พอดีพึ่งมาใช้งานเว็ปพันทิปเป็นครั้งแรก ถ้าเกิดว่าแท็กห้องผิด หรือตั้งกระทู้ผิดที่
ต้องขอประทานโทษด้วยนะขอรับ ^^"
เข้าเรื่องเลยดีกว่า
ผมอายุ23ปี เปิดกิจการร้านเสริมสวยเป็นของตัวเอง เป็นร้านขนาดกลางๆ
ลงทุนไป 140,000 รวมค่าตกแต่งหลายรายการ
ตอนนี้เราทำเองคนเดียวหมดเลย ไม่ว่าจะตัดซอย ทำเคมี นู่นนี่นั่น
เราไม่ได้ว่าตัวเองเก่ง แต่มั่นใจว่า งานเสริมสวยที่เราทำ เกิน80% ลูกค้ชอบแน่นอน
ยิ่งถ้าเป็นการไดร์ผม ลูกค้าส่วนใหญ่บอกว่าผมมือเบามาก(ยกเว้นไดร์ฟาร่า ต้องดึงๆ)
ช่วงวันหยุด ถ้ารับลูกค้าไม่ทัน ก็ต้องปล่อยเค้าหลุดไป T^T
ตอนแรกที่เปิดมาใหม่ๆ กิจการก็ไปได้ดี จนกระทั่งวันหนึ่ง เรารู้สึกว่าอาชีพที่ทำอยู่ทุกวัน
มันไม่มีความเป็นตัวของตัวเองเลย นอยด์แบบไม่มีเหตุผล รู้สึกว่ามันไม่ใช่
คิดแบบนี้มาเป็นเดือนแล้ว ถอนหายใจหลายเฮือก!!
อีกอย่าง ถ้าตอนนี้เราไม่ได้เปิดร้านของตัวเอง
เราก็คงเรียนอยู่ในมหาลัย ตอนเย็นเลิกเรียนไปก็คงได้ไปหากิจกรรมกับเพื่อนๆ
บางคนอาจจะบอกว่า "เราเคยชิน กับการใช้ชีวิตแบบเด็กๆ" ก็อาจจะใช่คับ
แต่การทำงานในร้านเสริมสวย มันยากคับ "ช่วงกลางวัน ถ้าไม่มีลูกค้า เราก็ต้องนั่งอยู่เฉยๆ เป็นเจ้าของร้าน
ไม่มีช่างช่วยทำ จะไปไหนก็ไปไม่ได้ อยากเจอเพื่อนก็ไม่ได้เจอ ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด สังคมหดหาย
งานสมาคมศิษย์เก่าก็ไม่ได้ไป แล้วแถมยังต้องมานั่งคิดเรื่องค่าเช่า ค่าไฟอีกหลายๆอย่าง"
ผมจึงตัดสินใจ ประกาศเซ้งร้านในอินเทอร์เน็ต ยอมเซ้งแบบขาดทุน
ในราคา 110,000.- แล้วกะว่าจะเอาเงินก้อนนี้ไปทำอะไรดี ซึ่งเป็นก้อนสุดท้ายในชีวิต!!!
(ที่บ้านไม่ส่งให้แล้วคับ ทุนเปิดร้านถือว่าเป็นก้อนสุดท้ายในชีวิตผมT^T)
ผมเองกำลังคิดว่า จะเอาไปเรียนมหาลัยให้จบ จบออกมา มีทางเลือกมากกว่า โอกาสมากกว่า
(แต่แน่นอนล่ะ ถ้าคิดจะกลับไปเรียน ก็ต้องคิดถึงผลกระทบด้วย อย่างเช่นระหว่างเรียน
เอาเวลาที่ไหนไปหาเงิน ค่าเทอม ม.เอกชน ตกสามหมื่นได้ ไหนจะค่าห้อง ค่ากินรายวัน
หรือจะเรียนภาคค่ำ แล้วหางานทำตอนกลางวัน วุฒิ ปวช.)
