เบื่อบ้าน รู้สึกไม่ค่อยอยากอยู่บ้าน

ไม่แน่ใจว่าเพราะว่าอยู่ในช่วงวัยรุ่น วัยอยากเที่ยวรึเปล่าทำให้เราคิดแบบนี้ เราอายุยี่สิบละ เวลาเราอยู่บ้านอย่างช่วงปิดเทอมเนี่ย เราจะขอออกจากบ้านยาก เช่นถ้าเราจะไปดูหนังก็ต้องบอกว่าดูที่ไหน ดูกับใคร กลับบ้านกี่โมง(ซึ่งห้ามเกินหกโมงเย็น) เดือนนึงขอไปเองโดยไม่มีแม่เนี่ยไม่เกินสองครั้ง เราเลยรู่สึกอึดอัด เพราะเวลาเพื่อนขอไปไหนก็ดูง่ายไปหมด เราก็บอกกับตัวเองว่าแต่ละบ้านไม่เหมือนกัน แม่เราชอบพูดจะไปไหนให้บอกแม่ เดี๋ยวแม่พาไป เราอายุยี่สิบบางทีเราก็อยากมีสังคมของเรา แล้วเวลาเราขอไปดื่มกับเพื่อนแถวๆมหาลัย พ่อกับแม่อนุญาตนะแต่ว่าไปกินยังไงก็ต้องกลับมานอนบ้าน พ่อแม่มารับ ไม่เกินตีสอง ให้โอกาสเดือนละหนึ่งครั้ง เรื่องนี้เราถือว่าพวกท่านเปิดกว้างนะ บางครั้งเราขอท่านไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนนี่ต้องหาเหตุผลร้อยแปดมาบอก มาอธิบายต่างๆนา กว่าจะได้ไป แล้วเวลาอยู่บ้านเนี่ยสิ่งที่ต้องทำคืองานบ้าน เราก็ไม่รู้ว่าที่เราไม่อยากอยู่บ้านเพราะงานบ้านรึเปล่า แต่ตอนเราทำเราก็ไม่ค่อยเครียดนะ ถึงเราจะทำทุกอย่างก็เหอะ เราก็จะปลอบใจตัวเองว่าทำงานบ้านลดน้ำหนักไปละกัน ทั้งกวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า พับผ้า รีดผ้า รดน้ำต้นไม้ ล้างจาน ล้างห้องน้ำบลาๆๆ แล้วเหตุจริงๆที่ไม่ค่อยอยากอยู่คือพ่อและแม่กำลังอยู่ในช่วงวัยทอง นึกอยากปรี้ดตอนไหนก็ปรี๊ดดดดด บางทีเราก็อึดอัด เหนื่อยไปหมด ทำงานบ้านแทบตาย ยังจะมาบ่นอะไรอีก เราก็ทำแล้วไง ถ้าเราไม่ทำค่อยมาบ่นได้มั้ย


เราแปลกมั้ยเนี่ยที่ไม่อยากอยู่บ้าน เรารักพวกท่านนะ แต่รู้สึกเหมือนรักแค่บางเวลา(เราดูเลวไปมั้ยเนี่ย)