สวัสดีครับผมถ้าคุณอ่านกระทู้นี้คุณจะคิดว่าผมเป็นคนที่แย่ไม่ได้เรื่องก็แล้วแต่เลยนะครับ
ครับเรื่องมันมีอยู่ว่าผมไปชอบรุ่นน้องคนนึงครับผมเจอกับเด็กคนนี้ในงานวันคริสต์มาส เด็กคนนี้เป็นคนที่ทำให้ผมยิ้มมีความสุข ผมหลงรักรอยยิ้มของเธอคนนั้น แต่ผมก็ไม่ได้เข้าไปหาหรือทักทายกับเธอหรอกนะครับคือผมไม่กล้า พอผมหาเฟสเธอคนนั้นเจอผมก็ลองเข้าไปทักลองคุยๆดู
ผมพยามมากพยามทุกทางทุกวิธีที่จะจีบเธอ พยามไปเจอ ซื้อของขวัญวันเกิดให้(ลงทุนบิดรถหน้าตั้งเอาไปให้หลังเลิกเรียน) แต่แล้ว
ผมก็ได้คำตอบที่ผมตามหา คือ เธอไม่ได้เลือกผม ผมว่านะเป็นใครก็คงจะรู้สึกแย่ละน้าจอแบบนี้ กินแห้วอกหักเนี้ย
พอหลังจากนั้นเราก็เป็นได้แค่พี่น้องกันละมั้งเพราะยังซะผมก็รู้สึกว่าผมไม่เคยมีตัวตนในสายตาเธอเลยเราจึงไม่ค่อยได้คุยกัน
ผมเลยห่างๆออกมา พอมาวันนึงผมไปงานคอนเสิร์ตแล้วเธอก็ไปด้วยผมก็เลยได้รู้ข่าวว่ามีคนรู้จักของผมจะจีบเธอ
ผมรู้สึกเฟลมากแล้วบรรยากาศกับเพลงที่นักร้องเล่นในงานมันชั่งจี๊ดใจผมเหลือเกิน หลังจะวันนั้นมาเราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน
คุยกันบ้างนิดหน่อย แต่ก็เห็นโพสที่สองคนนั้นเขาคุยกัน คิดแล้วก็อิจฉาแต่เราก็ทำอะไรไม่ได้อะนะเขาไม่เลือกเรานิ
พอวันถึงวันสงกรานต์ผมก็ออกไปเล่นซึ้งตอนแรกผมไม่ได้ติดจะออกไปเล่นเลยแล้วผมก็บังเอิณเจอน้องเขามาเล่นน้ำกับเพื่อน
แต่ผมก็เดินผ่านเขาไปส่วนเขาก็เดินผ่านผมไปเช่นกันทำเหมือนตางคนต่างไม่มีตัวตนในสายตาของกันและกันไม่รู้ว่าผมทำไปได้ยังไง
แต่มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมาก ผมได้ลงรู้ไว้ในigบอกแนวแบบว่าผมนี่อาการหนักแล้วนะเนี้ยถ้าผมอยู่แบบนี้ต่อไปจะทนไม่ไหวอะไรประมาณนี้
แล้วน้องเขาก็มาโพสแบบว่า ใจเย็นๆค่ะน้อง แต่ผมก็ตอบกลับไปว่า ใครเป้นน้องคุณครับคุณกับผมเคยรู้จักกันด้วยหรอ?
ผมก็ไม่รู้ว่าผมทำแบบนั้นลงไปได้ยังไงแต่การเจอกันระหว่างผมกับเขามันทำให้ผมจิตตก
ซักพักเขาก็ตอบกลับมากว่า ป่าวค่ะโพสผิดอัน แค่นั้นละประโยคนี้มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมาก แต่ผมก็กลับอัพรูปตัวเองที่ถ่ายในงานวันคริสต์มาส
ลงไปในรเแล้วก็บอกว่า ถ้าวันนั้นนอนอยู่บ้านก็คงจะดี จะได้ไม่ต้องมาเสียเวลา อะไรประมาณนี้ละครับ แล้วเขาก็เห้นที่ผมโพสไปแล้วด้วย
เขาคงจะเกลียดผมไปแล้วแน่ๆ ผมคิดว่าผมทำแบบนี้ละดีที่สุดแล้วละครับเพราะผมจะได้ไม่ต้องไปยุ่งกับเขา
ผมว่าถึงเรื่องจะจบไม่สวยแต่ผมคิดว่ามันเจ็บแต่จบแบบนี้มันน่าจะดีกว่านะครับ....
