เมื่อวันอังคารที่ 15 ที่ผ่านมา ผมไปเดินเล่นห้างสรรพสินค้ากับแม่ตอนเที่ยง ๆ ครับ
หลังจากกินไอศครีมกันเสร็จ ท่านก็แยกไปซื้อของคนเดียว ผมก็เดินเล่นในห้างรอกับหลาน 5 ขวบอีกคนรอแม่
ก็ตามประสาคนติดโทรศัพท์อย่างผมอะนะ กดเล่น ๆ ยืนพิงสาวกลางห้าง (ต้นใหญ่เลย ไม่ได้ไปขวางทางคนเดินนะครับ)
จากนั้นก็มีเด็กผู้ชายอ้วน ๆ หน่อย น่าจะประมาณ ป.3 ไม่ก็ ป.4 แต่งชุดลายดอก ต้อนรับวันสงกรานต์ เดินเข้ามาหาผม
เด็กน้อย : พี่ ๆ ผมยืมโทรศัพท์โทรหาแม่หน่อย
ผม : (เงยหน้า สตั๊นไป 5 วินาที) โทรทำไมอะ ?
เด็ก : ผมหลงกับแม่ จะโทรหาแม่
ผม : (คิด ๆ ๆ เอาไงดีฟะ ๆ) อ่อ พอดีเงินพี่หมดอะ... (จริง ๆ ใช้รายเดือน)
เด็ก : ...
จากนั้นผมก็หยุดเล่นโทรศัพท์ครับ รอดูซิว่าวันนี้จะมีดราม่ามั้ย ?
ปรากฏว่าน้องเค้าก็เดินมึน ๆ เดินไปเดินมาแถวนั้นแหล่ะ สักพักก็มีคนตะโกน
คนแถวนั้น : ป๊อบ
เด็กน้อย : (เริ่มหันมองหาเสียง)
คนแถวนั้น : ป๊อบ , พี่ป๊อป ทางนี้ ๆ
เด็กน้อย : วิ่งไปหาแหล่งเสียง
คนแถวนั้น : หายไปไหนมา แม่หาตั้งนาน
.... คือ ณ ตอนนั้นผมรู้สึกแบบเฮ้ยย
- เราทำแย่จังฟะ คือน้องเค้าหลงทางจริง ๆ
- นี่คือโชคดีที่แม่มาเจอน้องเค้ามาพอดี
- ถ้าเกิดแม่เค้าไม่มาเจอล่ะ น้องเค้าจะทำไง
- ทำไมตอนที่น้องเค้าขอยืม เราไม่กดเบอร์ให้เค้าล่ะ
- ถ้าเป็นหลานเราหายไปล่ะ เราจะทำไง ถ้าหานเราเจอคนอย่างเราล่ะ
ยอมรับครับว่าตอนนั้นรู้สึกแย่มาก ๆ แต่อีกใจผมก็กลัว ผมกลัวมีกลุ่มคนไม่ดี มาทำร้าย มาขู่ทำร้ายผมกับหลาน
อยากฝากคนที่เจอเรื่องประมาณผมไว้นิดนึงนะครับ ถ้าเจอเด็กมามุขนี้ ลองถามเบอร์เค้าก่อน ว่าแม่เบอร์อะไร
แล้วคุณลองคุยเอง ถ้าน้องเค้าจะขอคุยเองก็สันนิฐานไว้ก่อนเลยว่าไม่ปลอดภัยละ ถ้าน้องเค้ายอมให้เราคุยกับแม่เค้าเอง
ก็ลองหามุมอะไรที่น่าะจะปลอดภัยนัดแม่มาเจอเด็กนะครับ
สมัยนี้โลกมันอยู่ยาก ผมว่านะ ผมกลัวที่จะทำเรื่องดี ๆ ไปละ ระแวงไปหมดว่าจะเจอเรื่องแย่ ๆ เวลามีคนขอความช่วยเหลือ
เพระาพวกคนไม่ดีสมัยนี้มักชอบมาหากินกับคนดี ทำให้คนที่เดือดร้อนถูกเพิกเฉยไปหมดแล้ว
ปล. เพิ่งนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้เลยมาเล่าต่อ ใครเคยเจอเรื่องราวคล้าย ๆ กันร่วมแชร์ก็ดีนะครับ
เมื่อเจอเด็กขอยืมโทรศัพท์โทรหาแม่ที่พลัดหลงกัน ...
