ดูคิดถึงวิทยาแล้วเกิดmoment ที่ต้องการอยากรู้จักใครซักคนด้วยจดหมายหรือไดอารี่

วันนี้วันที่ 2เมษายน ผมได้ไปดูคิดถึงวิทยาตอนแรกผมก้ไม่ได้อยากดูเท่าไร
พอดีไปเจอกระทู้ๆนึงในพันทิพที่ชวนแลกเปลี่ยนไดอารี่หลังจากดูหนังคนละรอบ
ผมก็เลยอยากดูหนังขึ้นมาวันต่อมาผมก็เลยมาดูหนัง
ตอนดูหนังก็ทำให้ผมคิดอยากมีมุมที่คิดถึงคนอื่นบ้างคนที่ไม่ต้องคุยกันทุกวัน
อยากจะย้อนเวลาไปในสมัยที่คนเขาคุยกันแค่ในจดหมายทุกวันนี้โลกมันเร็วไปด้วยซ้ำสำหรับผม
ดูหนังเรื่องผมเชื่อว่าคนที่ไปดูคงอยากจะแลกเปลี่ยนกับคนอื่นเขาบ้าง
แต่ถ้าให้ไปแลกไดอารี่กับใครขอบอกว่าผมต้องเขียนอีกนานกว่าจะได้ไดอารี่เล่มนึง
  แล้วถ้าผมอยากคุยกับใครซักคนโดยผ่านจดหมายแต่ไม่เหมือนในหนังตอนป๖ผมเคยเขียนจดหมายหาเพื่อนสุ่มเลขที่ไปอีกโรงเรียน
ที่ได้เขียนจดหมายเพราะครูให้ทำเป็นงานถ้าคนที่เขียนส่งกลับไปแล้วเขาส่งกลับมาแล้วผมจะได้คะแนน
สุดท้ายเธอคนนั้นก็ส่งกลับมาเราคุยกันอยู่2-3ฉบับฉบับสุดท้ายเธอขออีเมลผมแต่ผมบ้านนอกมากตอนนั้นไม่มีอีเมล
ผมก็เลยไม่ได้คุยกับเธอต่อ ตอนนี้ผมอยากลองคุยแบบนั้นอีกครั้ง.
ใครอยากลองคุยกับผมแบบจดหมายติดต่อมาหลังไมค์ได้นะครับ
เขียนมาเป็นเพื่อนคุยกับแลกเปลี่ยนแชร์ความรู้สึกกันก็ได้นะครับ

ปล. ผมอายุ21ปีกำลังศึกษาอยู่สถานะภาพโสด