ผมอายุห่างกะน้อง 1 ปี ครับผมขึ้นมหาลัยพอดี น้องก็ขึ้น ม6 แต่ผมประสบอุบัติเหตุ ทำให้ไปไหนไม่ได้อยู่แต่กับบ้าน เมื่อก่อนก็มีคอมพิวเตอร์คนละตัว แต่คอมผมดันฮาร์ดดิสก์เจ๊ง เลยถอดฮาร์ดแวร์ใส่เครื่องมันหมดเลย [ทั้งแรม ทั้ง crossfire การ์ดจอให้ ] ก็ธรรมดาครับผมเป็นคนว่างๆก็เปิดเฟซบุ้คบ้างล่ะ เปิดพันทิพอ่านบ้างล่ะ หาไรทำไปเรื่อยครับ ปกติตอนไม่เป็นไรก็ ออกไปหาเพื่อนบ้าง[คนเพื่อนเยอะ]
แต่น้องนี่แหละครับกลุ้มใจ เพื่อนน้อย ไม่เชิงว่าขี้อาย แต่ก็ไม่ค่อยพูดกะใคร ทำให้ไม่สนิทกะใครเลย เพื่อนสนิทมันก็มีน้อย ซึ่งต่างกะผม ออกแนวคนรู้จักทั้งโรงเรียน มีแต่คนถามทำไมนิสัยไม่เหมือนน้อง น้องผมเงียบๆ ไม่คุย ผมโม้ไปเรื่อย คนรู้จักเยอะอะไรงี้..
เข้าเรื่องกันดีกว่า หลังจากกลับจาก รพ. มาพักฟื้นที่บ้าน ผมก็นอนเล่นโทรศัพท์ ไอแพด ตามประสา อยากให้น้องมันเล่นบ้าง แต่บางอย่างต้องใช้คอมทำจริงๆ ซึ่งเวลาขอมันใช้ซักสิบนาทีก็ไม่ค่อยยอมให้หรอก อารมณ์มันก็ฉุนเฉียวง่ายขึ้นกว่าแต่ก่อน ผมก็เออๆออๆไป [น้องผมจะเล่นเกมส์ตั้งแต่ 11 โมง - ดึกๆครับ ซึ่งไม่รู้ว่านอนตีเท่าไหร่ ปิดเทอมตื่นซะเที่ยง - บ่ายทุกวัน เวลาเล่นผมจะเป็นช่วงเช้า - เที่ยง หลังจากนั้นก็นอน ไม่ก็เล่นไอแพด]
วันนี้ตื่นมา 6 โมงเช้า มันยังเล่นอยู่ เลยขอเล่นบ้าง มันก็ฉุนเฉียวใส่
น้อง : เล่นอยู่ไม่เห็นเหรอ
ผม : เมิงเล่นมาตั้งแต่เที่ยงเมื่อวานและไม่พอเหรอ ของคอมกรูกรูถอดให้มิงหมดแล้ว จะเอาไรอีก ให้กรูเล่นบ้าง [คือผมจะเป็นพวกรักน้อง มีไรก็ให้ ให้ได้ผมให้หมด เหอๆ แต่ผมจะค่อนข้างขี้แกล้ง น้องผมขี้โกรธ เข้ากันเนอะ..]
