อวดฟ้าท้าลมพัด
ยังยืนหยัดแย้มสีสัน
เติบใหญ่ตามสายพันธุ์
ปั้นแต่งแต้มแซมโลกงาม


แม้นใครว่าร้ายต่อ
มิเคยท้อมิเคยถาม
แต้มโลกทั่วเขตคาม
งามละมุนอุ่นหัวใจ


มองเมียงเคียงฟ้ากว้าง
ฟ้าโอบกางเมฆพลิ้วไหว
ปกคลุมทั่วผืนไพร
เบ่งบานบอก.....ดอกไม้งาม......


เคยได้อ่านบทกลอนของพี่สาวที่ชื่นชอบและหลงใหลคนหนึ่งมานานแสนนาน
พี่สาวคนนี้เป็นแรงบรรดาลใจให้พลอยแขหัดแต่งโคลง,ฉันท์,กาพย์,กลอน
วันนี้ขอร่วมตั้งกระทู้เพื่อส่งความคิดถึงถึงพี่สาวคนนั้นด้วยค่ะ
พร้อมกับขออนุญาตนำกลอนเมื่อ 4 ปีที่แล้วของพี่สาวมาลงให้อ่าน
ด้วยความชื่นชมจากพลอยแขค่ะ





..เผยกลีบบาน ผ่านแสง แจ้งโฉมฉาย
อวดสีสัน พรรณราย พรายแย้มแสง
อวดกลีบคลอ ล้อลม ชมพูแดง
ภมร..ภู่..  หมู่แมลง  แขยงลา

เจ้าเฉิดฉัน หว่านเสน่ห์ ซ่อนเล่ห์พิษ
โลกกล่าวหา ว่าเจ้าผิด มีฤทธิ์กล้า
เพียงสายพันธุ์ นั้นที่  ถูกตีตรา
ต้องเกิดมา ผ่าเหล่า  เผ่าพงไพร..


*****************************************************************




..น้ำตาเจ้า  แสนเศร้า  ปวดร้าวยิ่ง
เจ้ายังฝืน  ยืนนิ่ง  ไม่ติงไหว
ใครกันหนอ?  เซาะกรีด  ปลิดหัวใจ
ไม่ยินดี  ยินร้าย  ทำลายเธอ..

น้ำตาปริ่ม  ลิ่มไหล เป็นสายหยด
อาบรินรด  จรดแก้ม  แย้มเสนอ
เขาต่างหวัง  หลั่งลาม น้ำตาเธอ
ไยเจ้าเพ้อ  เผยอคอย  รอยมีดคม..


*****************************************************************




..เผยอแย้ม แซมอาย สยายกลีบ
เอียงกระซิบ ดอกดิบหนุ่ม หุ้มกลีบห่ม
อวดอ้าโฉม  โลมไล้  ไม่อายลม
แผ่เกสร อ้อนดอมดม ภิรมย์ใจ..

..ดอกบานสาว พราวสี คลี่กลีบยั่ว
..ดอกหนุ่มขืน ฝืนตัว กลัวหลงใหล
ด้วยเดียงสา มิกล้าเอ่ย เผยความนัย
ด้วยเพราะกลัว หัวใจ ง่ายเกินงาม..


*****************************************************************




..สองพี่น้อง ร้องไห้ เสียใจเศร้า
ด้วยเพราะรู้ ผู้คนเขา เฝ้าเหยียดหยาม
มิเคยจะ ระราน พาลคุกคาม
มิเคยหยาม ย่ำเหยียด เกลียดใครเลย..


*****************************************************************




..แล้วไยต้อง ร้องป่าว กล่าวโทษผิด
เรามีพิษ ฤทธิ์ร้าย เพราะใครเอ่ย?
เราก็แค่ แพร่สายพันธุ์ กันเหมือนเคย
แล้วใครเอ่ย? เผยแพร่พิษ คิดร้ายเอง..


*****************************************************************




..ชมพูหวาน บานสะพรั่ง กลางหุบเขา
มิเคยเหงา พราวโพลง มิโหรงเหรง
มีเพื่อนล้อม อ้อมแขน แสนครื้นเครง
ร่วมบรรเลง เพลงชื่น รื่นรมย์รวย..


*****************************************************************




..หลากหลายหนุ่ม รุมล้อม พยอมสาว
น้องนางเจ้า พราวพร่าง กางกลีบสวย
เอียงออเซาะ คลอเคล้า เย้าระรวย
หนุ่มเน้าเปิ่น  เขินขวย ด้วยเอียงอาย..


กลางหุบเขา เราไร้ ซึ่งภัยพิษ
เราสดใส ไร้จริต มิคิดหมาย
จ้องแสวง แฝงร้าย ทำร้ายใคร
หยุดได้ไหม???..ใครจ้องหมาย  ..ทำร้ายเรา..


*****************************************************************