[Review โหลดโหด] Bokura wa minna kawaisou

โหลดมาดองไว้ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว เพิ่งมีโอกาสได้ดูเมื่อวานซืน เลยหยิบมารีวิวเผื่อหลายๆ คนจะสนใจกันนะครับ

          ต้นฉบับเรื่องนี้เป็นมังกะ ของ อ.มิยาฮาระ รูริ ที่เคยมีผลงานคุ้นตาคือ Love Lab ที่เคยเป็นเมะเมื่อปีทีผ่านมา ตอนนี้มังกะออกมาได้ 3 เล่มแล้วล่ะมั้ง ส่วนของไทยไม่รู้ว่ามี สนพ. ไหนซื้อลิขสิทธิ์ไปแล้วหรือเปล่านะ

          เนื้อเรื่องก็ประมาณว่า คาสุนาริ อุสะ ได้ออกมาอยู่คนเดียวเพราะครอบครัวต้องย้ายบ้านตามงาน และโชคชะตาก็พาให้ได้ไปพักอยู่กับสาวในฝันที่เจอในห้องสมุด คาวาอิ ริตสึ แต่ก็มิวายเจอแต่เรื่องวุ่นๆ กับเพื่อนร่วมหอพักคนอื่นๆ เช่น คิโนซากิ รูมเมทที่เป็นมาโซ, นิชิคิโน มายูมิ สาวออฟฟิซสุดอึ๋มขี้เมา และ วาตานาเบะ อายากะสาวมหาลัยจอมล่าแต้ม

          เวลาฉายที่ญี่ปุ่น 26.15 หรือเที่ยงคืนสิบห้าของวันพฤหัสบดี ตามเวลาบ้านเรานั่นแหละ (หรือก็คือคืนนี้นั่นเอง)


          สิ่งที่ชอบในเรื่องนี้ อย่างแรกเลยคือฉากหลังสวยมากยังกับดู 5 cm อยู่เลย ภาพตัวละครก็ดูดี เนื้อเรื่องถึงจะไม่มีอะไรหวือหวามาก แต่ก็ทำออกมาไม่น่าเบื่อ ริตสึเสียงคะน้าหลุดได้น่ารักมาก พระเอกก็ขยันตบมุกดีจริงๆ แล้วก็คาแรคเตอร์ของตัวละครดูชัดเจน (แน่ละ มีอยู่ไม่กี่คนนี่นะ) เนื้อหาทำออกมาได้ลงตัวดี ไม่รวบรัดหรือยวบยาบเกินไป ข้อเสียยังหาไม่เจอเหมือนกัน เพลงเปิดปิดก็เพราะติดหูดี สรุปแล้วตอนแรกให้เต็มไปเลยครับ เหมาะสำหรับคนที่ชอบ Love-Comedy Romantic แบบเรื่อยๆ เลยครับ

          ไหนๆ แล้วก็ขอสปอยตอนแรก แถมไปด้วยเลยละกัน ถึงตอนที่ลงนี่ ตอน 2 จะฉายแล้วก็เถอนะ เหอๆ

SPOIL EP1
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ขณะที่กำลังแบกหนังสือมาคืนห้องสมุดกับเพื่อน ก็ได้เจอสาวสวยตรงเสป็คในห้องสมุด แต่พอหันมาอีกทีเธอก็กลับไปแล้ว


ขณะกำลังเดินทางไปหอพัก ก็ดันเจอพวกโรคจิตเอาหัวมุดรั้วโรงเรียนประถม พอทำท่าจะโทรแจ้งตำรวจ ก็ดันโดนทักซะงั้น
แถมเจ้าโรคจิตนี่ยังรู้ชื่อตัวเองด้วย ยังไม่ทันไรคุณตำรวจก็มา นายโรคจิตก็เลยบอกว่า พอเห็นรูแล้วก็เลยอยากลองมุดเฉยๆ เหมือนอยากรู้ว่าจะเข้าไปได้มั้ย แต่กระนั้นก็ยังโดนหิ้วไปคุยที่โรงพักอยู่ดี ส่วนอุสะก็อาศัยจังหวะชิ่งหนีไปโดยเร็ว


เมื่อมาถึงหน้าหอ ก็พบกับสุมิโกะซังเจ้าของหอพัก จากนั้นก็ตามเข้าไปดูห้องของตัวเองในหอพัก แต่พอเห็นแล้วก็แปลกใจว่าทำไมมันกว้างยังงี้ สุมิโกะซังเลยเดินไปลากม่านที่ขึงไว้กลางห้อง อุสะเลยรู้ว่าตัวเองมีรูมเมทสินะ แต่ที่ต้องแปลกใจยิ่งกว่านั้นคือรูมเมทที่ว่าก็คือคุณโรคจิตเมื่อกี้นั่นเอง สุมิโกะซังที่เห็นอุสะกำลังโวยวาย ก็บอกว่าชิโระไม่มีพิษสงอะไรหรอก หรืออันที่จริงเค้าเป็นพวกมาโซนั่นเอง...


