ในที่สุดนิยายเรื่องนี้ก็ได้คลอดออกมาแล้ว คิคิ ^^
บอกไว้ก่อนว่านี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่ลองแต่งอย่างจริงๆจังๆ(ปกติเคยแต่งแต่ใน Word ไม่กล้าแต่งให้คนอื่นอ่าน =__=)
ถ้านิยายที่เราแต่งมันมีจุดบกพร่องตรงไหน หรือ อ่านแล้วไม่สนุก ติชมให้คำแนะนำกันได้นะ ว่าควรปรับปรุงอะไรยังไงตรงไหนบ้าง ^^
แต่ถึงจะแต่งไม่ค่อยเก่ง แต่นี่ก็แต่งออกมาจากใจ ออกมาจากความรู้สึกเลยนะ เพื่อแฟนคลับ ซีดี และ แฟนคลับ เฮีย ทุกคน ^^
******************************************************************************************************
******************************************************************************************************
******************************************************************************************************
ขอบอกไว้ก่อนล่วงหน้า นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงแค่ "จินตนาการ" ที่ออกมาจากสมองของเรา ไม่ใช่ความจริงใดๆทั้งสิ้น
และใครที่ไม่ชอบนิยายประเภทชายรักชาย คู่จิ้น ชายรักชาย ก็ออกไปได้เลย
และใครที่จะเข้ามาสร้างดราม่า มาป่วน มากวน หรือ ไม่ชอบ ซีดี กับ ตั้ม ก็ออกไปได้เลยครับ
เพราะกระทู้นี้ "
ไม่ใช่พื้นที่สำหรับพวกคุณ"
ฟังเพลงไปด้วยน๊าาเพื่อการอ่านนิยายจะได้ Feeling มากยิ่งขึ้น
*************************************************************************************************
~
CD Part~
จิ๊บๆๆๆ~ เช้าวันเสาร์วันนึง หลังจากที่เรียนเหนื่อยๆมาทั้งวัน ในที่สุดวันนี้ผมก็จะได้พักซักที
หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยกับการเรียนมาตั้ง 5 วัน เฮ้ออออ "เหนื่อยจังเล๊ยยยยย"
ซีดี!!!!!! มานี่หน่อยซิ!!!!!
เฮือก!!!! เห๊ย นั่นมันเสียงป๊านี่!! เกิดอะไรขึ้น? ผมรับรู้ได้ถึงความโกรธที่ออกมาจากน้ำเสียงของป๋าผม..แบบนี้มันต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆเลย
ซีดี!!!! อยู่ไหน? ป๊ากับบอกให้มาหาไง!!!
ครับๆๆๆๆๆ มาแล้วๆๆๆ ป๊ามีอะไรเหรอครับ?
มีสิ เรื่องสำคัญมากด้วย นั่งลงเดี๋ยวนี้ นั่งลงเลย...ซีดี...นี่มันคืออะไร? บอกป๊าได้มั้ย?
ตอนนี้สายตาของผมเพ่งเล็งไปที่กระดาษใบหนึ่งที่อยู่ในมือของป๋าผม
ผมหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาพิจารณาอย่างถี่ถ้วน..ตอนนี้สติผมเลอะเลือนมาก..เนื่องจากเพิ่งตื่นนอน(จากการตะโกนของป๋า 5555)
... อืม นาย กันต์ธีร์ ปิติธัญ ชั้น ม.5/5 เลขที่ 38
ผลการสอบวิชาคณิตศาสตร์ 5 เต็ม 30
หืม เหยยย? อืมม เห๊ยยย!!!!!
ป๋านี่มันกระดาษผลสอบเลขของซีดีนี่ ป๋าไปเอามาจากไหนอ่ะ?
ป๋าไปเจอในห้องเก็บของ คิดว่าจะซ่อนป๋าพ้นยังงั้นหรอ? แล้วนี่ไม่ได้มีแค่เลขวิชาเดียวนะ มีทั้ง ไทย อังกฤษ วิทย์ สังคม การงาน คอม บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ
โอ๊ยย ป๋าๆๆ พอแล้วๆครับ ซีดีขอโทษ T^T ซีดีไม่ได้ตั้งใจ T^T ฮือออ
ไม่รู้ละ แต่ตอนนี้แกมีความผิด ไม่ได้ผิดที่สอบได้คะแนนห่วยอย่างเดียว แต่แกผิดที่ดันซ่อนกระดาษข้อสอบด้วย!!!
เพราะฉะนั้น!!!
ป๋าจะทำโทษแกโดยการให้แกหยุดเล่นเกมส์ตลอด 1 ปี!!!!!
ดูซิ ถ้าไม่ติดเกมส์การเรียนมันจะดีขึ้นบ้างมั้ย!!!
เฮ้ยยย ป๋า ไม่นะครับ ซีดีขอโทษ ถ้าไม่ได้เล่นเกมส์ ซีดีต้องลงแดงตายแน่ๆเลย ฮือออ อย่างน้อยวันละ 2-3 ชม.ก็ยังดีนะครับ ป๋านะครับๆๆ
ไม่ได้!!!! ไม่ได้ก็คือไม่ได้!!! แกอ้อนวอนไปก็เปล่าประโยชน์ ป๋าตัดสินใจแล้ว
แกเคยนึกถึงความรู้สึกป๋าบ้างมั้ยว่าป๋าอับอายมากขนาดไหนที่มีลูกอย่างแก!!!
