เพ้อเจ้อเกินไปไหม ถ้าเรายังรักเขา

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย มีปัญหาอัดอั้นใจมานาน ไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับใครเลย แม้จะเป็นเพื่อนสนิทก็ตาม ยังไงก็ขอคำปรึกษาด้วยนะคะ
*บอกก่อนค่ะเราเป็น กท (กะเทยTT ) คือเป็นเรื่องราวความรักของวัยเด็กที่ไม่อาจลบเลือนไปจากสมองได้เลย เราแอบชอบเพื่อนสนิทคนหนึ่งค่ะ ใช้อักษรย่อ อ.นะคะ
****อาจจะยาวไปหน่อยต้องขอโทษด้วยค่ะ****
เหตุการณ์ที่ชิวิตต้องเปลี่ยนก็มาถึง ตอนนั้นเราอยู่ ป.2 ต้องย้ายโรงเรียนกะทันหัน ไปอยู่โรงเรียนอีกจังหวัดหนึ่งแต่เป็นจังหวัดที่ติดกัน ใช้เวลาเดินทางประมาณ1ชม. เข้าเรื่องเลยนะคะ
ตอนย้ายไปโรงเรียนใหม่ เราเศร้ามากคิดว่าทำไมต้องย้ายด้วย ทั้งที่สนิทกับเพื่อนที่โรงเรียนเก่าแล้วแท้ๆ เราไม่กล้าคุยกับใครเลยได้แต่นั่งเรียนเงียบๆจน มี อ.ได้เข้ามาคุยกับเรา (อ.เป็นคนขาว ตาตี๋ๆมีเชื้อสายจีน น่ารักมากๆเลย) เราดีใจมากเลยที่มีเพื่อนใหม่แล้ว เค้าเป็นคนอัธยาศัยดี พูดเก่ง สุภาพไม่หยาบคายเป็นสุภาพบุรุษเลยแหละ แต่กวนทีนมากไปหน่อย  เค้าชวนคุยกับเราตลอดเลย จนเราได้อยู่กลุ่มเดียวกับ อ.เป็นกลุ่มผู้ชายค่ะ(กล้านะยะ) เวลาพักเที่ยงเราก็ไปกินข้าวกัน นั่งใกล้กัน ตัวติดกันตลอดเวย์ ไม่รู้ทำไมเรารู้สึกอุ่นใจเวลามีเค้าอยู่ใกล้ๆ จนเราผูกพันกันอย่างบอกไม่ถูก เรามีความสุขมากเวลาได้อยู่กับ อ. ส่วนเพื่อนกลุ่มเดียวกันก็ไม่ได้สนใจอะไรมากจึงจำไม่ค่อยได้เท่าไหร่ เรากับ อ.สนิทกนมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าจะไปไหนถ้ามี อ.ก็ต้องมีเรา จนเราหวั่นไหวไปเอง จนขึ้น ป.3เราได้นั่งโต๊ะติดกันกัน เรามีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเวลาได้อยู่กับ อ.เราสนิทกันมากขึ้นมากขึ้น จนเราคิดกับเค้าเกินเลยไปกว่าเพื่อน ตอนพักเที่ยงหลังทานข้าวเสร็จเค้าจะชอบมาเล่นปิงปองกับเพื่อนของเค้า แต่เราก็ไปรอเค้าทั้งๆที่ไม่ชอบเลย เราชอบตื้อเค้าให้เลิกเล่นๆ แต่เค้าก็ยังบอกว่าเดี๋ยวๆ จนเราทนไม่ไหวก็เลยชิ่งไปก่อน แต่เค้าก็ตามเรามา(ไม่ให้รักได้ไงคะTT) เวลาเราตื๊อเค้าอาจจะรำคาญแต่ก็ไม่แสดงอาการให้เห็นเลย ตอนเย็นรอกลับบ้านก็ยังอยู่ด้วยกันอีก อ.รอพ่อมารับส่วนเรารอแม่มารับ เราใช้ชีวิตแบบนี้ทุกวันจนพ่อแม่ของเราทั้งสองรู้จักกัน และพ่อแม่ของ อ.ก็ชวนเราไปเล่นที่บ้าน ในวันหยุดเราก็ได้ไปเที่ยวที่บ้านของ อ. บ้านเค้าเปิดขายอาหารตามสั่งทั่วไป ตอนเข้าไปรู้สึกเกร็งอย่างบอกไม่ถูก เพราะ อ.