้นเรื่องก่อนนะคะ เจ้าของกระทู้(ขอแทนตัวเองว่า "เรา")แต่งงานแล้ว ยังไม่มีบุตร ทั้งเราและสามีอายุประมาณ30ปี แต่เนื่องจากมีปัญหา(สำหรับเราคนเดียว)มันกัดกร่อนในใจเสมอ แม้บางครั้งจะลืมไปบ้าง แต่ก็มักจะวนเวียนอยู่ในหัวเสมอ ยอมรับว่าทำให้เครียด จนนอนไม่หลับ(คืนนี้ด้วยค่ะ)
สามียังคงติดต่อกับแฟนเก่า เค้าบอกว่ายังสามารถเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ไม่คิดอะไร แต่เค้ามักจะมีเรื่องราวที่คุยกันโดยที่เราไม่เคยรับรู้หรือมีส่วนเกี่ยวข้อง เช่นความฝันของเค้าคืออะไร เค้าอยากทำอะไร สำหรับเราคิดว่าในเมื่อเราเป็นภรรยาเราควรเป็นอีกครึ่งนึงของชีวิตเค้าไม่ใช่หรอคะ ซึ่งสิ่งต่างๆพวกนี้เค้าควรจะแบ่งปันกับเรา มากกว่าผู้หญิงคนอื่น หรือครอบครัวอื่นๆก็เป็นกันแบบนี้คะ
เค้ายังคงหวังดี และห่วงใยบรรดาแฟนเก่าทุกคนซึ่งมักกระทำโดยไม่ให้เรารู้ เหตุผลของเค้าคือ 'มันไม่มีอะไร' แต่เซ้นส์ผู้หญิงมันแรงค่ะ หลายๆเรื่องที่เรารู้ ทั้งรับรู้เองและคนอื่นบอก และเราเสียใจมาก จนไม่อยากรู้อะไรแล้วเพราะมั่นใจว่ายังมีอีกหลายอย่างที่จะทำให้เราเสียใจ เพราะบางอย่างสำหรับเรามันเกินกว่าคำว่าพอดีและเหมาะสม อาทิเช่น ไปกินข้าวร่วมกันกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ ถึงบ้านก็ต้องให้รายงาน แต่กับเพื่อนผู้หญิงคนอื่นไม่เป็น ในวันเกิดก็ยังมีคำอวยพร ซึ่งต้องไปแอบอวบพรให้กัน(เราก็รู้)มันดูผิดปกติ เวลาถามว่าคุยกับคนนี้มั้ยมักจะตอบว่าไม่ได้คุย ซึ่งเราก็จะรู้หรือจับได้ทุกครั้งว่าเค้าคุยกันตลอด สำหรับเราถ้าบริสุทธิ์ใจเป็นเพื่อนกันก็ควรบอกให้เรารับรู้ เวลาเค้าไปกินข้าวกับเพื่อน(รวมแฟนเก่าด้วย) เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำเหมือนไม่สนิทกัน ไม่คุยกัน จนแปลกมากที่เพื่อนกันจะไม่คุยกัน เพราะในแชทคุยกันสนิทสนมมากๆ และแฟนเก่าเค้าไม่เคยคุยกับเราเลยแม้จะเจอหน้ากันหลายครั้ง ซึ่งเราเข้าใจได้ค่ะเพราะเค้าเคยแย่งแฟนเราไปได้คบกันอยู่ด้วยกันหลายเดือน
เค้ามักให้เหตุผลว่าถ้าเค้าบอกให้เรารู้ เราจะทะเลาะกับเค้าเหมือนตอนนี้ไง เราก็อธิบายว่าที่เราทะเลาะกันตอนนี้เพราะเราจับได้และเราเสียใจ เราผิดหวังที่เราต้องมารู้เรื่องพวกนี้เอง ทั้งๆที่ถ้าเค้าบอกเรา ทำให้เป็นเหมือนเพื่อนปกติไม่หลบๆซ่อนๆเราก็คงไม่รู้สึกอะไร ทั้งเรื่องราวความคลุมเครือ คำพูดแบบหยอดๆในช่วงก่อนแต่งงาน บทสนทนาต่างๆซึ่งเรามารู้ทีหลังตอนแต่งงานแล้ว ทำให้ความเชื่อใจที่มีไม่มั่นคงจริงๆค่ะ ยังมีอีกหลายอย่างที่เรารับรู้(ช้าไป) จนบางครั้งคิดว่าถ้าเรารู้ก่อน เราจะยังตัดสินใจแต่งงานอยู่มั้ยนะเพราะเราไม่รู้ว่าเค้ารักเราจริงรึป่าว
