เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อวันพฤหัสค่ะ บริเวณป้ายรถเมล์โลตัสพระราม1(ความจริงต้องโทษตัวเองค่ะที่สะเพร่าเอาโทรศัพท์ใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงข้างหลังเนื่องจากความชิน)
เรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ วันนั้นเราไปซื้อของกินของใช้ที่โลตัส หิ้วของพะรุงพะรัง หลังจากซื้อของเสร็จก็ไปขึ้นรถเมล์กลับหอตามปกติ แต่มือถือเจ้ากรรม เราดันใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงข้างหลัง พอรถเมล์มาถึงเราก็แบกของอย่างทุลักทุเลขึ้นรถเมล์ จังหวะนั้นค่ะเรารู้สึกว่าคนทำไมคนแย่งกันขึ้นรถเมล์ คือเราโดนเบียดมาก คิดในใจกลัวไม่ได้กลับบ้านกันรึไง เราเลยหันหลังกลับไปมองแบบหงุดหงิด พอก้าวขึ้นรถเมล์รู้สึกแปลกๆค่ะ เหมือนมันหวิวๆ เหมือนขาดอะไรไป พอนึกออกอ้าวซวยแล้วตรู มือถือไปไหนแล้วไม่รู้ เราเลยเดินมุ่งไปที่ผู้ชายคนนึง ที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ค่ะให้เค้าช่วยโทรเข้าเครื่องให้ ซึ่งโทรติดค่ะเราเลยเดินพร้อมของที่พะรุงพะรังนั่นแหละ ตามเสียงว่ามันอยู่ตรงไหนแต่ไม่ได้ยินเสียงเลยค่ะ ไอ้ตอนที่เดินตามหาเสียงมือถือ เราดหลือบไปเห็นไอ้ผู้ชายคนที่มันเดินตามหลังเราขึ้นมาหน้าตามันเลิ่กลั่กมาก ซึ่งเราสงสัยไอ้คนๆนี้มากค่ะ แต่ด้วยความที่ไม่ได้ยินเสียงมือถือ เลยไม่กล้าปลักปลำเค้าค่ะ เราเลยเดินกลับไปที่คนที่เค้าโทรให้ค่ะ ปรากฏว่าสักพักนึงมีคนรับสายแล้วบอกว่าเราทำมือถือตก แล้วเค้าตามไม่ทันรถ ตอนนั้นดีใจมากค่ะรีบวิ่งไปบอกคนขับรถเมล์ให้จอดรถ แล้วก็วิ่งกลับไปที่ป้ายรถเมล์ ระหว่างที่วิ่งไปเร่คิดตลอดเวลาเลยนะว่าจะให้อะไรตอบแทนเค้าดี ขนมที่ซื้อมาให้เค้าไปหมดเลยละกัน เพราะให้เงินเราก็จนอะนะ ^^ ระหว่างทางเจอผู้หญิงสองคนค่ะเลยให้เค้าช่วยโทรอีกที ปรากฏว่าทีนี่โทรไม่ติดค่ะ มันปิดมือถือไปแล้วอีเวร เราวิ่งไปจนถึงป้ายรถเมล์ถามคนแถวนั้นไม่มีใครเห็นมือถือเราแล้วค่ะ ณ จุดนั้นบอกได้คำเดียวว่าเงิบค่ะ คือเราไม่เข้าใจ มันจะให้เราวิ่งลงไปเพื่อ??? ในเมื่อมันก็เอามือถือเราไปอยู่ดี
สุดท้ายก็แค่อยากเตือนทุกคนค่ะ เราคงทำอะไรไม่ได้นอกจากรอมันดปิดเครื่องเปลี่ยนซิมค่ะ
*** อยากฝากนิดนึงค่ะ สำหรับใครที่มีเบาะแส หรือพบเห็น samsung galaxy s2 สีดำ เลข IMEI 358394/04/070228/9 รบกวนช่วยแจ้งเราหน่อยนะคะ สิ่งที่เราต้องการมากที่สุดคือข้อมูลที่อยู่ในเครื่องค่ะ
ปล. เราอยากขอบคุณผู้ชายบนรถ 113 ที่ช่วยโทรเข้าเครื่องให้ค่ะ คุณเป็นคนที่มีน้ำใจมาก รีบช่วยเราทันทีที่เราขอความช่วยเหลือ และขอบคุณน้องผู้หญิง 2 คนที่ใต้สะพานที่ช่วยโทรอีกที คุณมีน้ำใจมากจริงๆค่ะ (ที่ตรงใต้สะพานบอกตามตรงน่ากลัวมาก ขอบคุณที่คุณไม่คิดว่าเราเป็นมิจฉาชีพและช่วยเราอย่างเต็มที่)
