ผมว่า เป็นดอกเตอร์ก็เหมือนเป็นพระ
คิดง่ายๆว่า พระ สละสุขทางโลกเพื่อแสวงหาสุขทางธรรม คนที่ไม่สนใจเรื่องทางธรรมก็คงตั้งคำถามว่า ไปนั่งสมาธิเดินจงกรมแล้วได้อะไร
คนที่จบดอกเตอร์ก็มีความสุขในทางของเขาที่โลกทำงานทั่วไปตอบสนองไม่ได้ ชีวิตพนักงานเงินเดือนบางทีก็น่าเบื่อจะตายไป คนหลายๆคนก็ไม่ชอบการทำงานตามคำสั่งคนอื่นเสมอไป บางคนมีความสุขจากการค้นพบอะไรใหม่ๆ บางคนมีความสุขกับการสอนอย่างอาจารย์หลายท่านในมหาลัย สำหรับคนเหล่านี้ เงินไม่ใข่จุดมุ่งหมายสูงสุดในชีวิต อารมณ์เหมือนคนชอบความท้าทายอยากเอาชนะ เงินรางวัลเป็นปัจจัยเสริม
ข้อดีของปริญญาเอกคืออะไร?
= คุณมีอิสระมากๆในการทำงานวิจัย
หัวข้ออะไรก็ได้ที่คุณสนใจ วางแผนการทำงานอย่างไรก็ได้ ไม่มีใครมาบังคับได้ เรื่องตลกที่เราคุยกันคือ "งานที่เราภูมืใจ เสียเวลาทำมาตั้งนาน อาจมีคนในโลกได้อ่านแค่ไม่กี่คน และเกินครึ่งหนึ่งในนั้นอ่านเพื่อ "ก้าวข้าม" เราไปอีก"
= คุณเป็นผู้เขี่ยวชาญในสาขาหนึ่ง
เคยเห็น TV champion แข่งกินจุ แข่งการหาร้านถูก ผู้เชี่ยวชาญด้านนู่นนี่มั้ย? หรือแฟนพันธ์แท้สาขาต่างๆ กว่าจะจบดอกเตอร์ได้ ก็มีความรู้มากพอที่จะเป็น แฟนพันธ์แท้ในสาขานั้นๆแล้ว คิดง่ายๆว่าคุณใช้เวลา 5ปี เรียน ทำงาน ศึกษา ทุกวัน! (อ่านเพิ่มเติม: ทฤษฎี 10,000 ขั่วโมงของ Malcom Gladwell ในหนังสือ Outlier)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ความเขี่ยวชาญเหล่านี้เป็นที่น่าเสียดายที่ไม่มีใครเห็นค่าจนกว่าจะมีความจำเป็น (แน่นอนว่าคงไม่มีใครบ้ามาจัดแข่ง TV champion เพื่อหาผู้เขี่ยวขาญทางวิชาการ ในสาขาที่ทั้งประเทศมีคนเก่งคนเดียว) ทั้งนี้ เมื่อมีปัญหาอะไรขึ้นมา คนเหล่านี้คือคนแรกที่ทุกคนวิ่งไปขอคำตอบ
= มีความสามารถในการสอนทะลุปรุโปร่ง
สิ่งหนึ่งที่ตำราไม่สอนคือ ทำอย่างไรให้ไม่สำเร็จ
การลงมือทำจะเห็นว่าอะไรคือจุดบอด อะไรคือสิ่งที่คนอื่นยังทำไม่ได้ ทำไมเราจึงต้องทำวิธีดังกล่าว ตัวอย่างง่ายๆเช่น "ตำราบอกว่าให้ผสมน้ำและกรดเข้มข้น แต่ตำราไม่บอกว่าควรเอา (1)กรดเทใส่น้ำ หรือ (2)น้ำเทใส่กรด"
แล้วทำไมหลายคนจบปริญญาเอกได้ ดร. แต่ห่วย? …. ก็อย่างที่ผมเกริ่นตั้งแต่ต้นว่า "ดร. ก็เหมือน พระ"
- พระที่ไม่สนใจธรรมมะก็มี พระที่อยู่แค่ให้คนกราบไหว้และถวายปัจจัยก็มี
- ดร ที่ไม่สนใจงานวิจัยก็มี ดร.ที่เรียนเอาใบปริญญาเพื่อให้คนนับถือก็มี
แล้วควรเรียน ป.เอก หรือป่าว? … คำถามนี้ก็เหมือนกับคุณถามพระว่า "บวชดีมั้ย?"
