คมพยาบาท ตอนที่ 1เรื่องย่อบทโทรทัศน์

กระทู้สนทนา

คมพยาบาท ตอนที่ 1เรื่องย่อบทโทรทัศน์

โห แซ่บเวอร์ครูแอนอ่านแล้ว อยากเป็น น้าเย็น จริงๆ ๆๆ เด็กสมัยนี้ ต้องโดนแบบนี้

     [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สายน้ำเหนือน้ำตกแห่งหนึ่งในจังหวัดตาก หล่นลงมาตกกระทบโขดหินเบื้องล่างกระเซ็นเป็นละอองสวยงาม เลอสรร หนุ่มรูปงาม ซึ่งมาเที่ยวกับเพื่อนๆ จรดพู่กันลงผืนผ้าใบ เขาวาดรูปสายน้ำได้ราวกับเป็นน้ำตกจริงๆ กลุ่มเพื่อนนั่งวาดรูปอยู่ข้างๆ แต่ฝีมือไม่สวยงามเท่า ในบริเวณน้ำตกนั้น มีเด็กๆ กำลังเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน

      ขณะเดียวกัน เปีย เด็กสาวหน้าตาสวยในชุดนักเรียนมัธยมปลายขี่มอเตอร์ไซค์มาตามถนนในตัวเมือง โดยมี น้อย เด็กสาววันเดียวกันซึ่งมีความงามในแบบที่แตกต่างออกไปซ้อนท้าย เปียขี่รถด้วยความเร็วฉวัดเฉวียนแบบสก๊อยทั่วไป น้อยกอดเปียแน่นกลัวร้องลั่น
      “ช้าๆ หน่อยสิเปีย ช้าหน่อย”
      “ไม่...ช้ามันไม่มัน ต้องแบบนี้แหละ”
      เปียยิ้มเฮี้ยว เร่งความเร็วยิ่งขึ้น ขี่รถปาดหน้าปาดหลังผู้ขับขี่รถบนท้องถนนอย่างไม่กลัวจะชนอะไรใคร ด้านหลัง ต้นหนุ่มหล่อรุ่นพี่ขี่รถมอเตอร์ไซค์ตามมามีเพื่อนซ้อนหลัง สองหนุ่มแว้นขี่รถตามเปีย ต้นเร่งเครื่องแซง พอเปียเห็นก็หันไปยิ้มเฮี้ยว ตะโกน
      “จะแว้นแข่งเปียเหรอค้าพี่ต้น ได้เล้ย”
      เปียพูดจบก็เร่งความเร็วแว้นเต็มที่ ต้นตาม เปียกับต้นและเพื่อนแว้นกันสนุก แต่น้อยหลับหูหลับตากอดเปียแน่น กลัว ชาวบ้านแถวนั้นและผู้คนที่ขับขี่บนท้องถนนมองด้วยความกลัว เพราะเปียและต้นขี่รถแบบปาดหน้าคนอื่น รถแทบชนกัน ผู้คนตะโกนด่า
      “ขี่รถดีๆมันจะตายรึไง พวกเด็กนรกเอ้ย”

      เด็กๆ เล่นน้ำกันที่น้ำตกสนุกสนาน ขณะที่เลอสรรกับเพื่อนวาดรูป แต่แล้วจู่ๆเด็กก็ร้องลั่
      “เฮ้ยๆ ไอ้น้อยๆ”
      เลอสรรและเพื่อนหันไปมอง เห็นเด็กคนหนึ่งกำลังจะไหลไปตามน้ำ เลอสรรกระโดดลงไปช่วยทันที