อันนี้เป็นการเขียนครั้งแรก หากผิดพลาดในการเขียนต้องขออภัยค่ะ
แชร์ประสบการณ์มือถือหาย
เรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ วันนั้นเราไปซื้อของกินของใช้ที่โลตัส หิ้วของพะรุงพะรัง หลังจากซื้อของเสร็จก็ไปขึ้นรถเมล์กลับหอตามปกติ แต่มือถือเจ้ากรรม เราดันใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงข้างหลัง พอรถเมล์มาถึงเราก็แบกของอย่างทุลักทุเลขึ้นรถเมล์ จังหวะนั้นค่ะเรารู้สึกว่าคนทำไมคนแย่งกันขึ้นรถเมล์ คือเราโดนเบียดมาก คิดในใจกลัวไม่ได้กลับบ้านกันรึไง เราเลยหันหลังกลับไปมองแบบหงุดหงิด พอก้าวขึ้นรถเมล์รู้สึกแปลกๆค่ะ เหมือนมันหวิวๆ เหมือนขาดอะไรไป พอนึกออกอ้าวซวยแล้วตรู มือถือไปไหนแล้วไม่รู้ เราเลยเดินมุ่งไปที่ผู้ชายคนนึง ที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ค่ะให้เค้าช่วยโทรเข้าเครื่องให้ ซึ่งโทรติดค่ะเราเลยเดินพร้อมของที่พะรุงพะรังนั่นแหละ ตามเสียงว่ามันอยู่ตรงไหนแต่ไม่ได้ยินเสียงเลยค่ะ ไอ้ตอนที่เดินตามหาเสียงมือถือ เราดหลือบไปเห็นไอ้ผู้ชายคนที่มันเดินตามหลังเราขึ้นมาหน้าตามันเลิ่กลั่กมาก ซึ่งเราสงสัยไอ้คนๆนี้มากค่ะ แต่ด้วยความที่ไม่ได้ยินเสียงมือถือ เลยไม่กล้าปลักปลำเค้าค่ะ เราเลยเดินกลับไปที่คนที่เค้าโทรให้ค่ะ ปรากฏว่าสักพักนึงมีคนรับสายแล้วบอกว่าเราทำมือถือตก แล้วเค้าตามไม่ทันรถ ตอนนั้นดีใจมากค่ะรีบวิ่งไปบอกคนขับรถเมล์ให้จอดรถ แล้วก็วิ่งกลับไปที่ป้ายรถเมล์ ระหว่างที่วิ่งไปเร่คิดตลอดเวลาเลยนะว่าจะให้อะไรตอบแทนเค้าดี ขนมที่ซื้อมาให้เค้าไปหมดเลยละกัน เพราะให้เงินเราก็จนอะนะ ^^ ระหว่างทางเจอผู้หญิงสองคนค่ะเลยให้เค้าช่วยโทรอีกที ปรากฏว่าทีนี่โทรไม่ติดค่ะ มันปิดมือถือไปแล้วอีเวร เราวิ่งไปจนถึงป้ายรถเมล์ถามคนแถวนั้นไม่มีใครเห็นมือถือเราแล้วค่ะ ณ จุดนั้นบอกได้คำเดียวว่าเงิบค่ะ คือเราไม่เข้าใจ มันจะให้เราวิ่งลงไปเพื่อ??? ในเมื่อมันก็เอามือถือเราไปอยู่ดี
สุดท้ายก็แค่อยากเตือนทุกคนค่ะ เราคงทำอะไรไม่ได้นอกจากรอมันดปิดเครื่องเปลี่ยนซิมค่ะ
*** อยากฝากนิดนึงค่ะ สำหรับใครที่มีเบาะแส หรือพบเห็น samsung galaxy s2 สีดำ เลข IMEI 358394/04/070228/9 รบกวนช่วยแจ้งเราหน่อยนะคะ สิ่งที่เราต้องการมากที่สุดคือข้อมูลที่อยู่ในเครื่องค่ะ
ปล. เราอยากขอบคุณผู้ชายบนรถ 113 ที่ช่วยโทรเข้าเครื่องให้ค่ะ คุณเป็นคนที่มีน้ำใจมาก รีบช่วยเราทันทีที่เราขอความช่วยเหลือ และขอบคุณน้องผู้หญิง 2 คนที่ใต้สะพานที่ช่วยโทรอีกที คุณมีน้ำใจมากจริงๆค่ะ (ที่ตรงใต้สะพานบอกตามตรงน่ากลัวมาก ขอบคุณที่คุณไม่คิดว่าเราเป็นมิจฉาชีพและช่วยเราอย่างเต็มที่)
อันนี้เป็นการเขียนครั้งแรก หากผิดพลาดในการเขียนต้องขออภัยค่ะ