อีกหนึ่งตัวละครที่มีความสำคัญในเรื่องอย่าลืมฉัน จะขาดชายหนุ่มแสนดีและเป็นผู้ดีทุกกระเบียดอย่างคุณเอื้อได้อย่างไร คุณเอื้อในละครกับคุณเอื้อในนิยายมีบุคคลิกที่แตกต่างกันอยู่บ้าง แต่สิ่งที่คุณเอื้อทั้งสองเวอร์ชั่นต้องเผชิญเหมือน ๆ กัน คือ "อาการกลับไม่ได้ไปไม่ถึง" ผิดแต่ว่าคุณเอื้อในละครยืนอยู่เบื้องหน้าประตูที่ไม่รู้ว่าเปิดเข้าไปจะเจอสิ่งใด ส่วนคุณเอื้อในนิยายเธอไม่กล้าแม้จะเอื้อมมือไปเปิดมัน ... วันนี้ทำความรู้จักผู้ชายแสนดีกัน เอื้อ รัตนชาติ
คุณเอื้อ รัตนชาติ เป็นบุตรชายคนที่สองของ "ท่าน" ที่ถูกหมายมั่นปั้นมือจาก "ท่าน" อีกเช่นกันว่าเห็นควรที่คุณเอื้อจะลงเอยกับสุริยาวดี ด้วยความหูเบาด้วยวุฒิภาวะที่ยังเยาว์ทำให้ตัดสินคนแต่เพียงที่ภายนอก คุณเอื้อจึงพลาดโอกาสที่จะทำความรู้จักสุริยาวดีไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งกว่าจะรู้ตัวก็สายเกินไป หากเป็นคุณเอื้อในละครชีวิตเธอยังไม่จบแค่นั้น ตามประสาหนุ่มสมัยใหม่หนักแน่นไม่แคร์เวิร์ล คุณเอื้อแสดงออกชัดเจนว่าคิดอะไรกับ "แม่เลี้ยง" มากกว่าความเป็นเพื่อน ส่วนคุณเอื้อในนิยาย ... ปัจจุบันนี้ไม่มีสุริยาวดี มีแต่สุริยงที่เป็นเหมือนบานประตูที่คุณเอื้อไม่กล้าคิดแม้แต่จะเปิด
แต่ความผิดพลาดเหล่านั้นก็เป็นตัวหล่อหลอมให้คุณเอื้อกลายเป็นคนมองโลกในหลายแง่มุมมากขึ้นกว่าเดิม ไม่เอาเหตุและผลของตัวเองไปตัดสินใคร understanding เต็มเปี่ยม เลิกขาดในเรื่องการตัดสินคนจากสิ่งภายนอก ไม่ judge จนกว่าจะได้รู้ความจริงทุกอย่างเบื้องหน้าเบื้องหลังว่าคืออะไรยังไง ซึ่งคุณเอื้อเป็นแบบนี้กับทุกคนกับสริยง กับเกนหลง หรือ เขมชาติเองก็ตาม แม้คุณเอื้อในละครเองแม้บทบาทจะเปลี่ยนใจจากคนให้กำลังใจเงียบ ๆ เป็นผู้ชายที่ active มากขึ้น in love มากขึ้น หากโดยพื้นฐานคุณเอื้อก็ยังคงเป็นคุณเอื้อที่คิด วิเคราะห์ แยกแยะ ... นิ่งในสิ่งที่ควรนิ่ง และ สงสัยในสิ่งที่ควรสงสัย ไม่มากไม่น้อยไปกว่านั้น
กับสถานการณ์ในวันนี้ ... เอื้อกับสุริยาวดีพลาดโอกาสที่จะรู้จักกัน แต่เขาก็ได้รู้จักผู้หญิงที่ชื่อสุริยงแทน หากไม่ว่าจะรู้จักกันนานแค่ไหน อาจจะชิดใกล้แต่อย่างไรก็ดูห่าง พยายามมากมายก็ยังไปได้แค่ครึ่งทางแต่จะกลับตัวก็ไม่ได้ จะเดินต่อไปก็ไม่รู้ว่าจะถึงไหม และ ที่สำคัญ ..
สิ่งที่คุณเอื้อทั้งสองเวอร์ชั่นรู้สึกและมั่นใจอยู่ลึก ๆ ก็คือสำหรับเขาแล้ว สุริยงน่าจะเป็นประตูที่ปิดตายมากกว่า
#มันคือโหมดติดละคร
#มันคือโหมดการวิเคราะห์นิยาย
#มันคือหายนะแห่งการงาน
#จบเรื่องนี้คือเลิกล่ะ ไม่ไหว ๆ เพลีย
#ว่าแล้วก็ไปทำงานดีกว่า
อย่าลืมฉัน (คาแร็คเตอร์รีวิว) : รู้จักเขา "เอื้อ รัตนชาติ" ... So close yet so far.
