เมื่อวาน ครอบครัวเราฝ่ากระแสรถเล่นน้ำสงกรานต์ เพื่อไปซื้อของที่ BigCลำลูกกาคลอง5 เดินกันเพลินๆ หันมาดูอีกที ปรากฏว่าเจ้าตัวเล็กหายตัวไปซะแล้ว จขกท.ซึ่งเป็นพ่อตกใจมากๆ วิ่งตาลีตาเหลือก มองหาตามช่องทางเดิน และจุดขายเสื้อผ้าต่างๆ (เธอชอบดูชุดเจ้าหญิงเอลซ่า ไปห้างทีไรชอบป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆจุดขายเสื้อผ้าเด็กๆ) วิ่งๆหาด้วยความกระวนกระวายใจ คิดไปต่างๆนานา สมองก็คิดถึงเรื่องเด็กหายที่เห็นคนแชร์กันในโชเชียลมีเดีย ยิ่งคิดก็ยิ่งวิตกกังวล บอกตัวเองว่า ถ้าลูกเป็นอะไรไป จะไม่ยอมให้อภัยตัวเองเด็ดขาด (ส่วนผู้เป็นแม่ใจเย็นมากๆ เพราะเธอบอกว่า ได้สอนลูกไว้แล้วว่า อย่าไปไหนกับแปลกหน้า ถ้าหาพ่อกับแม่ไม่เจอ ให้หยุดอยู่กับที่ ไม่ต้องเดินไปไหน พ่อกับแม่จะเดินหาลูกเอง ! )

ตอนกำลังวิ่งหาอยู่นั้น พอดีไปเจอกับน้องนักเรียนชาย2คน ทั้งสองก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น จขกท.ก็เล่าให้ฟัง แล้วทั้ง2คนก็บอกว่า "เดี๋ยวพวกผมจะช่วยหาครับ" และเผอิญตอนนั้นผมได้ยินเสียงเด็กร้องไห้อยู่ด้านหน้า เดาว่าน่าจะดังมาจากแถวๆช่องแคชเชียร์ ก็เลยวิ่งไปดู แต่ก็ไม่ใช่ลูกเรา พอดีเห็นพนักงานหญิงคนหนึ่ง ดูท่าทางจะเป็น Supervisor หรืออะไรบางอย่างนี้แหละ เพราะเห็นเดินไปเดินมา คาดว่าจะมีหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยให้กับช่องจ่ายเงินต่างๆ ผมเห็นเธอกำลังคุยโทรศัพท์มือถือเดินไปเดินมาอยู่ ก็รีบเข้าไปแจ้งว่า 'โทษนะครับ ลูกสาวผมหายไป ช่วยหน่อยได้ไหมครับ?'

เธอก็ชี้มือไปทางหนึ่ง พร้อมกับบอกให้ไปติดต่อเคาน์เตอร์ฯตรงโน้น ว่าแล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นคุยต่อไป โดยไม่มีการถามไถ่รายละเอียดบ้างซักนิดเลย และไม่ได้นำพา/หรือชี้แนะอะไรเพิ่มเติมเลย --- จบภาคผิดหวัง

เมื่อได้รับคำตอบแค่นี้ ผมก็ไม่ได้ไปแจ้งที่เคาน์เตอร์ฯอะไรเลย (คิดเอาเองว่า เขาคงช่วยอะไรไม่ได้มาก ขอวิ่งหาลูกเองดีกว่า)

ในช่วงที่วิ่งกลับเข้ามาด้านในอีกรอบ (ด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น) นั้น ผมเจอน้องนักเรียนชาย 1ใน2 คนนั้น กำลังจูงลูกสาวเดินมาหา ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนกับถูกรางวัลที่1 ยังไงยังงั้นเลย ผมรีบวิ่งเข้าไปหาลูก บอกขอบคุณน้องคนนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า และบอกให้ลูกไหว้ขอบคุณพี่เขาด้วย จากนั้นก็นำลูกสาวมาไว้กับผู้เป็นแม่ ยกขึ้นนั่งบนรถเข็น ให้อยู่ในสายตาแม่ ส่วนผมก็กลับไปหาน้องนักเรียนทั้ง2คนอีกครั้งหนึ่ง ขอบคุณอีกครั้งพร้อมยัดเยียดค่าขนมให้คนละนิดๆหน่อยๆ (ตอนแรกทั้งสองคนไม่ยอมรับอะไรเลย จนผมต้องขออนุญาตจับ'ค่าขนม'ยัดใส่กระเป๋าเสื้อนักเรียนของแต่ละคน --- จบภาคขอบคุณ !

หมายเหตุ
กระทู้นี้ตั้งขึ้นมาเพื่อจะขอบคุณ 'พนักงานพาร์ทไทม์' ของ BigC ลำลูกกาคลอง5 ที่มีน้ำใจช่วยตามหาลูกสาวในครั้งนี้ และเพื่อจะบอกว่า ผิดหวังกับพนักงานประจำ (บางท่าน) ที่ไม่ค่อยมี Service Mind ในเรื่องที่คอขาดบาดตาย(สำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่)เช่นนี้

อันนี้ใบเสร็จ เพื่อยืนยันการไปซื้อของจริง


ตรงนี้คือมุมทีวี/เครื่องเสียง/เครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้าน จุดที่น้องนักเรียนบอกว่า ไปเจอลูกสาวยืนอยู่ (เธอยืนดูทีวี พอเจอตัวแล้ว พ่อเลยจับขึ้นรถเข็น พาไปดูตรงจุดที่เธอถูกทีวีสะกดไว้ อิอิ)


จับขึ้นรถให้อยู่กับคุณแม่ ซึ่งก้มหน้าก้มตาเลือกของต่อปายยย อิอิ


ขอบคุณน้องนักเรียน พนักงานพาร์ทไทม์ทั้งสองคน ของห้าง BigC ลำลูกกาคลอง5
- น้อง วรากร วิเชียร (คนที่หาน้องเจอ)
- น้อง ศราวุฒิ คำชวด (ที่ช่วยตามหา เช่นกัน)

หัวใจของน้องทั้งสองหล่อมาก ขอบพระคุณจริงๆครับผม