เรื่องรักฉบับสงกรานต์

สวัสดีครับ ผมชื่อเอ(นามสมมติ) เพื่อนๆเรียกผมแบบนั้น
เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมจริงๆเมื่อช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา

ปีนี้ผมได้มีโอกาสเที่ยวสงกรานต์ในกรุงเทพเป็นครั้งแรก เพราะในทุกปีผมจะต้องกลับต่างจังหวัด
แต่ปีนี้ไม่กลับเพราะติดฝึกงานที่ใกล้จะจบมหาลัย เริ่มเรื่องราวเลยละกัน

ผมฝึกงานมาแล้วประมาณ1เดือน มีช่วงหนึ่งที่ผมต้องไปจัดงานกับบริษัทที่พัทยามิวสิคเฟส2014
เมื่อกลับจากพัทยาผมก็ย้ายมาอยู่หอคนเดียว(เดิมทีอยู่กับเพื่อน แต่หลายๆอย่างไม่ตรงกันจึงออกมาอยู่คนเดียว)
ห้องผมไม่มีทีวี อินเตอร์เน็ต หรืออุปกรณ์ให้ความบันเทิง ยกเว้นแต่วิทยุที่เพิ่งซื้อมาหลังจากอยู่ห้องได้1อาทิตย์

ช่วงแรกที่อยู่ผมเหงาๆ พี่ที่ทำงานจึงชวนไปเล่นกีฬา ที่สนาม ก.ก.ท
ก็ได้เจอรุ่นน้องผู้หญิงที่เรียนอยู่แถวๆนั้นชื่อเอ็ม(นามสมมติ) ก็ค่อยๆเริ่มรู้จักกัน

แล้ววันหนึ่งที่ผมต้องกลับบ้าน(สมุทรปราการ)ผมแวะซีค่อน เพราะปวดฉี่เอามากๆ
หลังจากทำธุรเสร็จ ผมก็เดินเล่นข้างในโลตัสเพื่อรอห้าง(ซีค่อน)เปิด
แล้วผมก็เดินเล่นซักพัก และจะกลับบ้าน

ในขณะผมยืนรอรถเมล์ รุ่นน้อง.เอ็ม ก็เดินลงมาจากรถพอดี มากับเพื่อนสาว
ผมทักทายน้องตามปกติสุข ถามว่ามาทำอะไรตามประสาคนเจอกัน  "มาเรียนพิเศษ"คำตอบจากน้องสาว
ผมจึงเดินไปส่งน้องและเพื่อนของเขา และก่อนที่จะเรียนเขาจะไปกินข้าวที่ ลานอาหารในโลตัส
ผมเสนอให้ไปกิน ฮาจิบัง (8ราเมน) น้องเขาก็ไป

ขณะที่น้องและเพื่อนของเขานั่งทาน ผมก็ได้แต่มองเนื่องจากผมทานข้าวเช้ามาแล้ว
มนุษย์ถ้ำในตัวผมเริ่มทำงาน ผมถามชื่อเพื่อนน้องเอ็ม เขาบอกชื่อ ม้าใส(นามโกหก)
ดวงตาของน้องม้าหวาน จมูกที่เล็ก ปากนิดหน่อยพอประมาณ และแก้มของเธอที่คล้ายราวกับว่า ค้อนในศาลเคาะตัดสินว่าเธอผ่านตรงตามสเป็คทุกอย่าง
แต่ไม่ได้หมายความว่า ผมให้เธอ10/10นะ ถ้าให้คะแนน ผมให้ไปซัก7/10 สำหรับผม
ม้าเป็นคนเชียงใหม่เสียงหวาน พูดไม่เร็วไม่ช้าจนเกินไป
เขาบอกเขาอยากเป็น แอร์โฮสเตส
และถ้าเรียนเสร็จตอนเย็นเขาจะไปขายหมวกที่จัตุจักรประตูสาม