      เปียและต้นขี่รถมาจอดรถริมทาง น้อยถอนหายใจโล่งอก ขณะที่เปียยิ้มบอกต้น
      “สนุกจังเลยพี่ต้น”
      “เปียจ๋าขี่รถเก่งมาก”
      “ก็ถ้าขี่ไม่เก่งก็เสียชื่อซีเปียของพี่ต้นหมดสิ”
      “นั่นน่ะสิ เย็นนี้เปียจ๋าว่างมั้ย” ต้นยิ้มพอใจ
      “ว่างค่ะ” เปียตอบทันที
      น้อยหน้าตาตื่น
      “ไม่ว่างนะเปีย รีบกลับบ้านเลย ไม่งั้นน้าเย็นตีตายแน่”
      เปียถลึงตาใส่เบาๆ กลัวผู้ชายได้ยิน
      “แกก็บอกน้าเย็นว่าติดเรียนพิเศษสิ”
      ต้นเห็นท่าทาง “ตกลงเปียจ๋าไม่ว่างเหรอจ้ะ”
      “ค่ะ ต้องรีบกลับบ้าน” น้อยสวนทันที
      เปียกัดฟันกรอด “นังน้อย” เปียหันไปหาต้น “ว่างค่ะพี่ต้น เปียว่างค่ะ”
      ต้นมองน้อยตาเจ้าชู้
      “แต่น้อยคงไม่ว่าง งั้น...เอาไว้วันหลัง พี่นัดเปียคนเดียวก็แล้วกันนะจ้ะ”
      “ก็ได้ค่ะ” เปียยิ้มร่า
      “แล้วเจอกันจ้ะ...น้อง เปียดื้อ...ของพี่”
      เปียยิ้มกระแดะสุดๆ
      “แอร๊ย...เปียดื้อของพี่ แค่ได้ยินก็ ฟิน”
      “รักน้า...จุ๊บๆ”
      ต้นทำท่าส่งจูบจิ๊จ๊ะกันตามประสา เปียส่งจูบให้ต้น จิ๊จ๊ะๆ น้อยยืนมองอย่างขัดใจ
      พอต้นกับเพื่อนขี่มอเตอร์ไซค์แยกไป เปียหันมาแว้ดใส่น้อย
      “เธอนี่เป็นก้างขวางคอฉันกับพี่ต้นจริงๆ น่าเอานิ้วจิ้มตาจริงๆยัยน้อย” เปียผลักหัวน้อยอย่างแรง “อยากกลับบ้านนัก กลับเลย เร็ว”
      เปียขึ้นมอเตอร์ไซค์ทำท่าจะซิ่งไป น้อยจำต้องกระโดดซ้อนท้ายอย่างรวดเร็ว กลัวถูกทิ้งขณะเดียวกันนั้นด้านหลังมีเด็กสาวในชุดนักเรียนวัยเดียวกับเปีย สองคนรีบขี่รถตามเปียอย่างเร็ว

      เปียขี่รถมาตามทาง มอเตอร์ไซค์ของเด็กสาวที่ตามมาปาดหน้าทันที รถแทบชนกัน เปียเบรกรถหัวทิ่ม อีกฝ่ายก็จอดเหมือนกัน มองเปียเอาเรื่อง ท่าทางสก๊อยแรงกว่า เปียลงจากรถ ถลกแขนเสื้อด่า
      “ขี่รถอย่างนี้ อยากตายรึไงวะ”
      เด็กสาวลงจากรถ มาจ้องหน้าเปีย “แกนั่นสิ...อยากตาย ถึงได้มายุ่งกับผัวฉัน”
      “อะไร...ใครผัวแก” เปียงง
      “ก็พี่ต้นที่แกยั่วเขาตะกี้นี่ไง”
      เด็กสาวตบผลัวะ โดยไม่ให้เปียได้ตั้งตัว เปียตั้งหลักได้ตบคืน สองสาวฟัดตบกันทั้งชุดนักเรียน ทั้งตบทั้งด่า
      “อย่ายุ่งกับผัวฉันอีก”
      “ผัวแก แกก็ขังไว้ที่บ้านสิ ปล่อยออกมาทำไม”
      สองสาวตบกันสนั่น น้อยเข้าไปห้าม “หยุดนะ...หยุด”
      เด็กสาวอีกคนเข้ามาหาน้อย “อย่ายุ่ง นังน้อย”