มีพี่ชายอีก2คนและคุณแม่ของ อ.เป็นคนระเบียบจัดมากค่ะ เวลาทานข้าวต้องทานให้หมดและช่วย อ.ล้างจานที่ร้านด้วยแต่เราก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกที่ได้อยู่กับเค้า และเค้าก็ชวนไปเล่นคอมบนห้องของเค้าแต่เราไม่ชอบ อ.จึงชวนไปข้างนอก เค้าพามาเล่นเกม(PS)ที่ร้านค่ะ ตอนนั้นก็เล่นไม่เป็นหรอกแต่เค้าก็สอนเล่น จนเล่นเป็นนิดหน่อยและเค้าก็มาเล่นที่บ้านเราบ่อยเหมือนกันแต่บ้านเราไม่มีเกมออนไลน์เลยอดสงสารเค้าไม่ได้ กลัวว่าเค้าจะเบื่อที่ต้องมาเล่นเกมเลี้ยงปลาบ่อยๆ แต่เค้าก็มาเล่นกับเราบ่อยมากทั้งที่ไม่มีเกมออนไลน์ให้เล่น เรามีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลย อยากอยู่กับเค้าไปนานๆ เรากำลังคิดเกินเลยกับเพื่อนอยู่หรือเนี่ย แต่เรายังเด็กไปมั้ยและเราก็เป็น กท นะ (กะเทย) และเค้ายังเป็นเพื่อนสนิทเราด้วย แต่ความรักไม่มีถูกผิดไม่มีเด็กหรือผู้ใหญ่หรอกจริงไหมคะ ห้ามไม่ให้รักก็เหมือนห้ามไม่ให้หายใจอะไรประมาณนั้น(เวอร์) ตอนนั้นก็ออกสาวแล้วค่ะ แต่เค้าก็ยังรับในสิ่งที่เราเป็นได้ ถึงใครจะมองว่า "อยู่กับตุ๊ดได้ไง" เค้าก็ไม่เคยแคร์เลย และเราก็อยู่ด้วยกันมาตลอด เค้าจะคิดอย่างไรกับเราไม่รู้หรอกแต่แต่ที่รู้เรารัก อ.ไปแล้วล่ะ และช่วงเวลาที่แสนโหดร้ายก็มาถึง ตอนนั้นเรากำลังขึ้น ป.4ต้องมีการแยกห้องไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องแยกห้อง และไม่รู้เหมือนกันว่าใช้เกณฑ์อะไรในการแยก ผลที่ออกมาเรากับ อ.ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่เพื่อนในกลุ่มบางคนได้อยู่กับ อ. เราเสียใจมากทำอะไรไม่ถูกเลยนาทีนั้น คิดอย่างเดียวเราจะอยู่ได้ไงเมื่อไม่มีเค้า เราแทบจะร้องไห้ต่อหน้าเค้าเลย ได้แต่เก็บอาการ ส่วน อ.นั้นฉันก็ไม่รู้หรอกว่าจะรู้สึกอย่างไร แต่ตอนนั้นเราไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้นแล้ว เมื่อถึงวันที่เข้าเรียนเราไม่รู้จะนั่งกับใคร จะไปกินข้าวกับใคร จะถามการบ้านกับใคร รู้สึกเครียดอย่างบอกไม่ถูก ตอนพักเที่ยงเราจะไปหาเค้าที่ห้องถ้าเลิกเรียนก่อนแต่ถ้าเค้าเลิกก่อนจะมารอเรา เหมือนว่าโลกนี้มีแค่เราสองคน ตอนพักเที่ยงก็พยามยามไปหาเค้าที่ห้องสรุปว่าไม่ค่อยเจอ แอบเสียใจเหมือนกันเพราะช่วงนี้เค้าติดเพื่อนใหม่มากเจอกันเค้าก็ทักตามปกติแต่ว่าไม่ได้คุยอะไรกันนานทำให้เราห่างเหินกันมากในช่วงนั้น แต่เราก็ได้มาอยู่กับกลุ่มเพื่อนผู้หญิง รู้สึกเป็นตัวเองขึ้นนิดหน่อยค่ะ เพื่อนๆทั้งกลุ่มก็จะเรียกเราว่า"ตุ๊ด" เฮ้ย ตุ๊ดขอยืมนั่นนี่โน่นหน่อยสิ..