เราอายุ 20 ปี เรียนอยู่ ม.เอกชนแห่งหนึ่ง คบเขา ช คนนี้ได้ ปีกว่าเท่านั้น
ซึ่งเรียนคนละคณะกับเรา เป็นเด็ก คณะศิลปะการออกแบบ สาขา โฟโต้
แต่ไม่มีกล้อง ไม่มีอะไรเลย เราตัดสินใจบอกชอบ และขอคบ กับเขา โดยที่ไม่รู้มาก่อน
เราให้ทุกอย่างเขาใช้ จนวันหนึ่งเขาเข้ามาอยู่ห้องเดียวกัน กับเรา แล้วคอมเขาพัง
เรามีคอมอยู่ที่ห้องหลายตัว เพราะเราทำงานหนัก อยากได้อะไรก็เก็บตังซื้อเอง
เราเป็นคนฐานะปานกลาง แต่ไม่เคยขออะไรพ่อแม่ เก็บตังซื้อเองตลอด
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราต้องช่วยเขาทั้งทำโปรแกรม กล้องก็ต้องให้เขาใช้
เขาไม่เคยช่วยเราจ่ายค่าไฟ ค่าห้อง ค่าจิปาถะเลย เราคิดว่าเราจะพอ
แต่ก็สงสารเขา เพราะกลัวเขาเรียนไม่จบ เราต้องทำงาน ให้เงินพ่อแม่ แล้วก็เอามาช่วยเขาออกค่าห้อง
ทำจนอดนอน อดกิน พ่อเป็นห่วงเรามาก เพราะเราทำงานหนักมาตั้งแต่เด็ก ๆ เราเคยเป็นนักกีฬามาก่อน
เลยเข้มแข็งและอดทนได้อยู่ เขาได้รางวัลประกวดเกี่ยวกับถ่ายภาพมา สองครั้ง
เขาใช้ของๆเราทั้งหมด แต่ชอบด่าเรา
ครั้งแรกคือ
ไอ้เ+ี้ย, ด่าเราตอนที่เรายกมือไหว้เขาร้องไห้กับพื้น เขาก็ด่าเราว่า ปญอ หรอ , วันนี้ก็ด่าเรา เพราะเราจะเอาคอมกลับบ้านตัวนึง
เขาก็โวยวายขึ้นกุ มึ_กับเรา ด่าเราสารพัด บอกว่ากุไม่อยากอยู่แล้วห้อง
รางวัลที่สองที่เขาได้ ได้เงินรางวัล เป็นรางวัลนานาชาติ สองหมื่นกว่าบาท เขาไม่เคยคิดถึงเราเลย
ซึ่งงานนี้เราเป็นคนแต่งในคอมให้เขาค่ะ แต่งและตัดต่อทั้งหมดด้วยมือเราเอง คอมเราเอง ค่าไฟเราออกให้
เราได้รางวัลประกวดค่อนข้างบ่อย เพราะเราอยู่กับโปรแกรมมาตั้งแต่อายุ 12 ปี เลยทำงานให้เขาได้
ตอนนี้เราไม่มีความสุขเลย เราอึดอัด เวลาเขาโมโหเขาชอบด่าเราแรงๆ ไม่แคร์เราเลย แล้วก็ใช้คำพูดไม่คิดค่ะ
เราควรทำไงดีค่ะ เวลาเราไม่สบายเขาก็บ่นค่ะ
เขาเคยป่วยมากๆอยู่ครั้งหนึก เราก็เช็ดตัว ซื้อข้าวให้ ล้างจานให้ด้วย
แบบนี้เราควรทำไงดีค่ะ ช่วยเราที เราปวดหัวมากเลย
ถ้าผู้หญิงยกมือไหว้+ร้องไห้ เพราะกลัวผู้ชายจะทำอะไร เป็นคุณ คุณจะด่าหรือทำร้ายเธอไหม
ซึ่งเรียนคนละคณะกับเรา เป็นเด็ก คณะศิลปะการออกแบบ สาขา โฟโต้
แต่ไม่มีกล้อง ไม่มีอะไรเลย เราตัดสินใจบอกชอบ และขอคบ กับเขา โดยที่ไม่รู้มาก่อน
เราให้ทุกอย่างเขาใช้ จนวันหนึ่งเขาเข้ามาอยู่ห้องเดียวกัน กับเรา แล้วคอมเขาพัง
เรามีคอมอยู่ที่ห้องหลายตัว เพราะเราทำงานหนัก อยากได้อะไรก็เก็บตังซื้อเอง
เราเป็นคนฐานะปานกลาง แต่ไม่เคยขออะไรพ่อแม่ เก็บตังซื้อเองตลอด
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราต้องช่วยเขาทั้งทำโปรแกรม กล้องก็ต้องให้เขาใช้
เขาไม่เคยช่วยเราจ่ายค่าไฟ ค่าห้อง ค่าจิปาถะเลย เราคิดว่าเราจะพอ
แต่ก็สงสารเขา เพราะกลัวเขาเรียนไม่จบ เราต้องทำงาน ให้เงินพ่อแม่ แล้วก็เอามาช่วยเขาออกค่าห้อง
ทำจนอดนอน อดกิน พ่อเป็นห่วงเรามาก เพราะเราทำงานหนักมาตั้งแต่เด็ก ๆ เราเคยเป็นนักกีฬามาก่อน
เลยเข้มแข็งและอดทนได้อยู่ เขาได้รางวัลประกวดเกี่ยวกับถ่ายภาพมา สองครั้ง
เขาใช้ของๆเราทั้งหมด แต่ชอบด่าเรา
ครั้งแรกคือ
ไอ้เ+ี้ย, ด่าเราตอนที่เรายกมือไหว้เขาร้องไห้กับพื้น เขาก็ด่าเราว่า ปญอ หรอ , วันนี้ก็ด่าเรา เพราะเราจะเอาคอมกลับบ้านตัวนึง
เขาก็โวยวายขึ้นกุ มึ_กับเรา ด่าเราสารพัด บอกว่ากุไม่อยากอยู่แล้วห้อง
รางวัลที่สองที่เขาได้ ได้เงินรางวัล เป็นรางวัลนานาชาติ สองหมื่นกว่าบาท เขาไม่เคยคิดถึงเราเลย
ซึ่งงานนี้เราเป็นคนแต่งในคอมให้เขาค่ะ แต่งและตัดต่อทั้งหมดด้วยมือเราเอง คอมเราเอง ค่าไฟเราออกให้
เราได้รางวัลประกวดค่อนข้างบ่อย เพราะเราอยู่กับโปรแกรมมาตั้งแต่อายุ 12 ปี เลยทำงานให้เขาได้
ตอนนี้เราไม่มีความสุขเลย เราอึดอัด เวลาเขาโมโหเขาชอบด่าเราแรงๆ ไม่แคร์เราเลย แล้วก็ใช้คำพูดไม่คิดค่ะ
เราควรทำไงดีค่ะ เวลาเราไม่สบายเขาก็บ่นค่ะ
เขาเคยป่วยมากๆอยู่ครั้งหนึก เราก็เช็ดตัว ซื้อข้าวให้ ล้างจานให้ด้วย
แบบนี้เราควรทำไงดีค่ะ ช่วยเราที เราปวดหัวมากเลย