เราคบกับแฟนมาจะ3ปีแล้ว
แต่เค้าทำงานไม่มีเวลาให้เราเลย แรกๆเราก็อดทนนะ เพราะไม่ชิน
ปกติได้เจอกันทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ3วัน แต่ทุกเสาร์อาทิตย์จะได้เจอ ได้ไปเที่ยวตจวด้วยกัน
แต่งานเค้าทำให้เค้าเปลี่ยนไป โดยที่เค้าไม่รู้ตัว เค้าขี้หงุดหงิดมากขึ้น
ไม่มีเวลาแม้แต่จะอาบน้ำ หรือ กินข้าว หรือโทรหาเรา จากที่เคยมีเรื่องพูดคุยกันมากมาย
บางวันคุยกันแค่5นาทีเพราะเค้าเหนื่อยมากเค้าต้องการนอน พอคุยเค้าก็เอาแต่บ่นเรื่องงาน คุยแต่เรื่องงาน รายละเอียดเรื่องงานที่เค้าทำ
เลิกงานทีตี3 เที่ยงคืน บางวันเลิก6โมงเช้า 10โมงไปทำงานต่อ
แรกๆเรายอมรับว่าเรางี่เง่ามาก เราทั้งร้องไห้ ทั้งบอกว่า เราไม่ชอบงานเธอเลย ทะเลาะกับเค้าตลอด
เค้าบอกให้เรา รับให้ได้ อดทนให้ได้ เพราเะป็นงานที่เค้ารักและเค้าเลือกแล้วที่จะทำงานนี้จะเป็นแบบนี้ไปอีก4-5ปี
ปัญหาเริ่มจากนิสัยเสียส่วนเล็กๆของเค้า คือ เค้าเป็นคนที่พอหงุดหงิด เหนื่อย จะเริ่มพาล
และเริ่มว่าเรา ด่า ตะคอกใส่ โดยพลั้งปากพูดให้เราเสียใจบ่อย แต่พอหายโมโหก็จะมาง้อทุกครั้ง
ซึ่งบางคำทำเราอึ้งไปบ้างก็มี จนเหมือนเราอดทน อดทน อดทน เพราะเรารักเค้า และเค้ารักเรามาก
เค้ามีข้อดีที่ผู้หญิงทุกคนอยากจะได้ คือ รักเดียวใจเดียว ซื่อสัตว์ ไม่นอกใจ ไม่กินเหล้าสูบบุหรี่ รักครอบครัว หน้าตาก็ดีทีเดียว
แต่ตั้งแต่เค้าทำงาน เค้ารักบริษัทมาก รักทุกคนรักหัวหน้า รักเพื่อนร่วมงาน
ถ้าเราว่างานเค้า หัวหน้าหรือเพื่อนร่วมงาน เค้าจะบ่นเรายาวมากๆ เค้าจะบ่นจะพูดไม่หยุด
พูดแต่เรื่องงานๆๆๆๆๆ ขนาดมาเที่ยวกันได้มาเจอกันยังพูดเรื่องงาน รับโทรศัพท์ระหว่างมาเที่ยวกับเราคืองานทั้งนั้น
แต่ที่เราเสียใจที่สุดคือเราเคยทะเลาะและเราพูดว่า
"จะปลงได้แล้วนะ ชินแล้วกับการทำอะไรคนเดียว กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ทำทุกๆอย่างคนเดียว"
เค้าตอบว่า
"ดีแล้ว ปลงได้ชินได้ก็ดี จะได้ทำงาน!"
....................เราเงิบไปเลย
จนถึงวันนี้ เราปลงได้แล้วจริงๆ เพราะเราไม่อยากร้องไห้คิดถึงเค้าก่อนนอน ไม่อยากรู้สึกแย่ทุกครั้งที่เค้าด่าเราเวลาเค้าพาลหรือเหนื่อยจากงาน
บางทีเราโทรไปเหตุผลคือ แค่คิดถึงอยากได้ยินเสียง เค้าบอกว่าเราพูดจาไร้สาระ ไม่มีสาระไม่ต้องพูดไม่มีเรื่องสำคัญอะไรไม่ต้องโทรมาคนทำงานอยู่
จนถึงจุดนึง เราเริ่มปวดหัว เครียด อยู่ๆเราก็รู้สึกอยากพัก อยากอยู่คนเดียว...
