แต่งกาพย์ กลอน ล้อเลียนสังคมสมัยนี้ ลองเข้ามาอ่านดูขำๆกันได้ค่ะ

๏ แรกพบสบตา
จดจ้องนัยตา  สุดแสนสุขสม
จิตใจเร่าร้อง  หมายปองใจจม
ทักทายเชยชม  รื่มรมณ์หัวใจ
๏ ทายทักแม่เอ๋ย
เหตุใดเจ้าเอย  เดินเดี่ยวเดียวดาย
งดงามเยี่ยงนี้  ควรมีหนุ่มชาย
หลากหลายคนหมาย  จักเจ้าแน่แท้
๏ บุรุษนี้นี่
วาจามิมี  เกรงอกเกรงใจ
กัญญาอย่างข้า  กระทาชายใด
หาสมควรไม่  จะมาคู่ครอง
๏ นงเยาว์ผู้นี้
ดุจมาศมาลี  เย่อหยิ่งใช่สอง
ช่างน่าค้นหา  ฤทาต่างพ้อง
แนะนำตัวน้อง  ข้านามสมาน
๏ ชาตรีผู้นี้
ประหลาดท่าที  ทำสิ่งใช่กาล
พูดจาจบเจ็บ  มิเก็บอาการ
เกี้ยวเยาวมาลย์  ตั้งแต่แรกเจอ
๏ ข้านามอบเชย
ตัวข้ากะเทย  โปรดอย่าเผลอเรอ
ทรวงทรงองเอว  อย่าเลวเรียกเธอ
เรียกนายเถิดเกลอ  ปีหน้าข้าเฉาะ

สุดแสนแสบ แลบลิ้น ปลิ้นตาหลอก
หรือหยิบหยอก ล่อแม่ แก้มิหาย
อันจะเปรียบ หลอกลวงเรา กระทาชาย
ให้เสียหาย กลายเป็น ไม้เดียวกัน