(ชื่อฉันTT)  พอได้มาอยู่ห้องใหม่เราก็พยามยามตั้งใจเรียนมากขึ้นเผื่อจะได้มาอยู่กับ อ.อีกครั้งก็ยังดี พอจบเทอมเกรดออกมาสวยค่ะแต่ว่าจิตใจนี่ห่อเหี่ยวกว่าโกเต๊กอีก(เวอร์ตลอด) และแล้ววันที่โชคเข้าข้างก็มาถึง มีการแยกห้อง ป.5อีกแล้วจ้า แต่โชคดีมากเลยเราได้อยู่ห้องเดียวกับ อ.อีกครั้ง ตอนนั้นไม่รับรู้อะไรแล้วปล่อยวางทุกสิ่งที่คั่งค้างคาใจมาโดยตลอดเพราะอย่างไรเราก็จะได้อยู่ด้วยกัน ฉันดีใจมากๆและเราก็ได้นั่งโต๊ะติดกันเหมือนเดิมแต่คราวนี้ไปนั่งหน้ากันซะงั้น ไม่ว่าจะทำกิจกรรมอะไร อ.จะคู่กับเราเสมอ ตอนเที่ยงมีกิจกรรมที่นักเรียนทุกคนต้องแปรงฟัน อ.ก็ชวนเราไปตลอด เค้าชอบยาสีฟันเราด้วยอ่ะ(เขิน)ส่วนของเค้าไม่ค่อยได้ใช้หรอก เพราะจะใช้ของเรามากกว่า แต่พอนานไปเราเริ่มสนิทกับเพื่อนต่างห้องที่เป็น กท (กะเทย) เพราะคุยด้วยแล้วเข้าใจหัวอกกันมากกว่า ลืม อ.ไปสักพัก ก็รู้สึกโกรธตัวเองเหมือนกันว่าลืมเค้าไปได้ยังไง จนมาสำนึกผิดทีหลัง และมันก็สายเกินไป วันที่แสนโหดร้ายสวรรค์กลั่นแกล้งได้ย้อนมาอีกครั้งหนึ่ง ตอนนั้นยังไม่จบเทอมป.5เลย แต่เราต้องย้ายกลับไปเรียนที่โรงเรียนเก่าที่จากมาเพราะปัญหาของครอบครัว ฉันอดที่จะน้อยใจโชคชะตาไม่ได้ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอเรื่อง แบบนี้หลายๆรอบด้วย เรามาเจอ อ.เพื่อจากอย่างนั้นเหรอ? ไม่ยุติธรรมเลย เราเสียใจมากถึงขั้นไปแอบร้องไห้ในห้องน้ำ จนวันที่ต้องบอกลาก็มาถึงเราต้องไปดำเนินการเรื่องย้ายประมาณไม่ถึง1ชม. และวันนั้นตอนที่เราไปลา อ.เป็นคาบวิชาภาษาไทยที่เราต้องนั่งหน้าด้วยกันแต่วันนี้เค้าต้องกลับนั่งคนเดียว นึกแล้วก็ใจหายเหมือนกัน ตอนนั้นเราอยากจะยืนร้องไห้หน้าห้องให้ได้แต่ก็ได้แต่กลั้นน้ำตาเอาไว้จนตาแดงก่ำ เราตัดสินใจไปบอกเพื่อนในห้องที่นั่งริมประตู"เราจะย้ายโรงเรียน ยังไงก็ฝากบอก อ.ด้วยนะ"แล้วหันไปยิ้มให้ อ.ที่นั่งอยู่ไกลตา เราอยากวิ่งเข้าไปกอด อ.มากแต่ทำได้แค่มองเค้าอยู่ห่างๆ เค้าก็คงจะแปลกใจและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่ทำได้ตอนนั้นคือบอกตัวเองว่าให้เข้มแข็งเอาไว้และกลั้นน้ำตาสุดชีวิต และเมื่อเวลาผ่านไปเราก็มาใช้ชีวิตที่โรงเรียนเดิม ถึงจะมีเพื่อนใหม่แต่มันก็ไม่เหมือนเดิม เราคิด อ.มาตลอดไม่เคยลืมได้เลย จนขึ้นมัธยมต้นเราก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนเด็กทั่วไปไม่คิดเรื่องความรักเลย ตั้งใจเรียนแต่เราก็ยังคิดถึง อ.อยู่ดี ตอนปิดเทอมของทุกภาคเรียนเราจะไปอยู่บ้านจังหวัดที่ อ.