พันธุ์ร็อกหน้าย่น (พ.ศ.2546)

ผู้กำกับ พิสุทธิ์ แพร่แสงเอี่ยม
ผู้สร้าง อาร์เอสฟิล์ม / อาวอง

ทูน หิรัญทรัพย์, อนันต์ บุนนาค, สุเทพ โพธิ์งาม, ปฐมพงศ์ สมบัติพิบูลย์, เพ๊ญพักตร์ ศิริกุล, วงศ์วรุตม์ ตันตระกูล,
มนัสนันท์ พันเลิศวงศ์สกุล, ปิยะดา เพ็ญจินดา, กรุง ศรีวิไล, พรมา สระทองแก้ว





เรื่องย่อ นิค สแตนเลส (อนันต์ บุนนาค) อดีตมือกีตาร์วงร็อกชื่อดังในอดีต เดอะ ดีโน่ แบนด์ พบว่างานร็อกเฟสติวัลที่กำลังจะเกิดขึ้นมีการรวบรวมวงร็อกรุ่นลายครามมากมายแต่ไม่มีชื่อวง เดอะ ดีโน่ แบนด์ ของเขา นิคจึงต้องการรวบรวมสมาชิกของวงให้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง
คนแรกคือ เหลียง ซานตาน่า (สุเทพ) มือเบสที่ไปใช้ชีวิตเรียบ ๆ ในต่างจังหวัด จากนั้นก็ไปหา ทาโร่ คาสซาโนว่า (ทูน) นักร้องนำที่มีครอบครัวแล้ว สำอางหรือแซนดี้ (ปิยะดา) ภรรยาของทาโร่ไม่ยอมให้ทาโร่กลับไปเล่นดนตรีอีกครั้ง ทาโร่จึงแอบหนีออกมา สำอางเห็นว่าห้าไม่ได้จึงให้อ้อย (มนัสนันท์) ผู้เป็นลูกสาวตามทาโร่มาเพื่อตรวจสอบพฤติกรรมอีกด้วย สุดท้ายคือไปหาบ๊อบบี้ (กรุง) อดีตมือกลองที่บวชเป็นพระ แต่บ็อบบี้ละเรื่องทางโลกแล้วจึงให้บ๊วย (วงศ์วรุตม์) เด็กวัดที่มีฝีมือทางตีกลองให้ไปเล่นกับวงแทนที่เขา
เนื่องจากทางวง เดอะ ดีโน่ แบนด์ ไม่มีชื่ออยู่ในงาน นิคเลยไปติดต่อกับทางผู้จัดงาน   และนิคก็พบว่าผู้จัดงานนี้คือสร้อยหรือโซอี้ (เพ็ญพักตร์) ที่เคยเป็นแฟนเพลงของวงและเคยเป็นคนรักของทาโร่มาก่อน นิคและเหลียงจึงให้ทาโร่ไปหาสร้อยและอาศัยถ่านไฟเก่าทำให้ชื่อของ เดอะ ดีโน่ แบนด์ ได้เข้าไปเล่นในงาน ทางวงได้สมาชิกเพิ่มอีกคนคือ วู๊ดดี้ ดิคราปิโอ (ปฐมพงศ์) มือคีย์บอร์ดที่เป็นน้องชายของจอห์นมือคีย์บอร์ดคนเก่าของวงที่เสียชีวิตไปแล้ว
ทาโร่เกิดอุบัติเหตุเข้าโรงพยาบาลสร้อยจึงมาเยี่ยมและพบว่าทาโร่อยู่กับสำอางและอ้อยที่เป็นภรรยาและลูกสาว สำอางเองก็ได้รู้ว่าทาโร่ไปติดต่อกับคนรักเก่าจึงไม่ให้ทาโร่ไปเล่นดนตรีอีก  แต่เมื่อกลับไปบ้านแล้วสำอางพบว่าทาโร่ไม่มีความสุขจึงยอมให้ทาโร่กลับมารวมตัวกับเพื่อน ๆ ในวงดนตรีอีกครั้ง
สร้อยตัดรายชื่อของ เดอะ ดีโน่ แบนด์ ออกจากไปทำให้นิคและพวกไม่พอใจจนเกิดการทะเลาะวิวาท แต่กลับทำให้ชื่อของ เดอะ ดีโน่ แบนด์ ได้รับความสนใจขึ้นมาทันที และเพราะเหตุนี้เองทำให้สร้อยต้องมาขอให้ เดอะ ดีโน่ แบนด์ กลับไปร่วมงาน ร็อกเฟสติวัลของเธอ

บันทึก หนังไทยเพียงไม่กี่เรื่องที่มีอารมณ์ถวิลหากับเรื่องราวของคนที่ต้องการเรียกความรู้สึกแบบในวันวานกลับมา แม้จะเป็นหนังตลกแต่ก็สะท้อนภาพของความแน่นอนของอาชีพในวงการบันเทิงที่คนเก่ามักจะถูกลืมเลือนเมื่อเวลาผ่านไป คนที่เด่นที่สุดของเรื่องคือ เทพ โพธิ์งาม ที่ขโมยซีนแทบในทุกฉากที่ปรากฏตัวด้วยความสามารถเฉพะตัว รวมทั้งการเนียนในบทมือเบสวงร็อกทั้งที่ไม่มีพื้นฐานด้านดนตรีเหมือนผู้แสดงคนอื่น อีกคนที่เด่นไม่แพ้กันคือเพ็ญพักตร์ในบทบาทหลากอารมณ์ทั้งนักธุรกิจสาวใหญ่และอดีตผู้หญิงที่ยังหวนคิดถึงอดีตในวันวาน โดยหนังยังคงให้ความบันเทิงได้อย่างเต็มที่อีกเรื่องหนึ่ง