- คุณพร้อมจะสละเวลาในชีวิต 5ปีเพื่อศึกษาเรื่องใดเรื่องหนึ่งมั้ย?
- คุณมีความสุขกับการทำวิจัย หรือ สอนหนังสือมั้ย?
- หรือคุณแค่อยากได้ใบปริญญาและคำนำหน้าชื่อ?
ปล 1 ความคิดเห็นส่วนตัว : ลักษณะงานบางอย่างที่ฝึกฝน Human capital ก็เหมือนกับการเทรนงานของการเรียนปริญญาเอก ดังนั้นไม่แปลกที่คนที่ทำงานมาหลายปีจะเชี่ยวชาญบางเรื่องมากๆ ความแตกต่างคงจะเป็นความสามารถในการสร้างความรู้ใหม่ๆ
ปล. 2
ความแตกต่างของแต่ละปริญญา(ถ้าไม่มีประสบการณ์ทำงานเท่ากัน)คือ
- ปริญญาตรี : ทำงานได้หลากหลายตามคำสั่ง ต้องสอนงานเพิ่มเพื่อให้เหมาะกับตัวงาน
- ปริญญาโท : รู้ลึกกว่าปริญญาตรี ทำงานที่ยากขึ้นได้ ศึกษาความรู้เพื่อแก้ไขปัญหาได้
- ปริญญาเอก : รับงานทั้งหมดที่องค์ความรู้ปัจจุบันไม่สามารถตอบสนองความต้องการของบริษัทได้
Top Prof. เคยพูดประมาณว่าว่า "คุณไม่ต้องจ้างผมก็ได้ แต่ถ้าจ้างคนอื่นๆก็โยนตำราและเปเปอร์ใหม่ๆไปให้เขาอ่านแล้วหวังว่าอีกสัปดาห์เขาจะตอบคุณได้และหวังว่าคำตอบจะถูกต้อง แต่ถ้าจ้างผมก็ใช้เวลาไม่ถึงวัน ดีไม่ดีผมตอบทันทีและขี้จุดบอดให้ได้ด้วยว่าอะไรทำได้ อะไรทำไม่ได้"
คำอธิบายแท๊ก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ปริญญาเอกมีดีอะไร? เรียนเพื่ออะไร?
คิดง่ายๆว่า พระ สละสุขทางโลกเพื่อแสวงหาสุขทางธรรม คนที่ไม่สนใจเรื่องทางธรรมก็คงตั้งคำถามว่า ไปนั่งสมาธิเดินจงกรมแล้วได้อะไร
คนที่จบดอกเตอร์ก็มีความสุขในทางของเขาที่โลกทำงานทั่วไปตอบสนองไม่ได้ ชีวิตพนักงานเงินเดือนบางทีก็น่าเบื่อจะตายไป คนหลายๆคนก็ไม่ชอบการทำงานตามคำสั่งคนอื่นเสมอไป บางคนมีความสุขจากการค้นพบอะไรใหม่ๆ บางคนมีความสุขกับการสอนอย่างอาจารย์หลายท่านในมหาลัย สำหรับคนเหล่านี้ เงินไม่ใข่จุดมุ่งหมายสูงสุดในชีวิต อารมณ์เหมือนคนชอบความท้าทายอยากเอาชนะ เงินรางวัลเป็นปัจจัยเสริม
ข้อดีของปริญญาเอกคืออะไร?
