กระทู้นี้อาจจะยาวหน่อยนะครับ ถ้าใครไม่อยากอ่านก็ไม่เป็นไร
คือว่าผมมีกระต่ายอยู่ 1 ตัว ชื่อ น้องพริกสด
รูปนี้คือวันแรกที่เอามาเลี้ยง
รักเค้ามากๆเลยแหล่ะ
นี่ก็ตอนอายุประมาณ 4-5 เดือน
รูปนี้แฟนผมบอกว่าอยู่ดีๆเค้าก็วิ่งมานอนที่ขาแบบในรูป ก็เลยถายไว้
ทีแรกผมก็เลี้ยงไว้ในบ้าน สลับกันเลี้ยงกับแฟน คนละเดือนสองเดือน พออายุได้ 7-8 เดือน(ปัจุบันตอนนี้)
ก็ถึงคิวผมเลี้ยง ผมเห็นว่ามันตัวใหญ่แล้ว ตัวใหญ่กว่าแมว แมวคงไม่กล้ามายุ่งแล้วแหล่ะ ผมเลยเอามันไปไว้บนดาดฟ้าของบ้าน
บนนั้นมันมีพุ่มไม้ พวกผักสวนครัว พลูด่างแล้วก็ต่างๆนานา ผมเอากรงมันกับถาดอาการไปวางไว้มุมๆ
กะว่ามันเมื่อยมันก้เข้ามานอนของมันเองแหล่ะ
2-3 วันแรก สังเกตดูอาการเหมือนมันดีใจได้ออกมาเล่นข้างนอกบ้าง มีอะไรให้เล่นให้ซนเพียบเลย
ผมชอบไปนั่งดูมัน มันก็วิ่งเล่นพอเหนื่อยก็ไปนอนใต้พุ่มไม้ บางทีก็วิ่งออกมานอนใกล้ๆ
เชิดหน้าชูคอ ตาข้างนึงก็ทำเป็นเหล่มามอง ทุกคืนผมจะออกไปจุดยากันยุงให้มัน เวลาผมออกไปหามันทีไร
มันก็จะวิ่งจู้ด...มาหา แล้วผมก็กำอาหารเม็ดใส่มือแล้วก็ป้อนให้มันกิน มันก็กินใหญ่เลย
พอกินเสร็จ ก็จะมาดมๆตัวผมแล้วก็วิ่งวนรอบๆตัวผมเป็นสิบๆรอบ
ผมเลี้ยงมันไว้บนนั้นได้ 3 - 4 อาทิตย์
เมื่อวันที่ 27มีนาคม ผมกลับต่างจังหวัด เลยฝากน้าเลี้ยงไว้ พอวันที่ 1เมษายน กลับมานี่ผมก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเก็บของ
พอเสร็จด้วยความคิดถึงมัน ช่วง 3 ทุ่มครึ่ง ผมก็เลยออกไปหามันไปนั่งเล่นกับมัน
มันก็วิ่งมาหาผม ผมก็นั่งลูบหลังมันอยู่สักพักแล้วก็เข้ามาในบ้าน
พอตี 3 ผมจะนอน ปกติแม่ผมจะเปิดไฟดาดฟ้าไว้ตลอด อยู่ดีๆผมก็หันไปมองตรงดาดฟ้า
เห็นไฟเปิดอยู่ ผมนึกเอะใจยังไงไม่รู้ เลยเดินไปปิดไฟ เพราะคิดว่ามันจะเช้าแล้ว
ใจนึงก็คิดว่ามันจะเป้นอะไรไหม แต่ก็คงไม่เป็นไรเลยปิด
พอผมลงมานอน 7.30 ของวันนั้นเอง น้องลงมาปลุกหน้าตาตื่นว่า กระต่ายโดนตัวอะไรกัดไม่รู้รีบขึ้นไปดูเร็ว
ผมตกใจมากเลยรีบวิ่งขึ้นไปดู ในใจก็คิดว่า คงไม่เป็นไร แค่เลือดออกละมั้ง เดี๋ยวจะรีบขับรถพาไปหาหมอ
สิ่งที่เห็นคือ มันนอน หัวพับไปใต้คอ คอด้านขวาหลังใบหูมีรอยแหว่งมาจนถึงหลังช่วงก่อนถึงต้นขาหน้า
เห้นกระดูกช่วงคอ ไม่มีรอยเลือดแล้วเศษชิ้นเนื้อตก ผมช็อคพูดไม่ออก เดินลงมาเงียบๆไม่พูดกับใคร
มานอนที่เดิม แล้วก็พยายามข่มตาให้หลับ สักพักก็หลับไป
เมื่อคืนเป็นครั้งสุดท้ายแล้วหรอที่เราได้อยู่ด้วยกันได้เล่นกัน โห่เสียใจมากเลย.....
