สวัสดีค่ะหลายๆวันมานี้ดิฉันได้อ่านประสบการณ์ในนี้หลายๆเรื่องแล้วชอบมากเลยอยากจะแบ่งปันประสบการณ์ที่เกี่ยวกับดิฉันให้เพื่อนในพัรทิปได้ฟังบ้างค่ะ
สวัสดีค่ะดิฉันชื่อฟ้านะค่ะ ที่บ้านมีพี่น้องกันอยู่สามคน คือ เฟิร์น ฟิล์มและฟ้า ค่ะ ฟ้าเป็นน้องคนเล็กสุดค่ะ พวกเราทั้ง 3คน จบจากโรงเรียนเดียวกันเป็นโรงเรียนที่อยู่ใกล้ๆสยามที่ไม่ใช่โรงเรียนสาธิตค่ะและมีสัญลักษณ์ต่างๆเหมือนมหาวิทยาลัยสีชมพูค่ะ เมื่อจบ ม.6 เฟิร์นได้เรียนต่อคณะแพทย์ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ฟิล์มเรียนทันตะฯ แต่ดิฉันสมัยนั้นอยากเรียนบัญชีมากแต่พ่อกับไม่อยากให้เรียนอยากให้เรียนสายวิทย์เลยบังคับให้เราเอาโควต้าโอลิมปิกวิชาการ เข้าเรียนคณะวิทยาศาสตร์ ใน ม.สีชมพูค่ะ จุดเริ่มต้นมาจากตรงนี้ค่ะ ดิฉันก็เข้าเรียนแบบปกติทั่วไปไม่ต่างจากเด็กคนอื่นเลย แต่แตกต่างตรงที่ดิฉันจะไม่บอกเพื่อนว่าจบจากโรงเรียน แต่บอกว่าจบจากโรงเรียนต่างจังหวัดที่เคยเรียนตอน ม.ต้น เพื่อไม่เพือนมองว่าเราเก่งกว่าพวกเขาจนตั้งความหวังหรือความคิดต่าง ทำให้พวกเราสนิทกันเร็ว ไม่นานดิฉันก็มีคนรู้จักและเพื่อนมากมาย วันหนึ่งมี มีผู้หญิงสองคนที่มาจากต่างจังหวัดซึ่งเป็นจังหวัดเดียวกัน ชื่อ ฝันและออนได้เข้ามาขออยู่ร่วมกลุ่มด้วยด้วยความเป็นคนไม่ถือตัวก็ให้เพื่อนอยู่ร่วมด้วย กลุ่มเราเลยเป็นกลุ่มที่ใหญ่และสนุกสนานมาก เราก็เรียนด้วยกันอย่าปกติ แต่ไม่ปกติ คือที่เราต้องแอ๊บว่าไม่เก่งสักอย่าง คือ พยายามที่เรียนให้พอผ่าน หรือเวลาสอบจะสอบแค่เพียงให้ผ่านแบเกรดพอดี แต่เรื่องเราไม่มีอยู่ที่การเรียนแต่อย่างใดมันอยู่ที่เพื่อนในกลุ่ม อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันแต่ตอนนี้เรียนอยู่วิศวะได้ชวนไปกินข้าวด้วย ออนได้ขอเราไปด้วยโดยที่เราไม่สงสัยสัยอะไรว่าทำไมออนถึงอยากจะไปกับเราทั้งที่ไม่รู้จัก แต่เราก็ให้ไป แต่วันนั้น ออนก็ได้รู้จักกับบาส ซึ่งเรียนวิศวะ และทราบภายหลังว่ามาจาก จังหวัดเรียวกัน ทำให้ออนและบาสสนิทกันและเป็นแฟนกันภายใน 2-3 วัน ซึ่งเร็วมาก ออน แล้วเราก็ดำเนินการปกติไปเรื่อยๆโดยไม่มีอะไร มาวันหนึ่งออนและบาสทะเลาะกันรุนแรงมาก บาสร้องไห้ ออนได้โยนทุกอย่างที่บาสเคยให้ลงมาจากชั้นบนของหอ เพื่อนทุกคนก็ต้องช็อค เมื่อออนพูดว่าถ้าไม่ได้รองเท้าคู่นั้น อย่ามาให้ฉันเห็นหน้า .......เดี๋ยวมาต่อค่ะ ไปทานเข้าก่อน