      สาวคนนั้นกระชากน้อยออกมา ไม่ให้เข้าไปยุ่ง น้อยร้อง
      “ปล่อย บอกให้ปล่อย”
      น้อยพยายามดิ้น สาวยึดเอาไว้ น้อยไม่ยอม เอาศอกถอง และกระทืบเท้าให้ปล่อย สาวคนนั้นโมโห
      “เอ๊ะ นังนี่ ฤทธิ์มากนักใช่มั้ย”
      สาวคนนั้นตบน้อยล้มลง สาวจะเข้ามาซ้ำ เปียที่ตบอยู่กับสาวอีกคนหันมาเห็นตวาดลั่น
      “แกทำน้องฉันทำไม”
      เปียตบสาวคนแรกอย่างแรงก่อนลุกมาตบสาวอีกคนช่วยน้อย สาวคนแรกลุกขึ้นมากระชากเปียเหวี่ยงลงน้ำในคลองอย่างแรง ร่างของเปียถลาลงน้ำ สาวอีกคนตบน้อย แล้วผลักน้อยตกลงไปในน้ำอีกคนแล้วกระโดดลงน้ำตามไป สี่คนตบกันนัวทั้งชุดนักเรียน ผู้คนที่ผ่านไปมาถ่ายคลิปอย่างเมามันแต่ไม่มีใครคิดจะห้าม

      เย็นน้าสาวของเปียกับน้อย ทำกับข้าวอยู่ในบ้าน พลางบ่นด้วยความห่วงๆ
      “เย็นป่านนี้แล้ว ทำไมยังไม่กลับบ้านกันอีก”
      ป้าเพื่อนบ้านวิ่งหน้าตาตื่นตะโกนมา “เย็นๆ”
      “อะไรป้า อะไร”
      “เปีย กับน้อยมันตบกับใครก็ไม่รู้ที่คลองน้ำ”
      “หา!” เย็นตกใจ

      เย็นวิ่งมา เห็นชาวบ้านมุงดูที่ริมคลอง พร้อมเสียงสนั่นหวั่นไหว
      “แกตาย…ตาย”

      เย็นแหวกผู้คนเข้าไปเห็นเปียจับเด็กสาวกดน้ำ ขณะที่สาวอีกคนก็จับหัวน้อยกดน้ำ เย็นตะโกน
      “หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้หยุด”
      ไม่มีคนหยุด ผู้คนชาวบ้านรุมถ่ายคลิป เย็นหันมาด่า
      “หยุด แทนที่จะห้าม กลับเอาแต่ถ่ายๆ ผู้คนสมัยนี้มันเป็นยังไง”
      เย็นกระโดดลงน้ำ ไปกระชากสองคู่ออกจากกัน เด็กนักเรียนมองเย็นเอาเรื่อง เย็นชี้หน้า
      “ถ้าพวกเธอกล้า ก็เข้ามา”
      เด็กนักเรียนสองคนกลัวเย็น ผละออก แต่ยังไม่วายชี้หน้าเปีย
      “ถ้าแกมายุ่งกับผัวฉันอีก แกตาย” สองสาวขึ้นฝั่งไป
      เย็นหันขวับมามองหน้าเปีย “อ้อ!นี่พวกแกตบตีกันแย่งผู้ชายเหรอ...มานี่”

