ขอเล่าเรื่อง นะคะ ก็ยาวหน่อยนะ
เราอายุ 32 เคยแต่งงานมา 5 ปี และหย่ากับสามีมา 1 ปีแล้ว แยกทางกันด้วยปัญหาครอบครัว ไม่มีเรื่องชู้สาว ไม่มีลูกด้วยกัน
ก็เปลี่ยนงาน ย้ายที่อยู่มาอยู่ต่างจังหวัด เริ่มต้นทุกอย่างใหม่หมด ผ่านคืนวันเหล่านั้นมาได้อย่างลำบาก และเศร้าใจ แต่ เราก็ผ่านมาได้
ตอนนี้รู้สึกโอเคกับการอยู่คนเดียว อยู่กับเพื่อนที่พอมีเวลาให้คนโสดบ้าง ยอมรับว่าบางทีก็เหงา แต่ก็ออกกำลังกายและหาอะไรทำไป
ถามว่ามองหารักใหม่ไหม ไม่หา แต่ไม่ปิดตัวเอง จนช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ได้รู้จักชายโสด ผ่านทางเพื่อน ถามกันไปมาอายุน้อยกว่าเรา 2 ปี
ในชีวิตไม่เคยกินเด็กเลยนะ 555 มีแฟนอายุมากกว่าตลอด ก็คุยกันไปเรื่องนั้นเรื่องนี้ แต่รู้สึกว่าถูกคอกันมาก เพราะเราคุยแบบคนที่ปลงแล้ว
กับอนาคตที่ไม่แน่นอนและเราออกจากเมืองมาเพื่ออยากใช้ชีวิตสงบๆ ส่วนเขาก็เบื่อเมืองและกลับมาบ้านเกิด เพื่อมาใช้ชีวิตสงบๆ เช่นกัน
เหมือนกับว่าเราสองคนจูนกันติด ช่วงวันหยุดที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่อยู่ใกล้บ้านเขา แล้วมีโอกาสได้พบครอบครัวเขา เราทำตัวปกติ
เหมือนเพื่อนเขาเลย แต่พอออกมาจึงได้รู้จากปากเขาว่า เขาบอกครอบครัวไปแล้ว ว่าเขาคุยและดูใจกับเราอยู่ ซึ่งครอบครัวเขาอยากรู้มากว่า เราเป็นใคร มาจากไหน มายังไง ก็มีเพื่อนเล่าประวัติเราให้ฟัง รวมทั้งเรื่องที่เราแต่งงานมาแล้ว ใจเราตอนนั้นก็รุ้สึกดีนะ ที่เขาบอกครอบครัวให้รับรู้
แต่ พอดูโปรไฟล์ตัวเอง แล้ว มันอดคิดไม่ได้จริงๆ อายุก็มากกว่า แถมเคยแต่งงานมาแล้ว ส่วนเขา ชายโสด ที่ถูกแฟนทิ้ง และอยู่คนเดียวมา 2 ปีโดยไม่สนใจผู้หญิงดีๆ หลายๆ คน ที่ญาติๆ แนะนำให้ แต่มาเลือก เรา
สุดท้ายวันนั้น เขาพาไปดูสิ่งที่เขามี สิ่งที่จะเป็นอนาคตและความมั่นคง หลังจากนั้นก็พูดความรู้สึกกับเราว่า อยากให้เรามาใช้ชีวิตคู่ด้วย โดยเขาบอกว่าครอบครัวเขารับรู้เรื่องของเรา และไม่ว่าอะไร (เขาบอกอ่ะนะ)
ส่วนเรา ยอมรับว่ารู้สึกดี รู้สึกพิเศษกับเขา เพราะเราชอบอะไรหลายอย่างเหมือนกัน และคบเขาแล้วเราสามารถเป็นตัวเองได้โดยไม่ต้องเสแสร้งอะไรเลย เราสบายใจที่ได้อยู่ด้วย คือเอาง่ายๆ นะเราคิดว่าเราสามารถใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเขาได้ เราจึงขอเวลาเขา อีก เพื่อให้ศึกษากันอีกสักพัก แต่ความรู้สึกเราตอนนี้สับสนมากเพราะ
1. จากประสบการณ์ในอดีต ทำให้เรารู้ว่า ชีวิตคู่ คิดชีวิตที่รวมครอบครัวของแต่ละฝ่ายด้วย เรากลัวที่จะมีปัญหา กลัวโดนว่าโดนดูถูกในภายหลัง เรารู้สึกได้ว่าเขาจริงจังและจริงใจกับเรา แต่คนรอบข้างเขาล่ะ เราอดคิดไม่ได้จริงๆ
2. พูดไปก็เหมือนเด็กนะ แต่เรากลัวการเปลี่ยนแปลง มันหลอนอยู่ในใจเสมอ ว่า รักมากแค่ไหน สุดท้ายอาจไม่มีใครอยู่กับเรา
เราควรเปิดใจตรงไหนดี ถึงจะก้าวข้ามความกลัวนี้ไปได้ ควรจะเริ่มต้นใหม่ดีไหม หรืออยู่คนเดียวเหมือนเดิม ปล่อยเขาไป
หากใครมีประสบการณ์การเริ่มต้นใหม่ ช่วยชี้แนะหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ปล. เรามีอาชีพการงานที่เลี้ยงตัวเองได้อย่างสบาย ไม่ต้องพึ่งการเงินใคร