ไม่อยากพดจากับใคร หรือออกไปเล่นสงกรานต์กับเพื่อน
วันนี้เราได้โทรคุยกัน และทะเลาะกัน
เค้าว่าเราว่า
"ทำตัวแบบนี้งี่เง่า พูดจาไม่มีสาระพูดอะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆมาขอเวลาอยู่คนเดียวอะไร ก็นี่ไงให้แล้วสี่ห้าวันยังจะเอาอีกกี่วัน ทนแค่นี้ทนไม่ได้จะคบกันต่อไปทำไมวะ?...ทำไมไม่เข้าใจอะไรเราบ้างเลยนะ"
เราโมโห แล้วที่เราเข้าใจมาตอลด3ปีละ คือเค้าขอเราค่อนข้างหลายเรื่อง และบางเรื่องมันไม่ใช่ตัวเราเลย
แต่เราพยายามปรับเพื่อให้เค้าพอใจ แต่พอเราขอให้เค้าปรับบ้าง เค้าจะพูดว่า "ก็นี่มันตัวเรา เราเป็นของเราแบบนี้"
เวลาเค้าโมโห พาล เค้าจะชอบพูดว่า "ไม่รู้ ไม่ฟัง โมโหอยู่ อย่ามาเถียงได้มั้ยฟังเงียบๆไปห้ามเถียง!"
จนเรารู้สึกว่า เออนี่คือเราแสดงความรู้สึกอะไรไม่ได้เลยงั้นเหรอ เราโมโหไม่ได้ เราอยากอยู่คนเดียวไม่ได้ เถียงก็ไม่ได้
ตอนนี้เราสับสน เพราะเราก็ยังรักเค้า แต่จากโดนเค้าว่ามาตลอด กับคำพูดที่เค้าเอาแต่ใจตัวเองมาตลอดๆมันทำให้เรารู้สึกชาๆ
เราควรทำยังไงต่อไปดี ต่อจากนี้
(มีอีกเยอะแต่พอเถอะเมื่อยนิ้วค่ะ.....T T)
[ไม่มีเวลาให้กัน][ทำงานแล้วเปลี่ยนไป][คบต่อดีม้ย?]
แต่เค้าทำงานไม่มีเวลาให้เราเลย แรกๆเราก็อดทนนะ เพราะไม่ชิน
ปกติได้เจอกันทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ3วัน แต่ทุกเสาร์อาทิตย์จะได้เจอ ได้ไปเที่ยวตจวด้วยกัน
แต่งานเค้าทำให้เค้าเปลี่ยนไป โดยที่เค้าไม่รู้ตัว เค้าขี้หงุดหงิดมากขึ้น
ไม่มีเวลาแม้แต่จะอาบน้ำ หรือ กินข้าว หรือโทรหาเรา จากที่เคยมีเรื่องพูดคุยกันมากมาย
บางวันคุยกันแค่5นาทีเพราะเค้าเหนื่อยมากเค้าต้องการนอน พอคุยเค้าก็เอาแต่บ่นเรื่องงาน คุยแต่เรื่องงาน รายละเอียดเรื่องงานที่เค้าทำ
เลิกงานทีตี3 เที่ยงคืน บางวันเลิก6โมงเช้า 10โมงไปทำงานต่อ
แรกๆเรายอมรับว่าเรางี่เง่ามาก เราทั้งร้องไห้ ทั้งบอกว่า เราไม่ชอบงานเธอเลย ทะเลาะกับเค้าตลอด
เค้าบอกให้เรา รับให้ได้ อดทนให้ได้ เพราเะป็นงานที่เค้ารักและเค้าเลือกแล้วที่จะทำงานนี้จะเป็นแบบนี้ไปอีก4-5ปี
ปัญหาเริ่มจากนิสัยเสียส่วนเล็กๆของเค้า คือ เค้าเป็นคนที่พอหงุดหงิด เหนื่อย จะเริ่มพาล
และเริ่มว่าเรา ด่า ตะคอกใส่ โดยพลั้งปากพูดให้เราเสียใจบ่อย แต่พอหายโมโหก็จะมาง้อทุกครั้ง
ซึ่งบางคำทำเราอึ้งไปบ้างก็มี จนเหมือนเราอดทน อดทน อดทน เพราะเรารักเค้า และเค้ารักเรามาก