แต่ถึงจะอธิบายมาอย่างนั้น ก็ใช่ว่าจะตอบรับกันง่ายๆ อุสะจึงขอตัวไปค้างบ้านเพื่อน และจะโทรบอกผู้ปกครองอีกที แต่ขณะกำลังเปิดประตูนั้น โชคชะตาก็เล่นตลกกับเค้าอีกครั้ง หน้าบานประตูนั้นเป็นหญิงสาวคนที่ตนหลงรักไม่มีผิด พอสุมิโกะซังกับชิโระที่เพิ่งตามมาทันทักขึ้นมา ก็เลยรู้ว่าหญิงสาวชื่อริตสึและก็พักอยู่ที่นี่ด้วย


โอกาสทองแบบนี้ไม่ได้มาบ่อยๆ อุสะจึงเริ่มเปิดฉากชวนคุยทันที แต่สาวเจ้าก็ยังคงเงียบแล้วก็เดินรุดๆ ไปเหมือนไม่สนใจอุสะแม้แต่น้อย แต่เมื่อเดินเข้าไปได้สักพักนึง ริตสึก็หยิบดาบไม้มากั้นไว้ แล้วบอกว่าจากตรงนี้ไปเป็นเขตของผู้หญิง


สุมิโกะซังเลยต้องรีบมาอธิบายให้ฟังว่าเป็นกฏของที่นี่ อุสะก็เลยถามไปว่า ถ้าอย่างนั้นให้คนแบบชิโระอยู่ด้วยจะดีเหรอ แต่สุมิโกะซังบอกว่ามีอาวุธทิ้งไว้ให้ตามรายทางแล้ว และถามกลับว่าตกลงอุสะจะอยู่ที่นี่แล้วใช่มั้ย แต่เจ้าตัวก็ปฏิเสธ และบอกว่ามันคนละเรื่องกัน


สุดท้ายก็เลยต้องมานั่งโทรศัพท์ไปหาแม่ที่หอพัก แต่ก็โดนเล้งกลับมาว่า ไหนว่าตอนแรกถ้าได้อยู่คนเดียวจะยังไงก็ได้ แล้วถ้าอยู่คนเดียวใครจะหุงหาอาหาร หรือซักผ้า ทำความสะอาดบ้าน แถมยังทิ้งท้ายไว้ว่าถ้าเรื่องมากล่ะก็จะไม่ส่งเงินให้ แม้ต้องจำใจแต่ก็ต้องอยู่ที่นี่จนได้ เมื่อเสร็จธุระกับแม่แล้ว ก็เลยอยากลองเดินไปดูฝากผู้หญิงจากสวนกลางบ้าน แต่พอเดินไปได้นิดหน่อย สุมิโกะซังก็ทักขึ้นมาจากด้านหลัง ทำเอาอุสะต้องรีบปฏิเสธว่าไม่ได้จะไปถ้ำมองอะไร


ลงท้ายก็ต้องมานั่งดื่มชาเป็นเพื่อนสุมิโกะซัง สุมิโกะซังก็บอกว่าที่หอพักนี้จะทานอาหารร่วมกันที่ห้องนี้


เมื่อกลับออกมาจากห้องสุมิโกะซังแล้ว ก็เห็นริตสึซึ่งตอนนี้อยู่ในชุดไปรเวทกำลังเดินอ่านหนังสืออยู่ เมื่อเห็นปฏิกริยาของริตสึที่เดินๆ หยุดๆ ตามจังหวะเนื้อเรื่องในหนังสือ ก็อดคิดว่าน่ารักไม่ได้... กำลังได้ชื่มชมนางในฝันอยู่ไม่นานเท่าไร


ชิโระก็ดันมาทักแล้วก็ชวนคุยเรื่องแปลกๆ สุดท้ายตัวเองหลุดปากสวนกลับไป จนทำให้ริตสึมองด้วยสายตาขยะแขยงใส่ พอจะเข้าไปแก้ตัวก็เผลอล้ำเข้าไปในเขตผู้หญิง จึงได้ลองชิมรสดาบไม้ไผ่ตั้งแต่วันแรกเลย


วันรุ่งขึ้นชิโระกำลังเล่นสวมบทบาทอยู่ แต่ก็โดนอุสะขัดจังหวะ เลยบอกว่าอุสะไม่เคยจิ้นแบบนี้เลยเหรอ แบบว่า พี่สาวสุดสวยในออฟฟิซอาสาจะสอนงานให้รุ่นน้องไร้ประสบการณ์น่ะ


แล้วก็ทักว่าอุสะนี่ปรับตัวได้เร็วดีนะ อุสะก็บอกว่ามันผ่านมาตั้ง 3 วันแล้ว แต่กับริตสึก็ยังเข้าหน้าไม่ติดเลย ตั้งแต่วันที่โดนดาบไม้ไผ่ฟาด ตอนที่กินข้าวก็โดนหลบตา ไปทักที่โรงเรียนก็โดนเมิน แถมยังไม่เคยยิ้มเลย ก็เลยคิดว่าริตสึเป็นพวกไร้อารมณ์รึเปล่า แต่ชิโระก็บอกว่าตัวเองชอบสายตาที่โดนมองแบบเหยียดๆ มากกว่า (เอ่อ...) และบอกว่าที่หอพักนี้ยังมีคนอยู่อีก 2 คน แต่ตอนนี้ไปเที่ยวกันอยู่ คือ มายูมิจัง กับ ซายากะจัง แล้วก็เอารูปของมายูมิให้อุสะดู แล้วก็แซวว่าเรื่องที่จิ้นไว้ตะกี้อาจเป็นจริงก็ได้นะ จากนั้นสุมิโกะซังก็เข้ามาวานให้ชิโระออกไปซื้อปลาให้