หลังจากกินไอศครีมกันเสร็จ ท่านก็แยกไปซื้อของคนเดียว ผมก็เดินเล่นในห้างรอกับหลาน 5 ขวบอีกคนรอแม่
ก็ตามประสาคนติดโทรศัพท์อย่างผมอะนะ กดเล่น ๆ ยืนพิงสาวกลางห้าง (ต้นใหญ่เลย ไม่ได้ไปขวางทางคนเดินนะครับ)
จากนั้นก็มีเด็กผู้ชายอ้วน ๆ หน่อย น่าจะประมาณ ป.3 ไม่ก็ ป.4 แต่งชุดลายดอก ต้อนรับวันสงกรานต์ เดินเข้ามาหาผม
เด็กน้อย : พี่ ๆ ผมยืมโทรศัพท์โทรหาแม่หน่อย
ผม : (เงยหน้า สตั๊นไป 5 วินาที) โทรทำไมอะ ?
เด็ก : ผมหลงกับแม่ จะโทรหาแม่
ผม : (คิด ๆ ๆ เอาไงดีฟะ ๆ) อ่อ พอดีเงินพี่หมดอะ... (จริง ๆ ใช้รายเดือน)
เด็ก : ...
จากนั้นผมก็หยุดเล่นโทรศัพท์ครับ รอดูซิว่าวันนี้จะมีดราม่ามั้ย ?
ปรากฏว่าน้องเค้าก็เดินมึน ๆ เดินไปเดินมาแถวนั้นแหล่ะ สักพักก็มีคนตะโกน
คนแถวนั้น : ป๊อบ
เด็กน้อย : (เริ่มหันมองหาเสียง)
คนแถวนั้น : ป๊อบ , พี่ป๊อป ทางนี้ ๆ
เด็กน้อย : วิ่งไปหาแหล่งเสียง
คนแถวนั้น : หายไปไหนมา แม่หาตั้งนาน
.... คือ ณ ตอนนั้นผมรู้สึกแบบเฮ้ยย
- เราทำแย่จังฟะ คือน้องเค้าหลงทางจริง ๆ
- นี่คือโชคดีที่แม่มาเจอน้องเค้ามาพอดี
- ถ้าเกิดแม่เค้าไม่มาเจอล่ะ น้องเค้าจะทำไง
- ทำไมตอนที่น้องเค้าขอยืม เราไม่กดเบอร์ให้เค้าล่ะ
- ถ้าเป็นหลานเราหายไปล่ะ เราจะทำไง ถ้าหานเราเจอคนอย่างเราล่ะ
ยอมรับครับว่าตอนนั้นรู้สึกแย่มาก ๆ แต่อีกใจผมก็กลัว ผมกลัวมีกลุ่มคนไม่ดี มาทำร้าย มาขู่ทำร้ายผมกับหลาน
อยากฝากคนที่เจอเรื่องประมาณผมไว้นิดนึงนะครับ ถ้าเจอเด็กมามุขนี้ ลองถามเบอร์เค้าก่อน ว่าแม่เบอร์อะไร
แล้วคุณลองคุยเอง ถ้าน้องเค้าจะขอคุยเองก็สันนิฐานไว้ก่อนเลยว่าไม่ปลอดภัยละ ถ้าน้องเค้ายอมให้เราคุยกับแม่เค้าเอง
ก็ลองหามุมอะไรที่น่าะจะปลอดภัยนัดแม่มาเจอเด็กนะครับ
สมัยนี้โลกมันอยู่ยาก ผมว่านะ ผมกลัวที่จะทำเรื่องดี ๆ ไปละ ระแวงไปหมดว่าจะเจอเรื่องแย่ ๆ เวลามีคนขอความช่วยเหลือ
เพระาพวกคนไม่ดีสมัยนี้มักชอบมาหากินกับคนดี ทำให้คนที่เดือดร้อนถูกเพิกเฉยไปหมดแล้ว
ปล. เพิ่งนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้เลยมาเล่าต่อ ใครเคยเจอเรื่องราวคล้าย ๆ กันร่วมแชร์ก็ดีนะครับ