เค้าอยู่ แม่บอกจะไปเยี่ยมแม่ของ อ.เราดีใจมากบอกไม่ถูกเลย จะได้เจอกับ เค้าอีกครั้ง ที่ห่างหายกันมาหลายปี ฉันตื่นเต้นมาก พอได้มาเจอก็ดีใจสุดๆเลย เค้าสูงขึ้นเยอะเลยแต่เรายังเตี้ยเหมือนเดิม ถึงจะคุยกันน้อยแทบจะไม่คุยกัน เพราะเราเขินมาก เค้าก็คงเขินเหมือนกัน เราได้แต่ไปหลบหลังแม่ไม่กล้าคุยกับ อ.เลย เพราะความห่างเหินทำให้เราเหินห่าง เค้าก็เอาน้ำมาให้เราดื่มเราก็รับแบบเขินๆไม่กล้ามองหน้าเขา เก็บอาการสุดสุดฤทธิ์ เราอยากชวนเค้าคุยนะแต่ก็ไม่กล้า อยากจะรู้ด้วยว่าเค้ามีแฟนรึยัง พอเราขึ้น ม.4ต้องไปเรียนที่โรงเรียนในตัวเมือง เลยไม่มีเวลาว่างกลับหา อ.เลย รู้สึกว่าไม่ได้เจอกันประมาณ2-3ปี แต่เราก็ยังคิดถึงเค้าอยู่โดยไม่รู้สาเหตุ และเราก็เป็นสาวเต็มตัวตอน ม.ปลายแล้ว
แต่เราไม่ค่อยแร.. นะคะ ออกแนวเรียบร้อยมากกว่า(กุลสตรีไทยค่ะ) เรื่องความรักก็มีปลื้มรุ่นพี่บ้างแต่ก็ได้แค่นี้แหละค่ะไม่อยากคิดเกินเลย จนขึ้น ม.5 เรียนหนักมากสอบด้วยอ่านหนังสือด้วย ไม่มีเวลาคิดเรื่องความรักแน่นอนค่ะ จนในที่สุดก็ผ่านฉิวเฉียด ปิดเทอมใหญ่ครั้งนี้รู้สึกว่าเหงามากเลย ตอนดึกดื่นอารมณ์เปลี่ยว เราคิดแต่เรื่องอยากมีแฟนอยากมีความรัก แต่เราจะหารักแท้นั้นจากไหน และก็ได้แต่ปลงจิตไว้ว่าเรานั้นเป็น "กะเทย" และเพื่อนของเรายังไม่มีกันเลยเราจะรีบไปทำไม แต่อีกใจหนึ่งก็บอกว่าเราก็เหงาเป็นนะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาในชีวิตมัธยม ไม่เคยคิดเรื่องความรักจริงจังขนาดนี้เลย(เป็นเอามากค่ะ) วันหนึ่งในช่วงปิดเทอมใหญ่ครั้งนี้ได้มีโอกาสไปบ้านต่างจังหวัด ที่ อ.อยู่ค่ะ เหมือนฟ้าบัลดาลให้เรามาพบกันอีกครั้ง เราไม่ได้ขอให้แม่พาไปหา อ.นะ แต่ดันมาเยี่ยม แม่ของ อ. เราเลยได้เจอ อ.แบบไม่ทันตั้งตัวเลยค่ะ เค้าโตขึ้นเยอะเลยแต่ยังน่ารักเหมือนเดิม แต่เราก็เตี้ยเหมือนเดิม เค้ายิ้มให้เราเรานั้นทำตัวไม่ถูกเลยยิ้มกลับไป ตอนนั้นใจเราไม่อยู่กะร่องกะรอยแล้วล่ะ ไปซุกอยู่หลังแม่ค่ะไม่กล้าคุยแล้ว ไม่กล้ามองหน้าด้วย อ.ก็มานั่งกับแม่เค้า แต่ก็ยังชิวเกิ้น เรานี่สิเกร็งจนจะเป็นลมแล้ว อยากกลับจะแย่อยู่แล้วไม่รู้ทำไมเหมือนกันเขินมาก อายด้วย ที่รู้มาเค้าเรียนสายอาชีพค่ะ แต่ที่อยากรู้มากกว่าว่าเค้ามีแฟนหรือยัง แต่คนที่เค้าชอบนี่มีแล้วแน่นอนแหละ เราก็คงได้แต่ทำใจ แต่พอตอนกลับ ลาคุณแม่ของ อ.เรียบร้อยแล้ว เราก็เหลือบไปมองหน้า อ.ค่ะ เค้ากำลังยิ้มให้เรา เราเขินมากก็ยิ้มกลับไป นาทีนี้ต้องวิ่งแล้วค่ะ เขิน จนในที่สุดพอกลับบ้านอารมณ์เปลี่ยวก็ถามหา เราคิดถึง อ.