เค้ามีข้อดีที่ผู้หญิงทุกคนอยากจะได้ คือ รักเดียวใจเดียว ซื่อสัตว์ ไม่นอกใจ ไม่กินเหล้าสูบบุหรี่ รักครอบครัว หน้าตาก็ดีทีเดียว
แต่ตั้งแต่เค้าทำงาน เค้ารักบริษัทมาก รักทุกคนรักหัวหน้า รักเพื่อนร่วมงาน
ถ้าเราว่างานเค้า หัวหน้าหรือเพื่อนร่วมงาน เค้าจะบ่นเรายาวมากๆ เค้าจะบ่นจะพูดไม่หยุด
พูดแต่เรื่องงานๆๆๆๆๆ ขนาดมาเที่ยวกันได้มาเจอกันยังพูดเรื่องงาน รับโทรศัพท์ระหว่างมาเที่ยวกับเราคืองานทั้งนั้น
แต่ที่เราเสียใจที่สุดคือเราเคยทะเลาะและเราพูดว่า
"จะปลงได้แล้วนะ ชินแล้วกับการทำอะไรคนเดียว กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ทำทุกๆอย่างคนเดียว"
เค้าตอบว่า
"ดีแล้ว ปลงได้ชินได้ก็ดี จะได้ทำงาน!"
....................เราเงิบไปเลย
จนถึงวันนี้ เราปลงได้แล้วจริงๆ เพราะเราไม่อยากร้องไห้คิดถึงเค้าก่อนนอน ไม่อยากรู้สึกแย่ทุกครั้งที่เค้าด่าเราเวลาเค้าพาลหรือเหนื่อยจากงาน
บางทีเราโทรไปเหตุผลคือ แค่คิดถึงอยากได้ยินเสียง เค้าบอกว่าเราพูดจาไร้สาระ ไม่มีสาระไม่ต้องพูดไม่มีเรื่องสำคัญอะไรไม่ต้องโทรมาคนทำงานอยู่
จนถึงจุดนึง เราเริ่มปวดหัว เครียด อยู่ๆเราก็รู้สึกอยากพัก อยากอยู่คนเดียว...
ไม่อยากพดจากับใคร หรือออกไปเล่นสงกรานต์กับเพื่อน
วันนี้เราได้โทรคุยกัน และทะเลาะกัน
เค้าว่าเราว่า
"ทำตัวแบบนี้งี่เง่า พูดจาไม่มีสาระพูดอะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆมาขอเวลาอยู่คนเดียวอะไร ก็นี่ไงให้แล้วสี่ห้าวันยังจะเอาอีกกี่วัน ทนแค่นี้ทนไม่ได้จะคบกันต่อไปทำไมวะ?...ทำไมไม่เข้าใจอะไรเราบ้างเลยนะ"
เราโมโห แล้วที่เราเข้าใจมาตอลด3ปีละ คือเค้าขอเราค่อนข้างหลายเรื่อง และบางเรื่องมันไม่ใช่ตัวเราเลย
แต่เราพยายามปรับเพื่อให้เค้าพอใจ แต่พอเราขอให้เค้าปรับบ้าง เค้าจะพูดว่า "ก็นี่มันตัวเรา เราเป็นของเราแบบนี้"
เวลาเค้าโมโห พาล เค้าจะชอบพูดว่า "ไม่รู้ ไม่ฟัง โมโหอยู่ อย่ามาเถียงได้มั้ยฟังเงียบๆไปห้ามเถียง!"
จนเรารู้สึกว่า เออนี่คือเราแสดงความรู้สึกอะไรไม่ได้เลยงั้นเหรอ เราโมโหไม่ได้ เราอยากอยู่คนเดียวไม่ได้ เถียงก็ไม่ได้
ตอนนี้เราสับสน เพราะเราก็ยังรักเค้า แต่จากโดนเค้าว่ามาตลอด กับคำพูดที่เค้าเอาแต่ใจตัวเองมาตลอดๆมันทำให้เรารู้สึกชาๆ
เราควรทำยังไงต่อไปดี ต่อจากนี้
(มีอีกเยอะแต่พอเถอะเมื่อยนิ้วค่ะ.....T T)