เล่าประสบการณ์ชีวิตแอ๊บโง่ในมหาวิทยาลัย ในสภาพแวดล้อมที่ไม่อยากจะเจออีก โหดมันส์ฮา
สวัสดีค่ะดิฉันชื่อฟ้านะค่ะ ที่บ้านมีพี่น้องกันอยู่สามคน คือ เฟิร์น ฟิล์มและฟ้า ค่ะ ฟ้าเป็นน้องคนเล็กสุดค่ะ พวกเราทั้ง 3คน จบจากโรงเรียนเดียวกันเป็นโรงเรียนที่อยู่ใกล้ๆสยามที่ไม่ใช่โรงเรียนสาธิตค่ะและมีสัญลักษณ์ต่างๆเหมือนมหาวิทยาลัยสีชมพูค่ะ เมื่อจบ ม.6 เฟิร์นได้เรียนต่อคณะแพทย์ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ฟิล์มเรียนทันตะฯ แต่ดิฉันสมัยนั้นอยากเรียนบัญชีมากแต่พ่อกับไม่อยากให้เรียนอยากให้เรียนสายวิทย์เลยบังคับให้เราเอาโควต้าโอลิมปิกวิชาการ เข้าเรียนคณะวิทยาศาสตร์ ใน ม.สีชมพูค่ะ จุดเริ่มต้นมาจากตรงนี้ค่ะ ดิฉันก็เข้าเรียนแบบปกติทั่วไปไม่ต่างจากเด็กคนอื่นเลย แต่แตกต่างตรงที่ดิฉันจะไม่บอกเพื่อนว่าจบจากโรงเรียน แต่บอกว่าจบจากโรงเรียนต่างจังหวัดที่เคยเรียนตอน ม.ต้น เพื่อไม่เพือนมองว่าเราเก่งกว่าพวกเขาจนตั้งความหวังหรือความคิดต่าง ทำให้พวกเราสนิทกันเร็ว ไม่นานดิฉันก็มีคนรู้จักและเพื่อนมากมาย วันหนึ่งมี มีผู้หญิงสองคนที่มาจากต่างจังหวัดซึ่งเป็นจังหวัดเดียวกัน ชื่อ ฝันและออนได้เข้ามาขออยู่ร่วมกลุ่มด้วยด้วยความเป็นคนไม่ถือตัวก็ให้เพื่อนอยู่ร่วมด้วย กลุ่มเราเลยเป็นกลุ่มที่ใหญ่และสนุกสนานมาก เราก็เรียนด้วยกันอย่าปกติ แต่ไม่ปกติ คือที่เราต้องแอ๊บว่าไม่เก่งสักอย่าง คือ พยายามที่เรียนให้พอผ่าน หรือเวลาสอบจะสอบแค่เพียงให้ผ่านแบเกรดพอดี แต่เรื่องเราไม่มีอยู่ที่การเรียนแต่อย่างใดมันอยู่ที่เพื่อนในกลุ่ม อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันแต่ตอนนี้เรียนอยู่วิศวะได้ชวนไปกินข้าวด้วย ออนได้ขอเราไปด้วยโดยที่เราไม่สงสัยสัยอะไรว่าทำไมออนถึงอยากจะไปกับเราทั้งที่ไม่รู้จัก แต่เราก็ให้ไป แต่วันนั้น ออนก็ได้รู้จักกับบาส ซึ่งเรียนวิศวะ และทราบภายหลังว่ามาจาก จังหวัดเรียวกัน ทำให้ออนและบาสสนิทกันและเป็นแฟนกันภายใน 2-3 วัน ซึ่งเร็วมาก ออน แล้วเราก็ดำเนินการปกติไปเรื่อยๆโดยไม่มีอะไร มาวันหนึ่งออนและบาสทะเลาะกันรุนแรงมาก บาสร้องไห้ ออนได้โยนทุกอย่างที่บาสเคยให้ลงมาจากชั้นบนของหอ เพื่อนทุกคนก็ต้องช็อค เมื่อออนพูดว่าถ้าไม่ได้รองเท้าคู่นั้น อย่ามาให้ฉันเห็นหน้า .......เดี๋ยวมาต่อค่ะ ไปทานเข้าก่อน