อุสะที่เพิ่งกลับมาจากร้านสะดวกซื้อ ระหว่างทางก็เห็นผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ริมน้ำ พอเห็นขวดเหล้ากับคำบ่นที่โวยวายออกมาก็พอเดาได้ว่าเกิดอะไร พอเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังจะเสียหลักตกลงน้ำ


ก็เลยตะโกนออกไป พอผู้หญิงคนนั้นหันกลับมาก็รู้สึกว่าคุ้นๆ หน้าอยู่ แต่ไม่ทันได้นึกออกก็โดนตอกกลับมาว่าถึงจะมาจีบแต่ก็ไม่สนเด็กหรอกนะ พออุสะบอกว่าตัวเองไม่ได้มาจีบสักหน่อย ยิ่งทำให้เศร้าหนักไปอีกเพราะขนาดเด็กยังไม่เอาเลย... อุสะเห็นว่าหญิงสาวจะกระโดดน้ำซะให้ได้ ก็เลยต้องลงมาห้ามไว้


พอเห็นว่าหญิงสาวจะลากถุงขวดเหล้าไปทิ้ง อุสะก็บอกว่าตัวเองจะไปทิ้งให้ ส่วนเธอก็ลากกระเป๋ากลับบ้านไปซะ พอเห็นเด็กหนุ่มทำดีด้วย ก็เข้าไปกอดและบอกว่าให้พี่สาวคนนี้ช่วยสอนอะไรให้มั้ย ขณะที่ริมฝีปากทั้งสองคนกำลังเข้าใกล้กันเรื่อยๆ


ริตสึก็โผล่มาฟาดหัวหญิงสาวคนนั้นทันที แล้วก็เข้ามาเตือนอุสะว่าให้อยู่ห่างๆ มายูมิไว้ดีกว่า อุสะกำลังจะถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แต่ก็ได้ยินเสียงตะโกนมาจากทางบันไดบอกว่าเดี๋ยวจะไถลลื่นราวบันไดลงไปให้ดู


ริตสึพอเห็นแบบนั้นก็ทิ้งกระเป๋าแล้วรีบเข้ามายืนรอรับ แต่พอเห็นว่ามันสูงก็เลยเลิกเอาดื้อๆ ซะงั้น ทำเอาริตสึโกรธจนต้องเดินขึ้นไปหาเอง พอทั้งคู่กำลังทะเลาะกันก็ลื่นตกลงมาจริงๆ สุดท้ายอุสะเลยเป็นคนที่ต้องรับเอาไว้คนเดียว


พอกลับมาถึงบ้าน สุมิโกะซังก็ดุทั้งสองคนทันที แล้วก็ถามมายูมิว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ไหนว่าจะกลับมาพรุ่งนี้ มายูมิก็บอกว่าแฟนของตัวเองตอนนี้กำลังคบกิ๊กอยู่ เพราะบังเอิญไปเห็นในเมล์ สุมิโกะซังบอกว่ามายูมินี่ไม่มีโชคเรื่องผู้ชายเลย แต่ริตสึบอกว่าแค่รสนิยมไม่ดีเท่านั้นแหละ ชิโระเลยเข้าไปปลอบว่า คนก่อนหน้านี้ก็คบทีละ 3 คนพร้อมกัน คนก่อนหน้านั้นก็ 4 คนพร้อมกัน เพราะฉะนั้นให้ทำใจได้แล้ว แน่นอนว่าปลอบกวนติงยังงี้ก็เลยได้เจ็บตัวไป


จากนั้นทั้งหมดก็มานั่งกินข้าวเย็นกัน โดยอาหารในมื้อนี้คือโอยากุด้ง ซึ่งเป็นของโปรดของมายูมินั่นเอง พอริตสึเห็นว่ามายูมิเริ่มสงบลงก็ยิ้มออกมา ทำเอาอุสะที่มองอยู่เขินหน้าแดงเลย


อุสะที่ยังไม่หายเจ็บดี พอเคี้ยวข้าวแล้วไปโดนแผลก็เลยออกอาการขึ้น พอริตสึจึงรู้สึกผิดและรีบขอโทษ พออุสะเห็นหน้าริตสึแล้วก็คิดว่าจริงๆ แล้ว ริตสึเองก็ไม่ได้เย็นชาไร้อารมณ์อย่างที่คิดเลย ส่วนทางมายูมิเห็นว่าอุสะเจ็บปากก็เลยอาสาจะให้นวดหน้าอกชดเชยให้ ทำเอาอุสะสำลักข้าวแทน