ตื่นมมาอีกทีช่วงเที่ยง
ก็เลยขึ้นมาดูศพมัน ตอนจับออกมาดู พึ่งเห็นว่าตรงตากับแก้มด้านขวา ก็โดน ลูกตาขวาก็หายไป
เป็นรูกกรวง ตาซ้ายเหลือกแบบทุกข์ทรมาณมาก ปากอ้าเหมือนว่าลมหายใจสุดทายยังร้องอยู่ ชวงหน้าอกขวา
ก็เป็นรุเข้าไป เห็นน่าจะเป็นไส้ มีรอยขาดออกจากกัน แล้วเครื่องในนิดหน่อยก็ย้อยออกมาจากแผล
ผมร้องไห้ไหม่หยุดเลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
สันนิษฐานว่าเป็นแมวเพราะ ลักษณะคือ กินเนื้อและเลียเลือดตรงส่วนที่มันกัดไป
ถ้าเป็นงูตัวใหญ๋มันก็น่าจะกินทั้งตัว ถ้าตัวเล็กก็ไม่น่ากินได้ หรือถ้าเป็นหมา มันก็คง
ปีนขึ้นมากัดไม่ได้ แต่ถ้าปีนมาได้ ศพน่าจะเละกว่านี้
อยากจะฝากเพื่อนๆที่เลี้ยงแบบปล่อแบบผมว่า อย่าประมาทเลยเราไม่อยู่ก็จับมันขังกรงเถอะ
ถึงเค้าแก่ตาย เป็นโรคตาย อย่างน้อยตอนเค้าตายเรายังได้พยายามรักษาเค้า
ยังได้อยู่ข้างๆเค้าก่อนที่เค้าจะจากเราไป ดีกว่ามาตายแบบของผม
คิดดูสิกว่ามันจะต่าย มันคงวิ่งหนีสุดชีวิต แต่ก็หนีไม่ทัน โดนกัดคอ กินลูกตา
กว่าจะตายคงทุกข์ทรมานมาก ร้องบอกให้ใครมาช่วยก็ไม่ได้ สุดท้ายเราก็ทำอะไรไม่ได้
กว่าจะรู้ เค้าก็จากเราไปแล้ว จะไปจับแมวตัวนั้นมาฆ่า มันก็หนีไปไหนต่อไหนแล้ว
ผมเคยเป็นคนที่รักแมวมากๆ แต่ตอนนี้เกลียดมากๆเลย
ขนาดมาเล่ายังกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลย ตั้งแต่วันนั้นผมไม่เดินออกไปดาดฟ้าอีกเลย
เพราะอดคิดถึงมันไม่ไหวจริงๆ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ
อย่าไว้ใจทาง อย่าววางใจแมว
คือว่าผมมีกระต่ายอยู่ 1 ตัว ชื่อ น้องพริกสด
รูปนี้คือวันแรกที่เอามาเลี้ยง
รักเค้ามากๆเลยแหล่ะ
นี่ก็ตอนอายุประมาณ 4-5 เดือน
รูปนี้แฟนผมบอกว่าอยู่ดีๆเค้าก็วิ่งมานอนที่ขาแบบในรูป ก็เลยถายไว้
ทีแรกผมก็เลี้ยงไว้ในบ้าน สลับกันเลี้ยงกับแฟน คนละเดือนสองเดือน พออายุได้ 7-8 เดือน(ปัจุบันตอนนี้)
ก็ถึงคิวผมเลี้ยง ผมเห็นว่ามันตัวใหญ่แล้ว ตัวใหญ่กว่าแมว แมวคงไม่กล้ามายุ่งแล้วแหล่ะ ผมเลยเอามันไปไว้บนดาดฟ้าของบ้าน
บนนั้นมันมีพุ่มไม้ พวกผักสวนครัว พลูด่างแล้วก็ต่างๆนานา ผมเอากรงมันกับถาดอาการไปวางไว้มุมๆ
กะว่ามันเมื่อยมันก้เข้ามานอนของมันเองแหล่ะ
2-3 วันแรก สังเกตดูอาการเหมือนมันดีใจได้ออกมาเล่นข้างนอกบ้าง มีอะไรให้เล่นให้ซนเพียบเลย
ผมชอบไปนั่งดูมัน มันก็วิ่งเล่นพอเหนื่อยก็ไปนอนใต้พุ่มไม้ บางทีก็วิ่งออกมานอนใกล้ๆ
เชิดหน้าชูคอ ตาข้างนึงก็ทำเป็นเหล่มามอง ทุกคืนผมจะออกไปจุดยากันยุงให้มัน เวลาผมออกไปหามันทีไร
มันก็จะวิ่งจู้ด...มาหา แล้วผมก็กำอาหารเม็ดใส่มือแล้วก็ป้อนให้มันกิน มันก็กินใหญ่เลย
พอกินเสร็จ ก็จะมาดมๆตัวผมแล้วก็วิ่งวนรอบๆตัวผมเป็นสิบๆรอบ
ผมเลี้ยงมันไว้บนนั้นได้ 3 - 4 อาทิตย์