สิ่งที่เรารู้สึกและอึดอัดใจทั้งหมดเราเคยบอกให้สามีรู้ แต่เค้ามักจะหงุดหงิดและโมโห ไม่คุยด้วย เค้าบอกเป็นเรื่องไร้สาระ และให้เราจัดการกับความรู้สึกตัวเองทั้งหมด แต่บางทีเราก็ไม่มีความสุขเลยค่ะ เราคิดตลอดว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องจริงๆหรอ เหมือนกับว่าถ้าเราอยากอยู่กับเค้าไปตลอดชีวิต เราก็ต้องเจอเรื่องแบบนี้ไปตลอดเหมือนกัน แต่พราะเรารักเค้ามากเราก็อยากปรับความคิดและเข้าใจกับสถานการณ์ และความสัมพันธ์ของคนที่เคยเป็นแฟนเก่าว่าสามารถเป็นเพื่อนกันได้ แต่ก็ไม่เหมือนเพื่อนทั่วไปที่เค้ามี
ยิ่งเรามารับรู้ว่าสิ่งที่เค้าทำให้เรา แม้กับแฟนเก่าบางคนที่เลิกกันไปแล้ว เค้าก็ยังทำให้ เช่น จะให้เป็นอีกฝ่ายเลือกของขวัญเอง แม้เลิกกันไปแล้วก็ยังมีให้ของขวัญตามโอกาสต่างๆ และเค้าคิดว่าเค้าโชคดีมากที่ยังสามารถคุยสนิทสนมกับแฟนเก่าได้ทุกคน
ตั้งแต่รู้จักกันมาหลายปี จนแต่งงานกัน เรายังไม่รู้เลยว่าความฝันของเค้าคืออะไร ความสุขเวลาเค้าทำในสิ่งที่เค้าชอบนอกเหนือจากงานประจำเค้าไม่เคยแชร์กับเราเลย เค้าไม่ชอบบอกรักถ้าไม่ถามหรือบังคับ เพราะเค้าบอกว่าการกระทำสำคัญกว่า แต่พอเรารับรู้ว่าบางกระทำก็ทำให้กับผู้หญิงคนอื่น แล้วความสำคัญมันอยู่ที่ตรงไหน แปลว่าไม่แตกต่างกันเลยหรอ
ตอนนี้เรากำลังคิดว่าที่เค้าเลือกให้เราเป็นแม่ของลูก อาจจะไม่ใช่เพราะเค้ารักเรา เราอาจจะแค่เหมาะสมกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ เรารู้สึกเหมือนทำหน้าที่แค่ส่วนนี้ ผู้หญิงที่เป็นแฟนเก่าคนนั้นก็ทำอีกส่วนนึง ได้แชร์ความฝันได้คุยเรื่องงานอดิเรก เคยขอร้องให้เค้าเลิกคุยกันแต่เค้าทำให้ไม่ได้จนเราไม่อยากพูดอะไร เพราะยิ่งทำให้ตัวเองเสียใจ ด้วยความที่เรารู้จักกันมานานและรู้นิสัยของเค้าดี เราเลยคิดว่าไม่มีทางที่จะทำให้เค้าปรับอะไร หรือเปลี่ยนแปลงอะไร เพราะเค้ารู้ว่าสิ่งที่เค้าทำนั้นทำให้เราเสียใจแต่เค้าเลือกที่จะทำอยู่เพราะเค้าสบายใจที่จะทำ และคิดว่าเราต่างหากที่ควรปรับและแก้ไข
ขอคำแนะนำจากทุกคนด้วยนะคะ เราเห็นแก่ตัวใช่มั้ย เราใจแคบและควรเปิดใจกว่านี้ใช่มั้ยคะ อยากได้มุมมองทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิง หลายๆสถานะ คนที่เป็นภรรยา หรือเป็นแฟนเก่าที่หวังดีต่อกัน เราอยากได้คำแนะนำค่ะ เราไม่อยากนั่งร้องไห้เสียใจคนเดียวแบบนี้อีกแล้ว
ขอคำปรึกษา ชีวิตคู่หลังแต่งงาน
