หลอกมันอีก....มันต้องเชื่อเพราะมันอยากกลับบ้าน

ภายในห้องแห่งหนึ่งชายสูงอายุอย่างยิ่งหน้าตาคุ้นเคยประมาณ6คนกำลังคร่ำเครียดประชุมกันอยู่
ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา         :นายถามมาตกลงเราทำอะไรน้องมันไม่ได้เลยผ่านมา2ปีแล้ว
ชายอีกคนตอบ                 :เราพยายามจะเล่นงานมันเรื่องนโยบายที่มันหาเสียงใว้แต่มันเผือกทำได้หมดเร็วด้วย
ชายอีกคนสอดขึ้นมา         :ต่างประเทศก็เข้าข้างมันยกย่องมันเริ่มมองพวกเราแปลกๆ
ชายอีกคนกล่าว               :ผมรู้สึกว่าไอ้สส.สว.โดยเฉพาะไอ้หัวหน้าพรรคมันล่อกแลก  ไม่เคยได้งานได้การเลยหลงชมมันไปดีแต่พูดจิงๆ
ชายอีกคนนึงตอบ             :ท่านพึ่งรู้เหรอครับพวกมันเอาไว้แค่สร้างนิทานประดิษฐวาทะกรรมใว้หล่อเลี้ยงสาวกเราได้แค่นั้นครับ
ชายอีกคนพูด                  :เราปล่อยไว้ไม่ได้ยิ่งตอนนี้มันจะผ่านโครงการยักษ์ ถ้าสำเร็จมันจะเหมือนพยัคย์ติดปีกเราจะเปนสุนัขที่โลกลืม
ชายอีกคนโพล่งขึ้นมา       :เราต้องเล่นที่จุดอ่อนของมัน พี่มันอยากกลับบ้านทางเดียวที่จะกลับได้ก็คือนิรโทษแต่มันคงรู้ทันเราต้องให้
ทหารออกหน้าคุยกับน้องสาวมันว่าอยากให้  ประเทศสงบนิรโทษกรรมทุกฝ่ายแล้วให้  ทหารกลับมาหารือพวกเราแล้วบอกเราเห็นด้วยให้มันเสนอสภา
แล้วค่อยให้ไอ้ดีแต่พูดทำงานที่มันถนัด    ระดมคนออกมาต่อต้านพรบ.นี้ ให้มันปั่นป่วนวุ่นวายแล้วหาทางขุดรากถอนโคนมันให้หมด
ชายหนุ่มที่สุดในห้องพูด     :ถ้าเราใช้มุกนี้อาจมีคนตายมากกว่าปี53นะครับแล้วเศรษฐกิจอาจจะพังพินาศ
ชายสูงอายุขึ้นเสียง           :ไม่ต้องสนใจใครจะตายกี่คนฝั่งไหนนายบอกมาว่าอิบอ๋ายแค่ไหนช่างมันขอเพียงพวกเราอยุได้และกำจัดมันสำเร็จเปนใช้ได้
ชายฉลาดที่สุดในกลุ่มพูด   :แต่ผมเชื่อว่าไอ้ดีแต่พูดทำไม่สำเร็จแน่นอนครับ ผมให้มันทำอะไรยังไม่เคยสำเร็จเลยครับ
ชายชราพูดด้วยความโกรธ :ผมไม่ได้หวังว่าไอ้นี่มันจะทำอะไรสำเร็จ แต่คุณลืมไปรึเปล่าเรายังมีกฎหมายอยุในมือไอ้พวกนี้เราสั่งอะไรมันทำได้หมด
เราบอกว่ากวางเปนลิงมันก็ต้องบอกว่าลิง มันหน้าด้านจะตายพวกนี้ต้องแต่ผมเลี้ยงคนมายังไม่มีใครหน้าด้านเท่าพวกนี้เลยพูดก็พูดบางครั้งผมยังอายแทนเลย  ทหารก็พวกเราพวกคุณรีบไปจัดการมา
จบการสนทนา