บารมี คือ คุณสมบัติที่จะช่วยให้บรรลุธรรม (เป็นพระอริยะบุคคล) และพ้นทุกข์ (นิพพาน) ซึ่งมีอยู่ ๑๐ ประการ คือ
1. เสียสละ (ช่วยผู้อื่น ไม่โลภ ไม่เห็นแก่ตัว )
2. มีศีล (มีจิตปกติ)
3. ออกจากาม (ไม่ลุ่มหลงกามารมณ์)
4. มีปัญญา (รู้สิ่งที่ควรรู้, มีเหตุผล, ไม่งมงาย)
5. มีความอดทน (ไม่อ่อนแอ)
6. มีความเพียร (กล้าหาญ ไม่กลัวสิ่งที่ไม่ควรกลัว)
7. มีความจริงใจ (ซื่อตรง)
8. มีความตั้งใจสูง (ยอมตายถ้าไม่ประสบผลสำเร็จ)
9. มีความเป็นมิตรต่อทุกคน (ไม่เป็นศัตรูกับใคร ไม่อาฆาติพยาบาทใคร)
10. มีใจเป็นกลาง (ไม่ยึดติดในสิ่งใดจนเป็นทุกข์)

สรุปว่า การที่ใครจะบรรลุธรรมและหรือพ้นทุกข์ได้นั้น จะต้องเป็นคนดีพร้อมจริงๆ คือถ้าเป็นคนโง่งมงายก็ไม่มีสิทธิ์ คนเกียจคร้าน-คนไม่อดทนก็ไม่มีสิทธิ์ คนที่โลภมากและเห็นแก่ตัวมากไปก็ไม่มีสิทธิ์ คนที่ไม่มีศีลก็ไม่มีสิทธิ์   คนที่ขี้โกรธ หรือผูกโกรธ ก็ไม่มีสิทธิ์ คนที่ลุ่มหลงกามารมณ์ก็ไม่มีสิทธิ์ คนที่ไม่ตั้งใจจริงก็ไม่มีสิทธิ์ คนที่ไม่มีความจริงใจ (คือคดโกง หลอกลวง) ก็ไม่มีสิทธิ์ คนที่ชอบโอ้อวด ยกตนข่มผู้อื่น ก็ไม่มีสิทธิ์ คนที่ลำเอียงและยึดมั่นถือมั่นมากไปก็ไม่มีสิทธิ์ ดังนั้นเราจึงควรพิจารณาตัวเราว่ามีบารมีเพียงพอหรือยัง? ถ้ายังก็ควรสั่งสมบารมีให้มาก ด้วยการตั้งใจปฏิบัติให้เกิดบารมีทั้ง ๑๐ นี้อย่างจริงจังในปัจจุบัน (ไม่ใช่ปฏิบัติเพื่อสั่งสมเอาไว้ชาติหน้า)