ขออนุญาตปูพื้นเรื่องก่อนนะคะ เจ้าของกระทู้(ขอแทนตัวเองว่า "เรา")แต่งงานแล้ว ยังไม่มีบุตร ทั้งเราและสามีอายุประมาณ30ปี แต่เนื่องจากมีปัญหา(สำหรับเราคนเดียว)มันกัดกร่อนในใจเสมอ แม้บางครั้งจะลืมไปบ้าง แต่ก็มักจะวนเวียนอยู่ในหัวเสมอ ยอมรับว่าทำให้เครียด จนนอนไม่หลับ(คืนนี้ด้วยค่ะ)
สามียังคงติดต่อกับแฟนเก่า เค้าบอกว่ายังสามารถเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ไม่คิดอะไร แต่เค้ามักจะมีเรื่องราวที่คุยกันโดยที่เราไม่เคยรับรู้หรือมีส่วนเกี่ยวข้อง เช่นความฝันของเค้าคืออะไร เค้าอยากทำอะไร สำหรับเราคิดว่าในเมื่อเราเป็นภรรยาเราควรเป็นอีกครึ่งนึงของชีวิตเค้าไม่ใช่หรอคะ ซึ่งสิ่งต่างๆพวกนี้เค้าควรจะแบ่งปันกับเรา มากกว่าผู้หญิงคนอื่น หรือครอบครัวอื่นๆก็เป็นกันแบบนี้คะ
เค้ายังคงหวังดี และห่วงใยบรรดาแฟนเก่าทุกคนซึ่งมักกระทำโดยไม่ให้เรารู้ เหตุผลของเค้าคือ 'มันไม่มีอะไร' แต่เซ้นส์ผู้หญิงมันแรงค่ะ หลายๆเรื่องที่เรารู้ ทั้งรับรู้เองและคนอื่นบอก และเราเสียใจมาก จนไม่อยากรู้อะไรแล้วเพราะมั่นใจว่ายังมีอีกหลายอย่างที่จะทำให้เราเสียใจ เพราะบางอย่างสำหรับเรามันเกินกว่าคำว่าพอดีและเหมาะสม อาทิเช่น ไปกินข้าวร่วมกันกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ ถึงบ้านก็ต้องให้รายงาน แต่กับเพื่อนผู้หญิงคนอื่นไม่เป็น ในวันเกิดก็ยังมีคำอวยพร ซึ่งต้องไปแอบอวบพรให้กัน(เราก็รู้)มันดูผิดปกติ เวลาถามว่าคุยกับคนนี้มั้ยมักจะตอบว่าไม่ได้คุย ซึ่งเราก็จะรู้หรือจับได้ทุกครั้งว่าเค้าคุยกันตลอด สำหรับเราถ้าบริสุทธิ์ใจเป็นเพื่อนกันก็ควรบอกให้เรารับรู้ เวลาเค้าไปกินข้าวกับเพื่อน(รวมแฟนเก่าด้วย) เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำเหมือนไม่สนิทกัน ไม่คุยกัน จนแปลกมากที่เพื่อนกันจะไม่คุยกัน เพราะในแชทคุยกันสนิทสนมมากๆ และแฟนเก่าเค้าไม่เคยคุยกับเราเลยแม้จะเจอหน้ากันหลายครั้ง ซึ่งเราเข้าใจได้ค่ะเพราะเค้าเคยแย่งแฟนเราไปได้คบกันอยู่ด้วยกันหลายเดือน
เค้ามักให้เหตุผลว่าถ้าเค้าบอกให้เรารู้ เราจะทะเลาะกับเค้าเหมือนตอนนี้ไง เราก็อธิบายว่าที่เราทะเลาะกันตอนนี้เพราะเราจับได้และเราเสียใจ เราผิดหวังที่เราต้องมารู้เรื่องพวกนี้เอง ทั้งๆที่ถ้าเค้าบอกเรา ทำให้เป็นเหมือนเพื่อนปกติไม่หลบๆซ่อนๆเราก็คงไม่รู้สึกอะไร ทั้งเรื่องราวความคลุมเครือ คำพูดแบบหยอดๆในช่วงก่อนแต่งงาน บทสนทนาต่างๆซึ่งเรามารู้ทีหลังตอนแต่งงานแล้ว ทำให้ความเชื่อใจที่มีไม่มั่นคงจริงๆค่ะ ยังมีอีกหลายอย่างที่เรารับรู้(ช้าไป) จนบางครั้งคิดว่าถ้าเรารู้ก่อน เราจะยังตัดสินใจแต่งงานอยู่มั้ยนะเพราะเราไม่รู้ว่าเค้ารักเราจริงรึป่าว