เมื่อวันที่ 27มีนาคม ผมกลับต่างจังหวัด เลยฝากน้าเลี้ยงไว้ พอวันที่ 1เมษายน กลับมานี่ผมก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเก็บของ
พอเสร็จด้วยความคิดถึงมัน ช่วง 3 ทุ่มครึ่ง ผมก็เลยออกไปหามันไปนั่งเล่นกับมัน
มันก็วิ่งมาหาผม ผมก็นั่งลูบหลังมันอยู่สักพักแล้วก็เข้ามาในบ้าน
พอตี 3 ผมจะนอน ปกติแม่ผมจะเปิดไฟดาดฟ้าไว้ตลอด อยู่ดีๆผมก็หันไปมองตรงดาดฟ้า
เห็นไฟเปิดอยู่ ผมนึกเอะใจยังไงไม่รู้ เลยเดินไปปิดไฟ เพราะคิดว่ามันจะเช้าแล้ว
ใจนึงก็คิดว่ามันจะเป้นอะไรไหม แต่ก็คงไม่เป็นไรเลยปิด
พอผมลงมานอน 7.30 ของวันนั้นเอง น้องลงมาปลุกหน้าตาตื่นว่า กระต่ายโดนตัวอะไรกัดไม่รู้รีบขึ้นไปดูเร็ว
ผมตกใจมากเลยรีบวิ่งขึ้นไปดู ในใจก็คิดว่า คงไม่เป็นไร แค่เลือดออกละมั้ง เดี๋ยวจะรีบขับรถพาไปหาหมอ
สิ่งที่เห็นคือ มันนอน หัวพับไปใต้คอ คอด้านขวาหลังใบหูมีรอยแหว่งมาจนถึงหลังช่วงก่อนถึงต้นขาหน้า
เห้นกระดูกช่วงคอ ไม่มีรอยเลือดแล้วเศษชิ้นเนื้อตก ผมช็อคพูดไม่ออก เดินลงมาเงียบๆไม่พูดกับใคร
มานอนที่เดิม แล้วก็พยายามข่มตาให้หลับ สักพักก็หลับไป
เมื่อคืนเป็นครั้งสุดท้ายแล้วหรอที่เราได้อยู่ด้วยกันได้เล่นกัน โห่เสียใจมากเลย.....
ตื่นมมาอีกทีช่วงเที่ยง
ก็เลยขึ้นมาดูศพมัน ตอนจับออกมาดู พึ่งเห็นว่าตรงตากับแก้มด้านขวา ก็โดน ลูกตาขวาก็หายไป
เป็นรูกกรวง ตาซ้ายเหลือกแบบทุกข์ทรมาณมาก ปากอ้าเหมือนว่าลมหายใจสุดทายยังร้องอยู่ ชวงหน้าอกขวา
ก็เป็นรุเข้าไป เห็นน่าจะเป็นไส้ มีรอยขาดออกจากกัน แล้วเครื่องในนิดหน่อยก็ย้อยออกมาจากแผล
ผมร้องไห้ไหม่หยุดเลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
สันนิษฐานว่าเป็นแมวเพราะ ลักษณะคือ กินเนื้อและเลียเลือดตรงส่วนที่มันกัดไป
ถ้าเป็นงูตัวใหญ๋มันก็น่าจะกินทั้งตัว ถ้าตัวเล็กก็ไม่น่ากินได้ หรือถ้าเป็นหมา มันก็คง
ปีนขึ้นมากัดไม่ได้ แต่ถ้าปีนมาได้ ศพน่าจะเละกว่านี้
อยากจะฝากเพื่อนๆที่เลี้ยงแบบปล่อแบบผมว่า อย่าประมาทเลยเราไม่อยู่ก็จับมันขังกรงเถอะ
ถึงเค้าแก่ตาย เป็นโรคตาย อย่างน้อยตอนเค้าตายเรายังได้พยายามรักษาเค้า
ยังได้อยู่ข้างๆเค้าก่อนที่เค้าจะจากเราไป ดีกว่ามาตายแบบของผม
คิดดูสิกว่ามันจะต่าย มันคงวิ่งหนีสุดชีวิต แต่ก็หนีไม่ทัน โดนกัดคอ กินลูกตา
กว่าจะตายคงทุกข์ทรมานมาก ร้องบอกให้ใครมาช่วยก็ไม่ได้ สุดท้ายเราก็ทำอะไรไม่ได้
กว่าจะรู้ เค้าก็จากเราไปแล้ว จะไปจับแมวตัวนั้นมาฆ่า มันก็หนีไปไหนต่อไหนแล้ว
ผมเคยเป็นคนที่รักแมวมากๆ แต่ตอนนี้เกลียดมากๆเลย
ขนาดมาเล่ายังกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลย ตั้งแต่วันนั้นผมไม่เดินออกไปดาดฟ้าอีกเลย
เพราะอดคิดถึงมันไม่ไหวจริงๆ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