น้อง : ใครใช้ให้มิงถอดอะ ทำไมมิงไม่ซ่อมวะ มามั่วคอมกรูทำไม [ผมถอดเพราะจะไปอยู่หอมหาลัยแล้ว คอมนี้ทิ้งไว้เฉยๆก็คงไม่มีคนเล่นเสียดาย แม่ก็เล่นโน้ตบุ้กของแก ไม่ได้มาใช้หรอก]
ผม : ................ [แต่ก็ยืนนิ่งๆจนมันออกและเข้าห้องไปนอน] [สาเหตุที่คอมมันอยู่นอกห้องเพราะพี่ชายหักดิบมัน เมื่อก่อนผมกะมันติดเกมส์ชอบแอบเล่นในห้องกลางดึกสองคน พี่ชายอีกคนเลยเดินสายเน็ตออกมาข้างนอกซะเลย ส่วนของผมอยู่ในห้องปกติ]
อาจจะงงๆ หน่อยนะฮะ ออกแนวผมทวงบุญคุณมันด้วย เหอๆ เดี๋ยวนี้ชักรู้สึกว่าติดหนักกว่าแต่ก่อนมาก วันๆเจอหน้าก็เล่นเกมส์ ดูหนัง อยู่หน้าคอมทั้งวัน คุยกะเพื่อนผ่านไมค์ มีช่วงนึงมันก็คิดลดน้ำหนัก ไปฟิตเนสกะเพื่อน หุ่นเริ่มดีอยู่ช่วงนึง ซักพักเลิก เริ่มกลับมาอ้วนอีกและ บอกไรก็ด่าสวนว่า เจือก อาจมองว่าผมไม่สู้ไม่เด็ดขาด จริงๆเป็นเพราะรักน้องมากกว่าเลยยอมให้ทำ เหอะๆ ไม่รู้จะทำไง ทำจนขี้เกียจพุด ปัจจุบันนี้ก็กลัวหลายๆอย่าง อนาคตมันจะทำยังไง จะสุงสิงกะใคร -..-
เรื่องนิสัยฉุนเฉียว ผมสงสารแม่ครับ แม่พูดอะไรมันเถียงไม่ตกฟาก ใช้ไปซื้อของก็ฟุดๆฟัดๆ แต่น้องจะกลัวพ่อ แต่ก็ดูเหมือนเดี๋ยวนี้จะอัพสกิลขึ้นมาแล้วไม่กลัวเท่าไหร่
น้องผมเล่นเกมส์ก้จริงแต่ยังเรียนอยู่นะฮะ มันเคยมาบ่นกับผมว่าพ่อให้เรียนเยอะจังปิดเทอม [ไม่เยอะเลยผมว่า เวลา 2 - 3 ชม ต่อวัน เรียน 3 - 4 วันต่ออาทิตย์ อาจารย์ก็สบายๆ คุยง่าย ฮาๆ เรียนเป็นกลุ่มนะฮะพี่นักศึกษาสอน] เกรดก็อยู่ระดับปานกลาง ถือว่ายังดีตรงนี้ ฮ่าๆๆ
พี่ชายผมก็ติดเกมส์นะเมื่อก่อน[ผมอายุห่างกับพี่ชายพอสมควรครับ] แต่พี่ชายผมผ่านมาแบบพ่อค้า คือ เอาเกมส์มาเป็นทางหารายได้ ซึ่งปัจจุบันนี้มันก็หาเงินเก่งและเงินเก็บเยอะ ทำอะไรคิดถึงอนาคตเสมอ
ส่วนผมก็ติดเหมือนกัน เล่นเยอะกว่าน้องอีก[เมื่อก่อน] แต่ไม่รุ้ผ่านมาได้ยังไง อยู่ๆก็เลิกเอง เบื่อมันเอง
จะแก้ไขอย่างไรดี น้องอายุก็ 17 18 ไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วไม่อยากใช้วิธีบังคับเลย เหอๆ
ใครมีน้องติดเกมส์บ้าง และจะทำอย่างไรดี
แต่น้องนี่แหละครับกลุ้มใจ เพื่อนน้อย ไม่เชิงว่าขี้อาย แต่ก็ไม่ค่อยพูดกะใคร ทำให้ไม่สนิทกะใครเลย เพื่อนสนิทมันก็มีน้อย ซึ่งต่างกะผม ออกแนวคนรู้จักทั้งโรงเรียน มีแต่คนถามทำไมนิสัยไม่เหมือนน้อง น้องผมเงียบๆ ไม่คุย ผมโม้ไปเรื่อย คนรู้จักเยอะอะไรงี้..
เข้าเรื่องกันดีกว่า หลังจากกลับจาก รพ. มาพักฟื้นที่บ้าน ผมก็นอนเล่นโทรศัพท์ ไอแพด ตามประสา อยากให้น้องมันเล่นบ้าง แต่บางอย่างต้องใช้คอมทำจริงๆ ซึ่งเวลาขอมันใช้ซักสิบนาทีก็ไม่ค่อยยอมให้หรอก อารมณ์มันก็ฉุนเฉียวง่ายขึ้นกว่าแต่ก่อน ผมก็เออๆออๆไป [น้องผมจะเล่นเกมส์ตั้งแต่ 11 โมง - ดึกๆครับ ซึ่งไม่รู้ว่านอนตีเท่าไหร่ ปิดเทอมตื่นซะเที่ยง - บ่ายทุกวัน เวลาเล่นผมจะเป็นช่วงเช้า - เที่ยง หลังจากนั้นก็นอน ไม่ก็เล่นไอแพด]
วันนี้ตื่นมา 6 โมงเช้า มันยังเล่นอยู่ เลยขอเล่นบ้าง มันก็ฉุนเฉียวใส่
น้อง : เล่นอยู่ไม่เห็นเหรอ
ผม : เมิงเล่นมาตั้งแต่เที่ยงเมื่อวานและไม่พอเหรอ ของคอมกรูกรูถอดให้มิงหมดแล้ว จะเอาไรอีก ให้กรูเล่นบ้าง [คือผมจะเป็นพวกรักน้อง มีไรก็ให้ ให้ได้ผมให้หมด เหอๆ แต่ผมจะค่อนข้างขี้แกล้ง น้องผมขี้โกรธ เข้ากันเนอะ..]
