บทสนทนากับแฟนเก่า เมื่อรู้ว่าเค้าจะแต่งงาน (นึกถึงเพลงขอ lomosonic เลย)

แหะๆได้ตั้งกระทู้นานละ ไม่ได้เข้ามาตอบก็นานละ ดึกๆงี้ขอตั้งกระทู้เงียบๆซักกระทู้

คือเรื่องของเรื่องอยู่ดีๆ ก็มีฟีดขึ้นมาในเฟสบุค เป็นรูปแฟนเก่าที่คบกันได้เกือบๆสามปีแต่ก็เลิกกันได้สองปีแล้ว รูปเธอแต่งตัวสวยเชียว แต่อยู่ในร้านพิตซ่า เอะ!! มีแท็กว่าไปกันคนอีกคนนึกด้วย ต่อมอยากรู้อยากทำงานแล้วสิ กดเข้าไปดูคนที่ถูกแท็กดีกว่าว่าเป็นใคร

พอกดเข้าไปดูรูปแรกเป็นรูปที่ผมเห็นในฟีดเมื่อกี้ เลือนลงมาเห็นอีกรูปเป็นรูปผู้ชายลองชุดเจ้าบ่าวแล้วแฟนเก่าผมลองชุดเจ้าสาว

สิ่งที่เกิดขึ้นคือผมยิ้ม ใช่ผมยิ้ม ไม่รู้ทำไม แต่สาบานได้ว่ายิ้มจริงๆ

เอ้าโว้ย รู้ทั้งรู้ว่าเค้าคงไม่เชิญเราไปงานแต่งเค้าหรอกแต่ขอแสดงดวามยินดีกับเค้าหน่อยละกัน ผลเลยตัดสินใจส่งข้อความไปในเฟสบุคของเค้า โดยไม่ได้คิดเลยว่าเค้าจะตอบกลับมารึเป่า แต่เธอก็ดันตอบกับมาแฮะ บทสนทนาเราเลยเริ่มขึ้น



นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเค้า ชีวิตผมก็ไม่ได้เท่(ถ้ามีคนคิดว่าเท่)อะไรเหมือนที่ผมพูดไปซักเท่าไหรหรอก
ผมก็แค่พูดไปตามความรู้สึกเท่านั้น ขอบคณที่อ่านนะครับ

ปล. ใครที่รู้จักผม อย่าเสียงดังไปเดี๋ยวคนอื่นรู้
ปล. 2 ขอบคุณทุกคนที่บอกให้ผมสู้ๆนะครับ แต่จริงๆผมรู้สึกเศร้าหรือเสียใจน้อยมากจริงๆถ้าเทียบกับความรู้สึกยินดีกับเธอ