โดยไม่มีเหตุผลเลยค่ะ และเราก็พยายามหาเค้าในโลกsocial media เมื่อก่อนก็หาแต่ก็ไม่ไม่เจอค่ะเลยตัดใจไป แต่ตอนนี้ใจมันฮึกเหิมยังไงก็ต้องหาให้เจอ สรุปว่าไม่เจอค่ะเสียใจเหมือนกันทำไงได้ล่ะ ทำใจสิวะ  และได้ไปเจอกับ กท(กระทู้)หนึ่งค่ะ ที่ต้องการหาคนโดยมีแค่ชื่อนามสกุลแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี เลยไปทำตามที่กูรูนั้นบอกมา ทั้งสมุดหน้าเหลือง ไปหาทุกเว็บที่แนะนำมาแล้วค่ะได้แต่คำว่า ขอบคุณภาษาจีนกลับมา(เชี่ยเชี่ย) คือไม่เจอเลยมีแต่ต้องถอดใจแล้วล่ะ แต่ดันนึกอะไรออกบางอย่าง เราจำชื่อพี่ของ อ.ได้ เพราะพี่ของ อ.นั้นชื่อคล้ายกับ อ. เราก็ลองดูอีกสักตั้งค่ะเผื่อจะสืบสาวราวเรื่องได้ และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็บังเกิดค่ะ หนูเจอแล้วว เราค้นหาจากชื่อและนามสกุลของพี่ อ. ไปเจอในyoutubeค่ะ ไม่รู้จะดีใจดีมั้ยเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มติดต่อกับพี่ของ อ.ยังไงดีและไม่กล้าด้วยค่ะ พี่เค้าได้ลงคลิปวงดนตรีของพี่เค้าค่ะ ไม่คิดเลยค่ะว่าจะเจอแบบนี้ มีแค่2คลิปเองอ่ะ พอเข้าไปดูเท่านั้นล่ะค่ะช็อคจ้า มี อ.กำลังเล่นเบสรึเปล่า อันนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะแต่ว่าเราได้เจอเค้าแบบนี้รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกเลย เท่มากปลื้มด้วย เรากำลังรักเค้าโดยที่เค้าไม่รู้เลยสินะ แต่อีกคลิปเป็นของพี่เค้าค่ะเป็นร้องเพลงโซโล่กีต้า แต่ดันมี อ.อยู่ในนั้นด้วยนะแต่ไม่รู้ทำไรอยู่ ตอนใกล้จะจบ ไม่รู้ใครเรียก อ.ค่ะ เค้าบอก"ครับ!  ทำไม" แล้วเดินไป เราอึ้งนิดหน่อย มีงี้ด้วยหรอ แต่ก็นึกความน่ารักทะเล้นของเค้าเมื่อก่อนได้ดี ถึงตอนนี้ก็ยังชอบเขาเหมือนเมื่อก่อนค่ะ ไม่รู้ว่าเค้าจะมีแฟนรึยังแล้วทำไมเรายังมั่นคงรักที่เป็นเพียงแค่ลมๆแล้งๆด้วย ไม่มีเหตุผลเลยค่ะTT แต่เราตั้งความหวังไว้แล้วต้องแอดมหาลัยในจังหวัดที่ อ.อยู่ให้ได้ค่ะ แล้วทำไมเราเพ้อเจ้อได้ขนาดนี้  สักวันหนึ่งเราต้องสารภาพให้ได้แน่นอนค่ะ อาจจะดูไม่ดีแต่ปล่อยให้คาใจไว้แบบนี้คงอกแตกตายพอกันค่ะ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- เพื่อนๆเคยมีความรักแบบนี้หรือเปล่า คิดว่ากะเทยจะมีรักแท้ได้หรือไม่ และผู้ชายส่วนใหญ่จะรับได้หรือเปล่าที่มีแฟนเป็นแบบนี้คะ?
*อีก1ปี 5ปี หรือ10ปี ไม่ว่าจะนานแค่ไหนจะกลับมาตอบคำถามหัวใจครั้งนี้ให้ได้เลยค่ะ*
ขอโทษที่เล่าไม่กระชับนะคะ ขออภัยอีกทีค่ะ