เกลียดบุพการีอย่าง"พ่อ" ตัวเองบาปไหม???

ในเมื่อพ่อได้มอบความรู้สึกเช่นนั้นให้ นี่เป็นวันเกิดแท้ๆขอแค่วันเดียวที่จะสบายใจแต่ก็ไม่เลย เกลียดจนกระทั่งไม่อยากเจอหน้า  ไม่อยากคุย  ไม่อยากร่วมโต๊ะกินข้าว  พ่อมอบความรู้สึกกดดันตำ่ต่อยให้เสมอ พูดดูถูกได้ทุกวี่วันแรกๆก็เอามาเป็นแรงผลักดัน แต่หลังๆก็เริ่มระอา เราพยายามดีทุกอย่างแต่เค้าก็บอกว่าเราไม่เคยดี เป็นลูกอกตัญญู เป็น คนอย่างเคยทำอะไรสำเร็จบ้างไหม พ่อเป็นคนพูดจาดี (กับคนอื่นข้างนอก) แต่กับครอบครัว ด่าแม่ว่าอีเวร ด่าเราว่าอี ยึดตัวเองเป็นหลัก อย่างแค่เราเลือกสายที่จะเรียนต่อก็พูดว่าอย่างแค่เลือกก็ผิดแล้ว แล้วจะทำอะไรสำเร็จ สิ่งที่คนอื่นพูดหรือบอกไม่เคยดีนอกจากความคิดตัวเอง ตอนนี้เหมือนคนเป็นใบ้ อยากจะบ้าตายวันละหลายๆรอบ ขนาดเป็นลูกยังโดนพูดเสียดสีทุกวัน พระพุทธศาสนาเขาก็สอนให้เคารพพ่อแม่บุพการี แต่ในเมื่อเป็นยังงี้แล้วควรจะทำยังไงต่อไป???