ทำไมทำละครออกมาดูถูกคนดูได้ขนาดนี้

ผมไม่ใช่แฟนละคร ไม่มีทีวีดูด้วยซ้ำ แต่ได้มีโอกาสดูละครช่องสาม ตอนเย็น ช่วงเคารพธงชาติ ที่โรงอาหารของที่ทำงาน วันนี้เป็นวันที่สองละที่ได้ดู

เอาฉากเมื่อวานก่อน ตอนที่ นักร้องสาวนั่งในสวนฟังหูฟัง แล้วเผลอร้องคลอตาม ในท่วงทำนองที่ดูเหมือนจะเป็นเพลงลูกทุ่ง แต่ผมนั่งกินข้าวกลืนแทบไม่ลง อันนี้อาจเป็นความรู้สึกส่วนตัวก็ได้ เอาตรงๆคือ ไม่ได้มีความไพเราะตามมาตรฐานของผมเลย แต่ในฉาก ก็จะมีนักร้องรุ่นน้องรึเปล่าแอบฟัง จนคนร้องรู้ตัว ตัวละครที่ฟังก็ชื่นชมใหญ่ว่า พี่ร้องเพราะจังเลย ซึ่งตามบทก็ควรจะต้องเป็นอย่างนั้นรึเปล่า

แต่สิ่งที่ผมได้ดูได้ยิน ถ้ามันเกิดในโลกความจริง คงต้องบอกว่าEนี่มันtorแล๋ชมประชดเปล่าอ่ะ ตอนนั้นผมก็แค่ขำๆนะ

แต่วันนี้อีกที ฉากที่ทดสอบความสามารถนักแต่งเพลง แหม อุตส่าขอกีตาร์ นึกว่าจะเอามาเล่นร้อง แล้วก็มีซาวด์ดนตรีเต็มวงขึ้นมา ตัดฉากไปที่มีนักแสดงคู่หนึ่ง ถามกันว่า ได้ยินเสียงเพลงไหม ผมก็งง เอ้า ไอ้เพลงที่ขึ้นมานี่มันคือที่คุณนักแต่งเพลงนั่นขอกีตาร์มาแต่งเหรอ นึกว่าซาวด์แทรกแบ๊กกราวละครเฉยๆ เอ่า แล้วไม่ได้แต่งเนื้อเพลงโชว์เลยเหรอ พอเพลงเต็มวงที่ผมว่าเล่นจบ ตัวละครทุกคนปรบมือ ถึงเข้าใจชัดเจนจริงว่า ใช่แน่แล้ว นี่ละเพลงที่ใช้กีตาร์ตัวเดียวแต่งโชว์สดๆ เฮ้อออ

จะว่าเรื่องความสามารถทางดนตรีผมก็ไม่ได้มากมาย ไม่ใช่พวกหูทอง แค่เล่นกีตาร์เป็น
แต่ผมก็ฟังเพลงตั้งแต่ลูกทุ่งสมัยทูล ทองใจ เชลโล่ โยโย่ มา ยัน เดธเมทัล ก็พอจะแยกออกว่าเพลงใหนดี อะไรคือความไพเราะละ
ผมไม่ใช่กูรูหนังภาพยนต์ ไม่คาดหวังว่าจะให้ละครไทยสมจริงขนาดภาพยนต์ฮอลีวู้ด

แต่นี่จะขายความสวยหล่อ อย่างเดียว ผมยอมรับว่านักแสดงสาวๆน่ารักถูกใจมาก
แต่รายละเอียดอื่นที่ทำให้พวกเค้าดูดีขึ้น ดูน่าติดตามขึ้น นี่ไม่สนใจเลยหรือ
ไม่สนใจแม้แต่คุณค่าทางศิลปะ ของละครที่จะเผยแพร่ไปทั่วประเทศเลยหรือ

หรือคิดว่าคนดูเค้าไม่สนใจ เห็นคนดูเป็นพวกเห่อคนหล่อคนสวยอย่างเดียว ออกมาทำอะไรก็มีคนดู
ความจริงผมว่านอกจากดูถูกคนดูแล้วยังไม่ให้เกียรตินักแสดงด้วย ผมคิดในแบบที่ถ้าผมเป็นนักแสดงเองนะ

หรือว่าตั้งใจทำมาไม่ให้มันสมจริง ให้มันดูตลกๆแบบนั้นเอง ตามคอนเซปละครไทย ละครก็คือละครอย่าไปจริงจัง