หลังจากวันนั้น เราก็นัดคุย เปิดใจกันค่ะ พูดทุกเรื่องที่อยากจะพูดกันอย่างตั่งใจ มีเหตุผล และไม่ใช่อารมณ์
เราถามเขา ว่าพูดจริงไหม เรื่องที่ไม่รักเราแล้ว แล้วจะคบกับเราไปทำไม คบกันไปก็มีแต่จะทำร้ายใจอีกฝ่ายกันป่าวๆ
เขาก็บอกว่า ยังอยากคบอยู่ ยังมีความสุขที่อยู่กับเรา มันมีความสุข และเขาก็ไม่คิดจะอยากมีคนใหม่
ถึงเขาจะเคยแอบมองใคร เคยคิดจะอยากจีบใคร แต่พอนึกถึงเราขึ้นมา เขาก็ทำไม่ได้ เขาไม่อยากให้เราเสียใจ

เราพูดกับเขา ว่าเราคิดจะปล่อยเขาไปนะ ถ้าเรายังไม่พอสำหรับเขา เพราะเราเองก็ไม่ใช่สเป๊คเขาเลย เขาก็ไม่ใช่สเป็คเราเหมือนกัน
ดูเหมือนเขา ยังอยากตามหาคนที่ตรงสเป็คเขาอยู่ เราเลยอยากปล่อยให้เขาไปหาคนที่ เขารักจริงๆ
แต่เขาก็ไม่ไป เขายืนยัน ว่ายังไงก็จะไม่เลิกกับเรา อนาคตเขาก็ยังอยากมีเราอยู่ด้วย อยากอยู่ด้วยกัน

เราเลยถาม ว่าทำไม เขาถึงรู้สึกว่า ไม่รักเราแล้ว เขาก็ตอบ ว่าเขาไม่ค่อยแคร์เราเท่าไรรู้สึกไม่คิดถึงเราจนบ้าเหมือนเมื่อก่อนที่ไม่เจอกัน
เขารู้สึกว่าการทำอะไรให้เรา ที่ผ่านๆมา มันฝืนใจเขา และตอนนี้เขาไม่อยากทำแล้ว เราก็โอเค งั้นอยากทำอะไรก็ทำ
เขาก็บอกอีกว่า ก็ทำแบบเดิมเนี่ยแหละ มันกลายเป็นหน้าที่ไปแล้ว มันชินแล้ว มันเป็นเรื่องที่เขาต้องทำไปแล้ว

เราก็ไม่ได้อยากจะเลิกกับเขาเลยนะ แต่พอรู้สึกว่า เขาไม่รักเรา เราก็อยากจะให้เขาไปๆ จากเราซะ
ไปหาคนที่เขารักจริงๆเราให้โอกาสเขา
เขาก็ถาม แล้วเราล่ะ ถ้าเขาไป เราก็บอก เราก็คงไม่ได้หยุดรอเขา เราก็จะไปตามทางของเราเหมือนกัน เขาก็ยิ่งบอกว่าไม่เลิกแน่ๆ

จากกระทู้เก่า มีคนคอมเม้นเรื่องที่ ผชจะเบื่อ เวลาที่เขาเครียตๆ และเราไปชวนทะเลาะอีก
เราก็ถามเขา ว่าเป็นแบบนั้นหรอ เขาก็บอกว่าใช่ บางทีเขามีเรื่องเครียต และเราก็ชวนเขาทะเลาะอีก
เขาก็เลยเซ็ง เลยพูด ไม่ดีๆ ใส่เรา พอเขาอารมณ์เย็นลง เขาก็มาง้อเรานะ มาขอโทษ

ความรักของเรากับเขา มันไม่ได้เริ่มจากเขารักเรา ไม่ได้ปิ๊งกันมาก่อน มันเริ่มจาก
เขาอยากลองคบใครซักคนดู และบังเอิญคนที่เข้ามาคือเรา
และมันมีเรื่องให้เขาต้องเลยตามเลย ตกลงเป็นแฟนกับเรา เขาก็เลย ลองๆคบเราดูก็ไม่เสียหาย ประมาณนั้น
( แต่เขาก็มาบอกเรานะ ว่าพอคบๆเราไป ก็รู้สึกว่าเราเป็นคนที่โอเคมากๆเลย อยากคบยาวๆ คบไปนานๆ และรู้สึกชอบ รู้สึกรักเราจริงๆขึ้นมา)