      เย็นกัดฟันกรอด ลากน้อยกับเปียขึ้นมาอย่างแรง

      เย็นลากเปียกับน้อย ในสภาพที่สามคนเนื้อตัวเปียกมอมแมมเข้ามาในบ้าน ซึ่งเป็นร้านขายของชำ ของเถ้าแก่กิม ซึ่งเย็นพาเปียกับน้อยมาอยู่ด้วยตั้งแต่สองคนยังเด็กๆ เย็นด่าแบบโมโหสุดขีดคว้าไม้กวาดทันที
      “นังเปีย นังสารเลว แกคิดว่าตบตีกันแย่งผู้ชาย มันเท่ มันเก่ง มันเจ๋งนักเหรอ” เย็นฟาดไปตีไปด่าไป “มียางอายบ้างมั้ย แกมียางอายบ้างมั้ย”
      “อายทำไมเปียไม่ได้แย่ง ผู้ชายมาหาเปียเอง” เปียลอยหน้าลอยตา “ไม่ใช่คนเดียวด้วยนะน้าเย็น ”
      “อ้อ!นางสิบสองต้องชิดซ้าย...เพราะแกมันนางสิบสามสินะ ตาย วันนี้แกตายนังเปีย”
      เย็นทั้งฟาดฟันทั้งด่า ขณะเดียวกันเสียงในทีวีที่เปิดไว้ดังก้อง
      “มีผู้ชมทางบ้าน ส่งคลิปนักเรียนตบกัน เหตุแย่งผู้ชาย ปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้ของสังคมวันนี้ค่ะ”
      ทุกคนหันขวับไปมองทีวีเห็นเป็นคลิปนักเรียนตบกัน เย็นหันมาด่า
      “อยากออกทีวีให้คนเขาด่ากันทั่วประเทศแบบนี้ใช่มั้ย”
      เย็นฟาดทั้งสองคนไม่ยั้ง เสียงคนด้านนอก ตะโกนมา
      “ซื้อยาแก้ท้องเสีย”
      บรรดาไทยมุงหน้าบ้านบอก
      “นังเย็นมันตีหลานมันอยู่ มันไม่ขายหรอก...”
      เย็นได้ยินหันขวับมามอง คนปากรั่วพูดต่อ
      “ไม่รู้จะตีทำไม นังเปียก็เหมือนกันน้ามันนั่นแหละ” หญิงขาเม้าหัวเราะ
      “ใช่ๆ...ทำเถ้าแก่กิมตายคาอก แล้วฮุบเอาร้านเถ้าแก่น่ะ” หญิงอีกคนเสริม
      เย็นเหวี่ยงไม้กวาดทิ้ง เดินส่ายอาดๆออกมาจ้องหน้า
      “ไหน...ใครจะซื้อยาแก้ท้องเสีย”
      “ฉันจ้ะ”
      “ยาแก้ท้องเสียไม่มี แต่ยาแก้ปากเสียน่ะมี”
      เย็นกระชากผมหญิงที่ปากรั่ว จ้องหน้า
      “หลุมพร้อมโลง แกจะเอาโปรโมชั่นไหนบอกมา”
      ชาวบ้านกรี๊ดกร๊าดกลัวเย็น

      ขณะเดียวกันเลอสรร และเพื่อนจูงมือเด็กที่ตกน้ำมาส่งบ้าน บ้านอยู่ละแวกเดียวกันกับเย็น เด็กชี้ไป
      “บ้านหนูอยู่นี่”
      เลอสรรมองบ้านเด็ก เห็นเป็นห้องแถวเรียงรายและก็เห็นไทยมุงโวยวาย เสียงเย็นลอดออกมา
      “อย่ามายุ่งเรื่องฉัน ไม่งั้น แกได้ลงหลุมแน่ๆ”
      เลอสรรไม่เห็นเย็น เห็นแต่ไทยมุงจึงถามชาวบ้าน
      “มีเรื่องอะไรกันครับ”
      ชาวบ้านบอกแบบเบื่อๆ
      “คนตบกัน อย่าไปสนใจเลย คนบ้านนี้ก็เหมือนกันทั้งน้าทั้งหลานแหละ มีเรื่องกับเขาไปทั่ว น่าเบื่อ”
      เลอสรรหันมาบอกเด็ก “ต่อไปหนูอย่าแอบไปเล่นน้ำกันแบบนี้อีกนะ ถ้าจะไปต้องมีผู้ใหญ่ไปด้วย”
      “ครับ” เด็กเดินเข้าบ้าน
      เลอสรรมองไปยังบ้านต้นเหตุ แต่ไม่เห็นอะไรนอกจากไทยมุง

      เย็นชี้หน้าเปียกับน้อยอย่างโกรธจัด
      “ไป...แกสองคนรีบไปอาบน้ำเลยนะ ไป๊”
      เปียเดินขึ้นบ้านแต่ปากยังเถียง “อาบมาแล้ว จะอาบอีกทำไม”
      “นังเปีย”
      เย็นทำท่าจะตาม เปียวิ่งหนีขึ้นบ้านรวดเร็ว ทำท่าเหมือนลิงหลอกเจ้า ผลักน้อยที่ตามขึ้นไป
      “ฉันอาบก่อน”
      น้อยล้มลงตรงบันได ขณะที่เปียวิ่งขึ้นบ้าน เย็นหันมาด่าน้อย
      “ถ้ามีเรื่อง รีบมาบอกน้า ห้ามไปตบไปตีกับใคร เข้าใจมั้ยน้อย”
      “เข้าใจค่ะน้าเย็น”
      “ส่วนนังเปีย มันอยากจะตบกับใครให้มันตบ กลับมาบ้าน น้าจะตบมันเอง”
      เย็นพูดด้วยความโมโหปนหมั่นไส้เปียสุดขีด

