จำนวนคนมาม๊อป ขึ้นกับปัจจัยหลายอย่าง

จำนวนคนมาม๊อป ขึ้นกับหลายอย่าง เช่น "สถานที่ชุมนุม" ถ้านั่งรถไฟมาลงก็ง่ายหน่อย หรือมีรถราชการช่วยไปรับมา หรือ แจ้งเหตุมาราชการ กทม. แล้วรวดชุมนุนม หรือจะมาช้อป กทมฯพอดี ก็รวดชุมนุม แต่เอาเป็นว่า ไม่ต้องถึงต้องถ่อเรือ ต่อรถหลายต่อ ข้ามหมู่บ้าน  

"ฐานะ" ถ้ามีเงินก็มาง่ายหน่อย

ชาวบ้านส่วนใหญ่ จะให้เขามาม๊อป หากอยากมาจริง คงไม่มีปัญญา เพราะแค่ความเป็นอยู่ก็ลำบาก ส่วนหนึ่งไม่เคยเดินทางไกลด้วยซ้ำ บางคนก็อยู่เป็นภาคแรงงาน ขาดงานวันเดียวก็แย่  ต่างจาก คนกทม. ปิดทั้งประเทศจน ศก.ล่มจม ก็ยังมีเงินเดือนประจำหรือทุนเก่า ไม่เดือดร้อน

ในจุดนี้ ถ้าให้คน ตจว. เขาเดินไปคูหาเลือกตั้ง เขาย่อมทำง่ายกว่า ในการแสดงความเห็นทางการเมือง

"กลุ่มย่อย" ฝ่ายแดงต่างจากฝ่ายนกหวีด ตรงที่แดงเองมีหลายกลุ่มย่อยมาก นกหวีดมีสองกลุ่มหลักเท่านั้น แดงบางกลุ่มก็ไม่อยากสนับสนุนแดงใหญ่ อยากทำเอง แดงใหญ่บางทีก็เคยไปเหยียบหัวแม่เท้าแดงอื่นๆบ้างก็มี  แต่แนวทางก็ค่อนข้างใกล้เคียงคือ ไม่ชอบระบอบไม่เป็นปชต. ทีเขาเรียกว่า อำมาตยาธิปไตย แต่หากมีปัจจัยการเมืองวิกฤตร่วมกัน คนพวกนี้ก็มีแนวจะรวมตัวกันได้สูง

"ภาพลักษณ์" ทางฝ่ายแดง ก็ดูไพร่ คนชั้นกลางที่คิดจะใส่เสื้อแดง ก็เท่ากับลดฐานันดรตนเอง อาจจะไม่ถนัด ต่างจาก กปปส.ก็ทำภาพออกมาเป็นกลุ่มคนมีการศึกษา แฟชั่น และคนดี ก็เลยง่ายที่จะไป เพราะไปแล้วก็ดูดี เป็นกระแสสูง ใครไม่ไปก็ดูเป็นคนเลวด้วยซ้ำ

ส่วนเรื่องการเกณฑ์ ระดมคน อำนวยความสะดวก มีจริงในทั้งสองฝั่ง แต่ยกเว้น คนกทม. ที่มักมาด้วยสมัครใจเป็นส่วนใหญ่ เพราะ มีใจเอนเอียงไม่ชอบพวกทักษิณเป็นทุน ได้ข้อมูลปลุกระดมโดยตรงจากฝ่าย ปชป.  ทางฝั่งแดงก็ได้สื่อจากวิทยุเสื้อแดงเช่นกัน  

ฯลฯ