**ถ้าวันใดวันนึง อยากคิดจะมาทำอาชีพเสริมสวย ก็ยังไม่สาย**
ผมตัวคนเดียว ไม่มีใครคอยให้คำชี้แนะ ได้โปรดเถอะคับ = ="
รู้สึกว่า ที่ทำอยู่มันไม่ใช่ตัวของตัวเอง เราตัวคนเดียว ได้โปรดชี้แนะด้วยขอรับ- -"
ต้องขอประทานโทษด้วยนะขอรับ ^^"
เข้าเรื่องเลยดีกว่า
ผมอายุ23ปี เปิดกิจการร้านเสริมสวยเป็นของตัวเอง เป็นร้านขนาดกลางๆ
ลงทุนไป 140,000 รวมค่าตกแต่งหลายรายการ
ตอนนี้เราทำเองคนเดียวหมดเลย ไม่ว่าจะตัดซอย ทำเคมี นู่นนี่นั่น
เราไม่ได้ว่าตัวเองเก่ง แต่มั่นใจว่า งานเสริมสวยที่เราทำ เกิน80% ลูกค้ชอบแน่นอน
ยิ่งถ้าเป็นการไดร์ผม ลูกค้าส่วนใหญ่บอกว่าผมมือเบามาก(ยกเว้นไดร์ฟาร่า ต้องดึงๆ)
ช่วงวันหยุด ถ้ารับลูกค้าไม่ทัน ก็ต้องปล่อยเค้าหลุดไป T^T
ตอนแรกที่เปิดมาใหม่ๆ กิจการก็ไปได้ดี จนกระทั่งวันหนึ่ง เรารู้สึกว่าอาชีพที่ทำอยู่ทุกวัน
มันไม่มีความเป็นตัวของตัวเองเลย นอยด์แบบไม่มีเหตุผล รู้สึกว่ามันไม่ใช่
คิดแบบนี้มาเป็นเดือนแล้ว ถอนหายใจหลายเฮือก!!
อีกอย่าง ถ้าตอนนี้เราไม่ได้เปิดร้านของตัวเอง
เราก็คงเรียนอยู่ในมหาลัย ตอนเย็นเลิกเรียนไปก็คงได้ไปหากิจกรรมกับเพื่อนๆ
บางคนอาจจะบอกว่า "เราเคยชิน กับการใช้ชีวิตแบบเด็กๆ" ก็อาจจะใช่คับ
แต่การทำงานในร้านเสริมสวย มันยากคับ "ช่วงกลางวัน ถ้าไม่มีลูกค้า เราก็ต้องนั่งอยู่เฉยๆ เป็นเจ้าของร้าน
ไม่มีช่างช่วยทำ จะไปไหนก็ไปไม่ได้ อยากเจอเพื่อนก็ไม่ได้เจอ ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด สังคมหดหาย
งานสมาคมศิษย์เก่าก็ไม่ได้ไป แล้วแถมยังต้องมานั่งคิดเรื่องค่าเช่า ค่าไฟอีกหลายๆอย่าง"
ผมจึงตัดสินใจ ประกาศเซ้งร้านในอินเทอร์เน็ต ยอมเซ้งแบบขาดทุน
ในราคา 110,000.- แล้วกะว่าจะเอาเงินก้อนนี้ไปทำอะไรดี ซึ่งเป็นก้อนสุดท้ายในชีวิต!!!
(ที่บ้านไม่ส่งให้แล้วคับ ทุนเปิดร้านถือว่าเป็นก้อนสุดท้ายในชีวิตผมT^T)
ผมเองกำลังคิดว่า จะเอาไปเรียนมหาลัยให้จบ จบออกมา มีทางเลือกมากกว่า โอกาสมากกว่า
(แต่แน่นอนล่ะ ถ้าคิดจะกลับไปเรียน ก็ต้องคิดถึงผลกระทบด้วย อย่างเช่นระหว่างเรียน
เอาเวลาที่ไหนไปหาเงิน ค่าเทอม ม.เอกชน ตกสามหมื่นได้ ไหนจะค่าห้อง ค่ากินรายวัน
หรือจะเรียนภาคค่ำ แล้วหางานทำตอนกลางวัน วุฒิ ปวช.)
**ถ้าวันใดวันนึง อยากคิดจะมาทำอาชีพเสริมสวย ก็ยังไม่สาย**
ผมตัวคนเดียว ไม่มีใครคอยให้คำชี้แนะ ได้โปรดเถอะคับ = ="