อายุ 32 เคยแต่งงานมาแล้ว มีรุ่นน้องมาขอให้ใช้ชีวิตคู่ด้วย ควรเริ่มต้นใหม่ไหม
เราอายุ 32 เคยแต่งงานมา 5 ปี และหย่ากับสามีมา 1 ปีแล้ว แยกทางกันด้วยปัญหาครอบครัว ไม่มีเรื่องชู้สาว ไม่มีลูกด้วยกัน
ก็เปลี่ยนงาน ย้ายที่อยู่มาอยู่ต่างจังหวัด เริ่มต้นทุกอย่างใหม่หมด ผ่านคืนวันเหล่านั้นมาได้อย่างลำบาก และเศร้าใจ แต่ เราก็ผ่านมาได้
ตอนนี้รู้สึกโอเคกับการอยู่คนเดียว อยู่กับเพื่อนที่พอมีเวลาให้คนโสดบ้าง ยอมรับว่าบางทีก็เหงา แต่ก็ออกกำลังกายและหาอะไรทำไป
ถามว่ามองหารักใหม่ไหม ไม่หา แต่ไม่ปิดตัวเอง จนช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ได้รู้จักชายโสด ผ่านทางเพื่อน ถามกันไปมาอายุน้อยกว่าเรา 2 ปี
ในชีวิตไม่เคยกินเด็กเลยนะ 555 มีแฟนอายุมากกว่าตลอด ก็คุยกันไปเรื่องนั้นเรื่องนี้ แต่รู้สึกว่าถูกคอกันมาก เพราะเราคุยแบบคนที่ปลงแล้ว
กับอนาคตที่ไม่แน่นอนและเราออกจากเมืองมาเพื่ออยากใช้ชีวิตสงบๆ ส่วนเขาก็เบื่อเมืองและกลับมาบ้านเกิด เพื่อมาใช้ชีวิตสงบๆ เช่นกัน
เหมือนกับว่าเราสองคนจูนกันติด ช่วงวันหยุดที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่อยู่ใกล้บ้านเขา แล้วมีโอกาสได้พบครอบครัวเขา เราทำตัวปกติ
เหมือนเพื่อนเขาเลย แต่พอออกมาจึงได้รู้จากปากเขาว่า เขาบอกครอบครัวไปแล้ว ว่าเขาคุยและดูใจกับเราอยู่ ซึ่งครอบครัวเขาอยากรู้มากว่า เราเป็นใคร มาจากไหน มายังไง ก็มีเพื่อนเล่าประวัติเราให้ฟัง รวมทั้งเรื่องที่เราแต่งงานมาแล้ว ใจเราตอนนั้นก็รุ้สึกดีนะ ที่เขาบอกครอบครัวให้รับรู้
แต่ พอดูโปรไฟล์ตัวเอง แล้ว มันอดคิดไม่ได้จริงๆ อายุก็มากกว่า แถมเคยแต่งงานมาแล้ว ส่วนเขา ชายโสด ที่ถูกแฟนทิ้ง และอยู่คนเดียวมา 2 ปีโดยไม่สนใจผู้หญิงดีๆ หลายๆ คน ที่ญาติๆ แนะนำให้ แต่มาเลือก เรา
สุดท้ายวันนั้น เขาพาไปดูสิ่งที่เขามี สิ่งที่จะเป็นอนาคตและความมั่นคง หลังจากนั้นก็พูดความรู้สึกกับเราว่า อยากให้เรามาใช้ชีวิตคู่ด้วย โดยเขาบอกว่าครอบครัวเขารับรู้เรื่องของเรา และไม่ว่าอะไร (เขาบอกอ่ะนะ)
ส่วนเรา ยอมรับว่ารู้สึกดี รู้สึกพิเศษกับเขา เพราะเราชอบอะไรหลายอย่างเหมือนกัน และคบเขาแล้วเราสามารถเป็นตัวเองได้โดยไม่ต้องเสแสร้งอะไรเลย เราสบายใจที่ได้อยู่ด้วย คือเอาง่ายๆ นะเราคิดว่าเราสามารถใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเขาได้ เราจึงขอเวลาเขา อีก เพื่อให้ศึกษากันอีกสักพัก แต่ความรู้สึกเราตอนนี้สับสนมากเพราะ
1. จากประสบการณ์ในอดีต ทำให้เรารู้ว่า ชีวิตคู่ คิดชีวิตที่รวมครอบครัวของแต่ละฝ่ายด้วย เรากลัวที่จะมีปัญหา กลัวโดนว่าโดนดูถูกในภายหลัง เรารู้สึกได้ว่าเขาจริงจังและจริงใจกับเรา แต่คนรอบข้างเขาล่ะ เราอดคิดไม่ได้จริงๆ
2. พูดไปก็เหมือนเด็กนะ แต่เรากลัวการเปลี่ยนแปลง มันหลอนอยู่ในใจเสมอ ว่า รักมากแค่ไหน สุดท้ายอาจไม่มีใครอยู่กับเรา
เราควรเปิดใจตรงไหนดี ถึงจะก้าวข้ามความกลัวนี้ไปได้ ควรจะเริ่มต้นใหม่ดีไหม หรืออยู่คนเดียวเหมือนเดิม ปล่อยเขาไป
หากใครมีประสบการณ์การเริ่มต้นใหม่ ช่วยชี้แนะหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ปล. เรามีอาชีพการงานที่เลี้ยงตัวเองได้อย่างสบาย ไม่ต้องพึ่งการเงินใคร