แม่เป็นห่วงเรามากเกินไป...จนเรารู้สึกผิด

ปกติช่วงสงกรานต์ทุกปีผมจะขับรถจากสระบุรีกลับบ้านไปหาพ่อแม่ที่สุโขทัย แล้วไปหายายที่น่านด้วยกัน(พ่อเป็นคนขับ)ประจำ
แต่ปีนี้ผมอยากไปเจอเพื่อนเก่าที่ลำปางก่อนซัก1คืน โดยขับรถขึ้นไปเองคนเดียว ไปหาเพื่อนที่ลำปางก่อน1วันแล้วค่อยขับรถไปเจอกันที่น่าน
แต่ผมโทรบอกแม่ผม แม่ผมก็บอกว่า ไม่อยากให้ขับรถไปเอง รถเราก็เก่า(วีออส ปี2007) รถติด ทางมันเป็นดอย เดี๋ยวหลง
ผมก็บอกแม่ไปว่า มีแผนที่จากกูเกิ้ล จะไปไหนเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวามันบอกหมดแหละ ละดอยกว่านี้ก็ไปมาแล้ว ภูกระดึง ทองผาภูมิ ก็ขับไปมาหมดแล้ว
ซักพักแม่ผมก็บอก อืมๆทำไรก็ทำ แค่นี้แหละๆ เหมือนไม่พอใจละก็วางสายไป ผมก็เข้าใจนะว่าท่านห่วงแต่ผมก็โตบ้างแล้ว

ละตอนนั้นด้วยอารมณ์น้อยใจตอนนั้นผมก็ขึ้น สเตตัสในเฟสว่า : โตแล้วนะ....ไม่ใช่เด็กๆ      แม่มาเห็นเข้ามั้งเลยโทรมา แต่ผมก็ไม่ได้รับ
ละวันนี้ผมก็เลย line ไปบอกพ่อว่า สงกรานต์ปีนี้ ไม่กลับบ้านนะครับ ละก็ไม่ไปหาเพื่อนด้วย อาจอยู่ที่นี่เฉยๆหรือไม่ก็อาจแวะไปหาย่าที่ชลบุรีซัก1-2วัน
ทีนี้แม่ผมก็ line มาหาว่า จะไปลำปางก็ไปเถอะที่พูดก็เพราะเป็นห่วง เป็นว่าจะห่วงให้น้อยลง

ผมก็เริ่มรู้สึกผิด เราทำเกินไปรึเปล่า ขึ้นสเตตัสเหน็บแนมท่าน ไม่รับสายท่าน ไม่คุยกับท่าน บาปกรรมทั้งนั้น T^T
เพื่อนๆมีใครเคยเป็นแบบผมมั้ย แบบว่าห้ามนู่นห้ามนี่ แล้วก็น้อยใจท่านไม่คุยกะท่าน
ปล.ผมลูกคนเดียว อายุ 26 ครับ อารมณ์ผมก็ประมาน ขี้น้อยใจ ขี้งอล โกรธง่ายแต่หายไว ตามคนราศรีตุลย์นั่นแหละ