วันนั้นน้องม้าและเอ็มไม่ได้เข้าเรียน เพราะขี้เกียจเรียนภาษาอังกฤษ เรียนไม่ทันไม่รู้เรื่อง
จึงไปหาหนังสืออ่านเล่นในร้าน หนังสือนายอินทร์ น้องม้าสนใจหนังสือภาษาอังกฤษมาก
หาซื้อแต่หนังสือเหล่านั้น ผมบอกว่า"หนังสือเล่มนี้พี่มี ดีมาก เดี๋ยวเอามาให้" ข้างๆกันมีหนังสือภาษาญี่ปุ่นผมหยิบมาแล้วพูดในน้องม้าฟังว่า
"ม้าซัง วะ คิเระเดซุ" ในหนังสือมันไม่มีหรอก  แต่ตอนสมัยเรียน ม.ปลาย ผมจำได้นิดๆหน่อยๆ
คิดว่าชมตรงๆตรูก็เขิน ชมอ้อมๆให้น้องไม่รู้เรื่องหนะแหละ
"คิเระ แปลว่าน่ารัก"น้องม้าพูด
ในหัวผม "ไอ้เ..ี้ย น้องเค้ารู้ได้ไงว่ะ แล้วดูหน้าไม่ยิ้มด้วย ซวยแล้วตรู"
ผมเลยวางหนังสือแล้วเดินไปที่อื่นแทน เพราะเก็บอาการเขิน

อ้อ ผมลืมบอก ค่าฮาจิบัง ผมออกให้น้องทั้งสองคนเพราะหวังให้น้องเค้าพาเที่ยวในช่วงสงกรานต์ แต่น้องม้าต้องไปพัทยากับครอบครัววันที่14

วันนั้นผมเลยทิ้งบัตร สมาชิกซีเอ็ดไว้ที่น้องเอ็ม เพื่อจะจำจากนายอินทร์แล้ว ไปซื้อที่ซีเอ็ด(มันมีส่วนลด5555)

วันที่14ของสงกรานต์ ผมขอดูรูปจากไลน์น้องเอ็ม (อยากเห็นรูปน้องม้า)
วันที่15ผมจึงนัดน้องเอ็มไป สีลมด้วยเพื่อให้ไม่มีพิรุท นัดน้องเอ็มไว้ kfc

ในหัว"เ..ี้ย น้องม้ามาด้วย"  ครับ น้องม้าไม่ได้ไปพัทยา
วันนั้นน้องทั้งเค้าเล่นดินสอพอง ผมเล่นปืนฉีดน้ำ
ผมเดินตามน้องม้า เพราะไม่รู้จักแถวนั้น
ระหว่างที่เดินตาม ผมมองแก้มน้องม้า ไม่อยากให้ใครเอาดินสอพองมาป้าย
ยิ่งมองแก้มมากๆเข้า จาก7/10 มันก็ขยับขึ้นมา จนผมไม่รู้ว่า อะไรคืออะไรไปแล้ว

วันต่อมาผมเตรียมหนังสือเอาไปให้แล้วโทรไปถามน้องเค้าว่าอยู่บ้านไหม
แต่น้องเค้าบอก"ไม่เป็นไร"
"เอางั้น..เหรอ -..-" ผมกล่าว
"อืม..." แล้วก็วางสายไป
(แต่ผมก็เตรียมมาให้เค้าอยู่ดี หวังจะฝากเพื่อนเค้าไป)

และนี้ก็คือเรื่อง ที่ผมไม่รู้ว่าจะทำไงต่อสำหรับส่วนหนึ่งของเวลาชีวิตที่มีเธอเข้า หรือกับเป้าหมายทั้งหมดชีวิตของผม
วานผู้ชำนาญชี้แนะแนวทาง หรือขอคำปรึกษาจาก อ.อั้ม ด้วยเถิดดดดดด

**น้องม้าเรียนอยู่ เกษมพิทยา