สิ่งที่เรารู้สึกและอึดอัดใจทั้งหมดเราเคยบอกให้สามีรู้ แต่เค้ามักจะหงุดหงิดและโมโห ไม่คุยด้วย เค้าบอกเป็นเรื่องไร้สาระ และให้เราจัดการกับความรู้สึกตัวเองทั้งหมด แต่บางทีเราก็ไม่มีความสุขเลยค่ะ เราคิดตลอดว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องจริงๆหรอ เหมือนกับว่าถ้าเราอยากอยู่กับเค้าไปตลอดชีวิต เราก็ต้องเจอเรื่องแบบนี้ไปตลอดเหมือนกัน แต่พราะเรารักเค้ามากเราก็อยากปรับความคิดและเข้าใจกับสถานการณ์ และความสัมพันธ์ของคนที่เคยเป็นแฟนเก่าว่าสามารถเป็นเพื่อนกันได้ แต่ก็ไม่เหมือนเพื่อนทั่วไปที่เค้ามี
ยิ่งเรามารับรู้ว่าสิ่งที่เค้าทำให้เรา แม้กับแฟนเก่าบางคนที่เลิกกันไปแล้ว เค้าก็ยังทำให้ เช่น จะให้เป็นอีกฝ่ายเลือกของขวัญเอง แม้เลิกกันไปแล้วก็ยังมีให้ของขวัญตามโอกาสต่างๆ และเค้าคิดว่าเค้าโชคดีมากที่ยังสามารถคุยสนิทสนมกับแฟนเก่าได้ทุกคน
ตั้งแต่รู้จักกันมาหลายปี จนแต่งงานกัน เรายังไม่รู้เลยว่าความฝันของเค้าคืออะไร ความสุขเวลาเค้าทำในสิ่งที่เค้าชอบนอกเหนือจากงานประจำเค้าไม่เคยแชร์กับเราเลย เค้าไม่ชอบบอกรักถ้าไม่ถามหรือบังคับ เพราะเค้าบอกว่าการกระทำสำคัญกว่า แต่พอเรารับรู้ว่าบางกระทำก็ทำให้กับผู้หญิงคนอื่น แล้วความสำคัญมันอยู่ที่ตรงไหน แปลว่าไม่แตกต่างกันเลยหรอ
ตอนนี้เรากำลังคิดว่าที่เค้าเลือกให้เราเป็นแม่ของลูก อาจจะไม่ใช่เพราะเค้ารักเรา เราอาจจะแค่เหมาะสมกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ เรารู้สึกเหมือนทำหน้าที่แค่ส่วนนี้ ผู้หญิงที่เป็นแฟนเก่าคนนั้นก็ทำอีกส่วนนึง ได้แชร์ความฝันได้คุยเรื่องงานอดิเรก เคยขอร้องให้เค้าเลิกคุยกันแต่เค้าทำให้ไม่ได้จนเราไม่อยากพูดอะไร เพราะยิ่งทำให้ตัวเองเสียใจ ด้วยความที่เรารู้จักกันมานานและรู้นิสัยของเค้าดี เราเลยคิดว่าไม่มีทางที่จะทำให้เค้าปรับอะไร หรือเปลี่ยนแปลงอะไร เพราะเค้ารู้ว่าสิ่งที่เค้าทำนั้นทำให้เราเสียใจแต่เค้าเลือกที่จะทำอยู่เพราะเค้าสบายใจที่จะทำ และคิดว่าเราต่างหากที่ควรปรับและแก้ไข
ขอคำแนะนำจากทุกคนด้วยนะคะ เราเห็นแก่ตัวใช่มั้ย เราใจแคบและควรเปิดใจกว่านี้ใช่มั้ยคะ อยากได้มุมมองทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิง หลายๆสถานะ คนที่เป็นภรรยา หรือเป็นแฟนเก่าที่หวังดีต่อกัน เราอยากได้คำแนะนำค่ะ เราไม่อยากนั่งร้องไห้เสียใจคนเดียวแบบนี้อีกแล้ว