จากที่มีชีวิตคนเดียวมานาน พอรักใครสักคนเข้ามากลับถูกหักหลัง

วันนี้เป็นวันแรกที่ตัดคนๆๆนึงออกจากวงจรชีวิต...
จากที่เคยอยู่ด้วยกัน ตื่นมาเจอหน้าเขา ก่อนนอนมีเขาอยู่
เวลาห่างไกลกันก็ได้ยินเสียงมาตามสาย
มีข้อความมาทาง  sms มีข้อความมาทางไลน์ ....
ความสุขที่เกิดจากความรักอยู่กับเราไม่นานเลยและมันก็เดินออกไป
ในวันที่เขาเจอใครอีกคน..และคนนั้นคือคนที่เรารู้จักและสนิท
เราก็เชื่อใจเขาทั้งสอง บอกแค่พี่น้อง ในที่สุดเขาก็แอบคบกัน
พอเรารู้เขาบอกจะเลิก... เราก็ให้โอกาศ...
ตลอดเวลาเกือบจะสองเดือนที่ผ่านมา...
แต่เหมือนไม่มีอะไรดีขึ้นเลย โกหกเดิมๆๆและยังไม่จบกับคนนั้น
เขายังเจอกัน ยังคุยกัน แฟนเราบอกขอเวลาส่วนตัว จัดการความรู้สึกตัวเอง
เขาไม่พูด ไม่เคลียกับเรา แค่บอกให้ยอมรับและรอเขากลับมาเป็นแบบเดิม
เราได้แต่คิด และตัดสินใจ เขาไม่ต้องเลือก เราเลือกเอง เลือกเดินออกมา..
เคยหวัง...เขาจะกลับมาเป็นคนเดิม..แต่เราลืมไป...
เราไม่สามารถเปลี่ยนคนได้ นิสัยเขาคงเป็นแบบนี้
เราเลยเลือกมาเปลี่ยนตัวเราเองและเลือกที่จะเดินออกจากความทุกข์
ปลดปล่อยตัวเองออกมาจากตรงนั้น
ณ ตอนนี้เราคิดว่าอยู่ได้ แต่เราเจ็บ เราคิดถึงเขา เราอยากได้ยินเสียง เราอยากเห็นหน้าเขา
เราจะผ่านมันไปได้อีกกี่วัน.............