อีกหนึ่งตัวละครที่มีความสำคัญในเรื่องอย่าลืมฉัน จะขาดชายหนุ่มแสนดีและเป็นผู้ดีทุกกระเบียดอย่างคุณเอื้อได้อย่างไร คุณเอื้อในละครกับคุณเอื้อในนิยายมีบุคคลิกที่แตกต่างกันอยู่บ้าง แต่สิ่งที่คุณเอื้อทั้งสองเวอร์ชั่นต้องเผชิญเหมือน ๆ กัน คือ "อาการกลับไม่ได้ไปไม่ถึง" ผิดแต่ว่าคุณเอื้อในละครยืนอยู่เบื้องหน้าประตูที่ไม่รู้ว่าเปิดเข้าไปจะเจอสิ่งใด ส่วนคุณเอื้อในนิยายเธอไม่กล้าแม้จะเอื้อมมือไปเปิดมัน ... วันนี้ทำความรู้จักผู้ชายแสนดีกัน เอื้อ รัตนชาติ
คุณเอื้อ รัตนชาติ เป็นบุตรชายคนที่สองของ "ท่าน" ที่ถูกหมายมั่นปั้นมือจาก "ท่าน" อีกเช่นกันว่าเห็นควรที่คุณเอื้อจะลงเอยกับสุริยาวดี ด้วยความหูเบาด้วยวุฒิภาวะที่ยังเยาว์ทำให้ตัดสินคนแต่เพียงที่ภายนอก คุณเอื้อจึงพลาดโอกาสที่จะทำความรู้จักสุริยาวดีไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งกว่าจะรู้ตัวก็สายเกินไป หากเป็นคุณเอื้อในละครชีวิตเธอยังไม่จบแค่นั้น ตามประสาหนุ่มสมัยใหม่หนักแน่นไม่แคร์เวิร์ล คุณเอื้อแสดงออกชัดเจนว่าคิดอะไรกับ "แม่เลี้ยง" มากกว่าความเป็นเพื่อน ส่วนคุณเอื้อในนิยาย ... ปัจจุบันนี้ไม่มีสุริยาวดี มีแต่สุริยงที่เป็นเหมือนบานประตูที่คุณเอื้อไม่กล้าคิดแม้แต่จะเปิด
แต่ความผิดพลาดเหล่านั้นก็เป็นตัวหล่อหลอมให้คุณเอื้อกลายเป็นคนมองโลกในหลายแง่มุมมากขึ้นกว่าเดิม ไม่เอาเหตุและผลของตัวเองไปตัดสินใคร understanding เต็มเปี่ยม เลิกขาดในเรื่องการตัดสินคนจากสิ่งภายนอก ไม่ judge จนกว่าจะได้รู้ความจริงทุกอย่างเบื้องหน้าเบื้องหลังว่าคืออะไรยังไง ซึ่งคุณเอื้อเป็นแบบนี้กับทุกคนกับสริยง กับเกนหลง หรือ เขมชาติเองก็ตาม แม้คุณเอื้อในละครเองแม้บทบาทจะเปลี่ยนใจจากคนให้กำลังใจเงียบ ๆ เป็นผู้ชายที่ active มากขึ้น in love มากขึ้น หากโดยพื้นฐานคุณเอื้อก็ยังคงเป็นคุณเอื้อที่คิด วิเคราะห์ แยกแยะ ... นิ่งในสิ่งที่ควรนิ่ง และ สงสัยในสิ่งที่ควรสงสัย ไม่มากไม่น้อยไปกว่านั้น
กับสถานการณ์ในวันนี้ ... เอื้อกับสุริยาวดีพลาดโอกาสที่จะรู้จักกัน แต่เขาก็ได้รู้จักผู้หญิงที่ชื่อสุริยงแทน หากไม่ว่าจะรู้จักกันนานแค่ไหน อาจจะชิดใกล้แต่อย่างไรก็ดูห่าง พยายามมากมายก็ยังไปได้แค่ครึ่งทางแต่จะกลับตัวก็ไม่ได้ จะเดินต่อไปก็ไม่รู้ว่าจะถึงไหม และ ที่สำคัญ ..
#มันคือโหมดติดละคร
#มันคือโหมดการวิเคราะห์นิยาย
#มันคือหายนะแห่งการงาน
#จบเรื่องนี้คือเลิกล่ะ ไม่ไหว ๆ เพลีย
#ว่าแล้วก็ไปทำงานดีกว่า