น้อง : ใครใช้ให้มิงถอดอะ ทำไมมิงไม่ซ่อมวะ มามั่วคอมกรูทำไม [ผมถอดเพราะจะไปอยู่หอมหาลัยแล้ว คอมนี้ทิ้งไว้เฉยๆก็คงไม่มีคนเล่นเสียดาย แม่ก็เล่นโน้ตบุ้กของแก ไม่ได้มาใช้หรอก]
ผม : ................ [แต่ก็ยืนนิ่งๆจนมันออกและเข้าห้องไปนอน] [สาเหตุที่คอมมันอยู่นอกห้องเพราะพี่ชายหักดิบมัน เมื่อก่อนผมกะมันติดเกมส์ชอบแอบเล่นในห้องกลางดึกสองคน พี่ชายอีกคนเลยเดินสายเน็ตออกมาข้างนอกซะเลย ส่วนของผมอยู่ในห้องปกติ]
อาจจะงงๆ หน่อยนะฮะ ออกแนวผมทวงบุญคุณมันด้วย เหอๆ เดี๋ยวนี้ชักรู้สึกว่าติดหนักกว่าแต่ก่อนมาก วันๆเจอหน้าก็เล่นเกมส์ ดูหนัง อยู่หน้าคอมทั้งวัน คุยกะเพื่อนผ่านไมค์ มีช่วงนึงมันก็คิดลดน้ำหนัก ไปฟิตเนสกะเพื่อน หุ่นเริ่มดีอยู่ช่วงนึง ซักพักเลิก เริ่มกลับมาอ้วนอีกและ บอกไรก็ด่าสวนว่า เจือก อาจมองว่าผมไม่สู้ไม่เด็ดขาด จริงๆเป็นเพราะรักน้องมากกว่าเลยยอมให้ทำ เหอะๆ ไม่รู้จะทำไง ทำจนขี้เกียจพุด ปัจจุบันนี้ก็กลัวหลายๆอย่าง อนาคตมันจะทำยังไง จะสุงสิงกะใคร -..-
เรื่องนิสัยฉุนเฉียว ผมสงสารแม่ครับ แม่พูดอะไรมันเถียงไม่ตกฟาก ใช้ไปซื้อของก็ฟุดๆฟัดๆ แต่น้องจะกลัวพ่อ แต่ก็ดูเหมือนเดี๋ยวนี้จะอัพสกิลขึ้นมาแล้วไม่กลัวเท่าไหร่
น้องผมเล่นเกมส์ก้จริงแต่ยังเรียนอยู่นะฮะ มันเคยมาบ่นกับผมว่าพ่อให้เรียนเยอะจังปิดเทอม [ไม่เยอะเลยผมว่า เวลา 2 - 3 ชม ต่อวัน เรียน 3 - 4 วันต่ออาทิตย์ อาจารย์ก็สบายๆ คุยง่าย ฮาๆ เรียนเป็นกลุ่มนะฮะพี่นักศึกษาสอน] เกรดก็อยู่ระดับปานกลาง ถือว่ายังดีตรงนี้ ฮ่าๆๆ
พี่ชายผมก็ติดเกมส์นะเมื่อก่อน[ผมอายุห่างกับพี่ชายพอสมควรครับ] แต่พี่ชายผมผ่านมาแบบพ่อค้า คือ เอาเกมส์มาเป็นทางหารายได้ ซึ่งปัจจุบันนี้มันก็หาเงินเก่งและเงินเก็บเยอะ ทำอะไรคิดถึงอนาคตเสมอ
ส่วนผมก็ติดเหมือนกัน เล่นเยอะกว่าน้องอีก[เมื่อก่อน] แต่ไม่รุ้ผ่านมาได้ยังไง อยู่ๆก็เลิกเอง เบื่อมันเอง
จะแก้ไขอย่างไรดี น้องอายุก็ 17 18 ไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วไม่อยากใช้วิธีบังคับเลย เหอๆ