ขอระบายหน่อยนะครับ
ครับเรื่องมันมีอยู่ว่าผมไปชอบรุ่นน้องคนนึงครับผมเจอกับเด็กคนนี้ในงานวันคริสต์มาส เด็กคนนี้เป็นคนที่ทำให้ผมยิ้มมีความสุข ผมหลงรักรอยยิ้มของเธอคนนั้น แต่ผมก็ไม่ได้เข้าไปหาหรือทักทายกับเธอหรอกนะครับคือผมไม่กล้า พอผมหาเฟสเธอคนนั้นเจอผมก็ลองเข้าไปทักลองคุยๆดู
ผมพยามมากพยามทุกทางทุกวิธีที่จะจีบเธอ พยามไปเจอ ซื้อของขวัญวันเกิดให้(ลงทุนบิดรถหน้าตั้งเอาไปให้หลังเลิกเรียน) แต่แล้ว
ผมก็ได้คำตอบที่ผมตามหา คือ เธอไม่ได้เลือกผม ผมว่านะเป็นใครก็คงจะรู้สึกแย่ละน้าจอแบบนี้ กินแห้วอกหักเนี้ย
พอหลังจากนั้นเราก็เป็นได้แค่พี่น้องกันละมั้งเพราะยังซะผมก็รู้สึกว่าผมไม่เคยมีตัวตนในสายตาเธอเลยเราจึงไม่ค่อยได้คุยกัน
ผมเลยห่างๆออกมา พอมาวันนึงผมไปงานคอนเสิร์ตแล้วเธอก็ไปด้วยผมก็เลยได้รู้ข่าวว่ามีคนรู้จักของผมจะจีบเธอ
ผมรู้สึกเฟลมากแล้วบรรยากาศกับเพลงที่นักร้องเล่นในงานมันชั่งจี๊ดใจผมเหลือเกิน หลังจะวันนั้นมาเราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน
คุยกันบ้างนิดหน่อย แต่ก็เห็นโพสที่สองคนนั้นเขาคุยกัน คิดแล้วก็อิจฉาแต่เราก็ทำอะไรไม่ได้อะนะเขาไม่เลือกเรานิ
พอวันถึงวันสงกรานต์ผมก็ออกไปเล่นซึ้งตอนแรกผมไม่ได้ติดจะออกไปเล่นเลยแล้วผมก็บังเอิณเจอน้องเขามาเล่นน้ำกับเพื่อน
แต่ผมก็เดินผ่านเขาไปส่วนเขาก็เดินผ่านผมไปเช่นกันทำเหมือนตางคนต่างไม่มีตัวตนในสายตาของกันและกันไม่รู้ว่าผมทำไปได้ยังไง
แต่มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมาก ผมได้ลงรู้ไว้ในigบอกแนวแบบว่าผมนี่อาการหนักแล้วนะเนี้ยถ้าผมอยู่แบบนี้ต่อไปจะทนไม่ไหวอะไรประมาณนี้
แล้วน้องเขาก็มาโพสแบบว่า ใจเย็นๆค่ะน้อง แต่ผมก็ตอบกลับไปว่า ใครเป้นน้องคุณครับคุณกับผมเคยรู้จักกันด้วยหรอ?
ผมก็ไม่รู้ว่าผมทำแบบนั้นลงไปได้ยังไงแต่การเจอกันระหว่างผมกับเขามันทำให้ผมจิตตก
ซักพักเขาก็ตอบกลับมากว่า ป่าวค่ะโพสผิดอัน แค่นั้นละประโยคนี้มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมาก แต่ผมก็กลับอัพรูปตัวเองที่ถ่ายในงานวันคริสต์มาส
ลงไปในรเแล้วก็บอกว่า ถ้าวันนั้นนอนอยู่บ้านก็คงจะดี จะได้ไม่ต้องมาเสียเวลา อะไรประมาณนี้ละครับ แล้วเขาก็เห้นที่ผมโพสไปแล้วด้วย
เขาคงจะเกลียดผมไปแล้วแน่ๆ ผมคิดว่าผมทำแบบนี้ละดีที่สุดแล้วละครับเพราะผมจะได้ไม่ต้องไปยุ่งกับเขา
ผมว่าถึงเรื่องจะจบไม่สวยแต่ผมคิดว่ามันเจ็บแต่จบแบบนี้มันน่าจะดีกว่านะครับ....