      เปียเปิดประตูเข้ามาในห้องได้ ก็บ่นบ้าด่าเย็น “เอะอะก็ตี เอะอะก็ตบ น้าเย็นโรคจิต”

      เปียเตะโต๊ะเตะเก้าอี้จนล้มระเนระนาดระบายอารมณ์ดังมาถึงด้านล่าง น้อยกับเย็นได้ยิน น้อยหน้าซีดคิดว่าเปียผูกคอตายถีบเก้าอี้ล้ม
      “เก้าอี้ล้ม หรือว่าเปียจะฆ่าตัวตายคะ”
      “เปีย” เย็นใจหายวับ
      เย็นกับน้อยรีบวิ่งขึ้นชั้นบนทันที

      เย็นกับน้อยวิ่งขึ้นมาด้วยความห่วง
      “เปียๆ”
      เย็นเปิดประตูออก เห็นด้านในเก้าอี้ล้มระเนระนาด มีเปียยืนด้านในระหว่างเปียและเย็นมีเก้าอี้หลายตัวคั่น เย็นเห็นก็ดุ
      “คนอุตส่าห์ห่วง นี่แกทำอะไร”
      “เตะเก้าอี้เล่น”
      “อ้อ เตะเก้าอี้เล่น เดี๋ยวฉันก็ตบแกเล่นหรอกนังเปีย” เย็นโมโห
      เย็นจะถลาเข้ามา เปียดันเก้าอี้ที่ขวางอยู่มาปิดประตู ประดูดังปัง แทบกระแทกหน้า เย็นผงะตวาด
      “นังเปีย”
      เปียกระโดดมาล็อกประตู ทำหน้าลิงหลอกเจ้า ยิ้ม ส่ายตูดตามประสา เย็นโมโหสบถออกมา
      “สันดานแกเหมือนพ่อแม่แกจริงๆ นังเปีย”
      น้อยมองหน้าเย็นเหลอหลา ไม่เข้าใจ

      ในอดีต....ค่ำคืนหนึ่ง ลำยองนอนร้องครวญครางอยู่ข้างถนน ผู้ชายขี่รถกระบะผ่านมาพอเห็นผู้หญิงนอนเจ็บอยู่ข้างทาง ก็จอดรถลงไปช่วย โมกสามีของลำยอง กับมุกซึ่งเป็นน้องชายที่ซ่อนตัวอยู่ข้างทาง ย่องออกมาพร้อมไม้ท่อนโต ฟาดเข้าที่ด้านหลังของชายคนนั้น เขาร้องสุดเสียงล้มทรุดลงไปด้วยความเจ็บปวด มุกหวดซ้ำ จนเหยื่อแน่นิ่ง ขณะที่ลำยองรีบลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วทั้งสามคนก็วิ่งไปที่รถ ขับเอารถของชายเคราะห์ร้ายหนีหายไป

      ในซอยเปลี่ยว โมกกับลำยองเดินนับเงินมาด้วยกันท่าทางอารมณ์ดี มุกเดินอยู่ข้างๆ
      “ดูสิพี่โมก วันนี้เราได้ตั้งหลายเงิน” ลำยองบอกอย่างดีใจ
      “อย่าลืมส่วนแบ่งของฉันนะพี่ลำยอง” มุกพูดขึ้น
      “ไม่ลืมหรอกน่า...เอา...ส่วนของแกไปไอ้มุก”
      ลำยองยื่นเงินให้ มุกรับไปนับและหอมอย่างพอใจ
      “คนสมัยนี้มันทั้งโง่ทั้งเซ่อจริงๆ”
      “ดีแล้วที่มันโง่มันเซ่อ เราจะได้หาอุบายหลอกกินเงินพวกมันไปเรื่อยๆ” โมกยิ้มพอใจ
      “งั้นระหว่างคิดหาวิธีหลอกเอาเงินจากพวกหน้าโง่ เราฉลองกันหน่อยแล้วกัน” ลำยองชวน
      โมกเห็นดีด้วย
      “ได้เลย มีเงินในมือเป็นฟ่อน ลำยองอยากจะฉลองอะไร ว่ามา”
      ทั้งสามคนหัวเราะสนุกชอบใจ