= คุณมีอิสระมากๆในการทำงานวิจัย
หัวข้ออะไรก็ได้ที่คุณสนใจ วางแผนการทำงานอย่างไรก็ได้ ไม่มีใครมาบังคับได้ เรื่องตลกที่เราคุยกันคือ "งานที่เราภูมืใจ เสียเวลาทำมาตั้งนาน อาจมีคนในโลกได้อ่านแค่ไม่กี่คน และเกินครึ่งหนึ่งในนั้นอ่านเพื่อ "ก้าวข้าม" เราไปอีก"
= คุณเป็นผู้เขี่ยวชาญในสาขาหนึ่ง
เคยเห็น TV champion แข่งกินจุ แข่งการหาร้านถูก ผู้เชี่ยวชาญด้านนู่นนี่มั้ย? หรือแฟนพันธ์แท้สาขาต่างๆ กว่าจะจบดอกเตอร์ได้ ก็มีความรู้มากพอที่จะเป็น แฟนพันธ์แท้ในสาขานั้นๆแล้ว คิดง่ายๆว่าคุณใช้เวลา 5ปี เรียน ทำงาน ศึกษา ทุกวัน! (อ่านเพิ่มเติม: ทฤษฎี 10,000 ขั่วโมงของ Malcom Gladwell ในหนังสือ Outlier)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ความเขี่ยวชาญเหล่านี้เป็นที่น่าเสียดายที่ไม่มีใครเห็นค่าจนกว่าจะมีความจำเป็น (แน่นอนว่าคงไม่มีใครบ้ามาจัดแข่ง TV champion เพื่อหาผู้เขี่ยวขาญทางวิชาการ ในสาขาที่ทั้งประเทศมีคนเก่งคนเดียว) ทั้งนี้ เมื่อมีปัญหาอะไรขึ้นมา คนเหล่านี้คือคนแรกที่ทุกคนวิ่งไปขอคำตอบ
= มีความสามารถในการสอนทะลุปรุโปร่ง
สิ่งหนึ่งที่ตำราไม่สอนคือ ทำอย่างไรให้ไม่สำเร็จ
การลงมือทำจะเห็นว่าอะไรคือจุดบอด อะไรคือสิ่งที่คนอื่นยังทำไม่ได้ ทำไมเราจึงต้องทำวิธีดังกล่าว ตัวอย่างง่ายๆเช่น "ตำราบอกว่าให้ผสมน้ำและกรดเข้มข้น แต่ตำราไม่บอกว่าควรเอา (1)กรดเทใส่น้ำ หรือ (2)น้ำเทใส่กรด"
แล้วทำไมหลายคนจบปริญญาเอกได้ ดร. แต่ห่วย? …. ก็อย่างที่ผมเกริ่นตั้งแต่ต้นว่า "ดร. ก็เหมือน พระ"
- พระที่ไม่สนใจธรรมมะก็มี พระที่อยู่แค่ให้คนกราบไหว้และถวายปัจจัยก็มี
- ดร ที่ไม่สนใจงานวิจัยก็มี ดร.ที่เรียนเอาใบปริญญาเพื่อให้คนนับถือก็มี
แล้วควรเรียน ป.เอก หรือป่าว? … คำถามนี้ก็เหมือนกับคุณถามพระว่า "บวชดีมั้ย?"
- คุณพร้อมจะสละเวลาในชีวิต 5ปีเพื่อศึกษาเรื่องใดเรื่องหนึ่งมั้ย?
- คุณมีความสุขกับการทำวิจัย หรือ สอนหนังสือมั้ย?
- หรือคุณแค่อยากได้ใบปริญญาและคำนำหน้าชื่อ?
ปล 1 ความคิดเห็นส่วนตัว : ลักษณะงานบางอย่างที่ฝึกฝน Human capital ก็เหมือนกับการเทรนงานของการเรียนปริญญาเอก ดังนั้นไม่แปลกที่คนที่ทำงานมาหลายปีจะเชี่ยวชาญบางเรื่องมากๆ ความแตกต่างคงจะเป็นความสามารถในการสร้างความรู้ใหม่ๆ
ปล. 2
ความแตกต่างของแต่ละปริญญา(ถ้าไม่มีประสบการณ์ทำงานเท่ากัน)คือ
- ปริญญาตรี : ทำงานได้หลากหลายตามคำสั่ง ต้องสอนงานเพิ่มเพื่อให้เหมาะกับตัวงาน
- ปริญญาโท : รู้ลึกกว่าปริญญาตรี ทำงานที่ยากขึ้นได้ ศึกษาความรู้เพื่อแก้ไขปัญหาได้
- ปริญญาเอก : รับงานทั้งหมดที่องค์ความรู้ปัจจุบันไม่สามารถตอบสนองความต้องการของบริษัทได้
Top Prof. เคยพูดประมาณว่าว่า "คุณไม่ต้องจ้างผมก็ได้ แต่ถ้าจ้างคนอื่นๆก็โยนตำราและเปเปอร์ใหม่ๆไปให้เขาอ่านแล้วหวังว่าอีกสัปดาห์เขาจะตอบคุณได้และหวังว่าคำตอบจะถูกต้อง แต่ถ้าจ้างผมก็ใช้เวลาไม่ถึงวัน ดีไม่ดีผมตอบทันทีและขี้จุดบอดให้ได้ด้วยว่าอะไรทำได้ อะไรทำไม่ได้"
คำอธิบายแท๊ก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้