เราจะรู้สึกว่าเขาไม่แคร์ เราก็เฉพาะคำพูดของเขา ตอนที่เราทะเลาะกัน นอกนั้นเขาก็น่ารัก ก็ยังดูแลเทคแคร์ เราเหมือนเดิม เพื่อนๆ ที่พบเห็นจะคิดว่า คู่เราหวานกันมาก แฟนเราอ้อนเราตลอด เป็นคู่ที่ดูไม่น่าจะทะเลาะกัน คือเป็นคู่ที่ดูดี ในสายตาใครหลายๆคน

ตอนนี้เรา สับสนเขามากเลย ยิ่งพูดเราก็ยิ่งสับสน เรื่องมีคนอื่น ตัดได้เลยค่ะ ไม่มีแน่นอน เราสามารถเช็คเขาได้ ทุกอย่างเลย เราสนิทกับบ้านเขาด้วย
ไปกินข้าว ไปหาที่บ้าน ได้สบายๆเลย เรื่องที่เราจะทนไม่ไหวกับเขา ก็เป็นแค่เขาเป็นคนที่ไม่ระวังคำพูดเลย ไม่ว่ากับใคร เวลาเขาโมโห หรือ อารมณ์ร้อนขึ้นมา พูดจาไม่ไว้หน้าใครเลย ซึ่งเราไม่ชอบ เราเคยพูดกับเขา ว่าถ้าเปรียบตัวเราเป็นไม้ เวลาเราว่าเราแรงๆ หรือพูดจาใส่ใครแรงๆ ก็เหมือนเขาเอาตะปู มาตอกลงบนไม้ พอเขาอารมณ์เย็น มาขอโทษเรา ก็เหมือนเขามาดึงตะปูออก ถามว่ายกโทษให้ได้ไหม อภัยให้ได้ไหม ก็ทำได้ แต่รอยที่เขาทำมันยังอยู่


เราพยายามเข้าใจ ความเป็นเขา ว่าเขามีตัวตนเป็นแบบไหน แต่เขาดูไม่พยายามเข้าใจธรรมชาติของเรา หรือของคนอื่นๆเลย
อะไร ที่เราพูดกับเขาไม่ดี อะไรที่เขาไม่ชอบ เราพยายาม ไม่ทำ ไม่พูด ทั้งที่แต่ละอย่าง มันมีในตัว ผู้หญิงทุกคน ย้ำว่าทุกคนจริงๆ
แต่เรา ทำไม่ได้ เราต้องไม่มีอารมณ์แบบนั้น เพราะเขาไม่ชอบให้เราทำ แต่เขาไม่สนใจเลย ว่าเราจะชอบที่เขาทำไหม

เราสองคนปรับความเข้าใจกันแล้ว แต่เราก็ยังค้างคาอยู่ กับความรู้สึกของเขา ว่าเขาคิด เขารู้สึกยังไงกันแน่
ตอนนี้เรา เริ่มวางอนาคตด้วยกันแล้ว เริ่มคิดเรื่องจะแต่งงานแล้ว เพราะเขาก็อยากอยู่กับเราเร็วๆแล้วเหมือนกัน
แต่เราก็เริ่มกลัว ถ้าความรู้สึกเขายังเป็นแบบนี้ การแต่งงาน ก็ไม่มีความหมาย คงมีแต่ความทรมาณแน่ๆ

เพื่อนๆ ใครมีประสบการณ์ หรือ ทนอ่านจนจบได้ ช่วยให้คำแนะนำเราทีนะ ว่า มันคืออะไรกันแน่ แบบนี้เรามั่นใจจะแต่งงานกับเขาได้ไหม