คุณว่าทำไมรายการเวิร์คพอยท์ถึงได้รางวัลระดับเอเชียหลายรายการ

อย่างตอนสมัย หลานปู่กู้อีจู้ ผมเห็นว่า มันไม่สมควรจะได้ตรงไหน คือมันมองเห็นชัดๆ แบบชัดมากๆ ว่าจัดฉาก รายการพยายามช่วยให้ผ่านภารกิจ อย่างมันเคยมี ปู่-หลาน คู่หนึ่งมาออกรายการ ภารกิจให้ปู่ต้องเล่นมวยปล้ำกับพวกนักมวยปล้ำฝรั่งตัวโตๆ 2-3 คน แล้วคุณปู่ที่ตัวผอมๆ แห้งๆ ก็ล้มฝรั่งพวกนั้นได้หมด มันเล่นแบบฮาๆ อ่ะฉากนั้น หรืออีกคู่ เป็นยาย-หลาน ที่ต้องช่วยกันฝึกหมา แล้วก็มีเพื่อนของหลาน เข้ามาช่วยด้วย เพื่อนของหลานนี่ก็จะบุคลิกเอ๋อๆ หน่อย แล้วจะมีคำพูดติดปากว่า คลาสสิค อะไรๆ ก็คลาสสิค มันออกแนวการ์ตูนหรือละครซิทคอมมากกว่า ที่ตัวละครมีคำพูดติดปากแบบนี้ แถมก่อนวันที่จะต้องแสดงการฝึกหมาให้ดู หมาก็มาป่วย เหมือนฉากในละคร ที่ก่อนจะทำอะไรสำคัญๆ  แล้วจะต้องมีปัญหาให้มากังวล

อีกอันคือ แฟนพันธุ์แท้ ตอนนั้นผมย้อนกลับไปดูแฟนพันธุ์แท้ยุคเก่าๆ สมัยที่คุณปัญญายังเป็นพิธีกรอยู่ อันนั้นดีมาก เนื้อหากระชับ จบในตอน ไม่มียืดเยื้อ พอมาสมัยนี้ รายการยืดเยื้อมาก บางทีข้ามสัปดาห์ แถมผู้เข้าแข่งขันแต่ละคน ก็ชอบมีบุคลิก มีคำพูดเฉพาะตัว เหมือนการ์ตูนหรือซิทคอมอีกแล้ว การแข่งขันก็ดูไม่มีความยุติธรรม ใช้ความรู้เหมือนเก่า อย่างในรอบ 4 คน ถ้าคุณเก่งมากๆ แต่แค่กดไฟไม่ทัน แล้วมีคนเข้ารอบไปก่อน 2 คนครบแล้ว คุณตกรอบทันที หรือจิ๊กซอว์ ที่น่าเกลียดสุดๆ มีจุดสำคัญแค่จุดเดียว ที่เหลืออะไรก็ไม่รู้ ตอนนักวิทยาศาสตร์เอกของโลก คำตอบเป็น โทมัส อัลวา เอดิสัน แล้วทั้งภาพ มีแต่ฉากดำๆ มีหลอดไฟเล็กๆ อยู่จุดเดียว

ก็ไม่รู้ว่าได้มาได้ยังไง ไหนจะพวกเท่ง โหน่ง ที่เป็นตลกยอดเยี่ยมแห่งเอเชียอีก