..... ผมสะดุดกับประโยคของป๋าที่กล่าวออกมาเมื่อครู่
การเรียนก็ไม่เคยได้เรื่อง จนฝ่ายปกครองต้องเรียกป๋าไปพบ มีแต่เรื่องอับอาย งานการก็แทบไม่รู้จักทำ เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับเกมส์บ้าๆ นี่แกเคยดูน้องหมินหมินข้างบ้านเราเป็นตัวอย่างบ้างมั้ยซีดี? น้องเค้าเด็กกว่าแก แต่เค้าเก่งกว่าแก มีความรับผิดชอบมากกว่าแก น้องเค้าสอบได้ท็อปตลอด น้องเค้าทำกิจกรรมมากมาย น้องเค้าเป็นหน้าเป็นตาให้วงศ์ตระกูล ผิดกับแก แกทำอะไรให้ได้เท่าเศษเสี้ยวที่เค้าทำได้บ้างมั้ย? ห๊ะ!!
ป๋า...ถึงผมจะไม่...
หุบปากไปเลย!!! ไม่ต้องพูด!!!!
ผมกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ผมไม่สามารถทนดูคำดูถูกที่ออกมาจากปากของป๋าผมได้ ผมจึงวิ่งเข้าไปที่ห้องนอนล็อกห้อง ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียว ผมเอาตัวเองซุกเข้ากับผ้าห่มแล้วร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างเบาๆ ปกติแล้วผมเป็นเด็กผู้ชายที่เข้มแข็ง แต่คำพูดที่ทิ่มแทงใจมากขนาดนี้ แล้วยังออกมาจากปากของคนที่เป็นพ่อ มันทำผมรู้สึกท้อแท้ใจ หมดหวัง... ประโยคที่ป๋าพูดออกมาทั้งหมด มันทำให้ผมนึกย้อนกลับไปมองตัวเอง...ก็จริง ผมมันเป็นเด็กไม่ได้เรื่อง ผมโง่มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทำแต่สิ่งแย่ๆ ทำให้ป๋า...ไม่ใช่สิ ไม่ใช่แค่ป๋า แต่ผมทำให้ม๊า และ ทุกคนในครอบครัวผิดหวัง นึกไปนึกมาแล้ว ผมคงไม่เหมาะที่จะอยู่ในบ้านหลังนี้อีกต่อไป ในเมื่อไม่เคยมีใครเข้าใจผม ไม่เคยมีใครปลอบใจผมเมื่อผมท้อแท้ ไม่เคยมีใครอยุ่เคียงข้างผม ยามผมอ่อนแอ
ป๋าครับ ม๊าครับ ทุกคน ผมตัดสินใจแล้ว...
"ผมจะหนีออกจากบ้าน" "ลาก่อนครับทุกคน ผมรักทุกคนนะ"
11.15 PM.
ตอนนี้ก็ 5 ทุ่ม 15 นาทีแล้ว ผมหนีออกมาจากบ้านโดยเพิ่งสังเกตุว่าตัวเองพกมาแค่กระเป๋าเงินซึ่งมีเงินอยุ่ไม่ถึง 500 ด้วยซ้ำ โอยยย ผมนี่โง่จริงๆด้วย T^T อย่างน้อยผมน่าจะคิดได้ว่าการหนีออกจากบ้าน มันไม่ควรที่จะพกมาแค่กระเป๋าเงิน แถมโทรศัพท์ผมก็ไม่ได้เอามาอีกด้วย แล้วทีนี้ผมจะทำยังไงดีเนี่ย แถมผมเดินทางมาโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ที่ๆผมอยู่มันคือที่ไหน? เฮ้อ ผมละกลุ้ม T^T
แม่ค๊าบบบ ซื้อรถบังคับวิทยุให้ผมน๊าาา ผมอยากได้
ได้จ้า เดี๋ยวแม่จะซื้อให้หนูน๊า เพื่อเป็นของรางวัลที่หนูสอบได้ที่ 1 ไง ^^
เย้ ผมรักแม่ที่ฉุดเยยยย
ภาพตรงหน้าที่ผมได้เห็น มันตอกย้ำผมอีกแล้ว ทำไมผมต้องเจ็บแบบนี้ด้วย กับการที่เห็นครอบครัวคนอื่นมีความสุขกัน ครอบครัวคนอื่นเค้ารักและใส่ใจกับลูกของเค้า แถมลูกคนอื่นเค้าก้ดีเป็นหมด ซึ่งแตกต่างกับผมเหลือเกิน... น้ำตาผมไหลออกมาอีกแล้ว นี่ผมอ่อนแอขนาดนี้เลยเหรอ? หึ ใช่สิ ผมมันทั้งโง่ ทั้งอ่อนแอ แสร้งแต่ว่าทำเป็นเข้มแข็ง แต่ความจริงมันไม่ใช่เลย!! หรือผมไม่สมควรจะอยู่บนโลกใบนี้อีกต่อไป....
คงใช่สินะ.. ชีวิตของคนอย่างผมน่ะ มันไม่มีค่าหรอก คนอย่างผมมันไม่มีคุณค่าสำหรับให้ใครรักอยู่แล้ว
แม้แต่คนในครอบครัวยังรังเกียจผมเลย...
แล้วผมจะอยู่ไปเพื่ออะไร?....
สมองผมตอนนี้มันเบลอมืด 8 ด้าน...
บรื้นน~ ทันใดนั้น มีรถ BMW คันหนึ่งแล่นเข้ามาด้วยความเร็วสูง
ผมตัดสินใจแล้ว จะตายโดนการให้รถพุ่งชนเนี่ยแหล่ะ มันคงไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก ถึงสภาพศพผมจะเละแต่มันคงไม่ทรมาน(ตอนนี้ผมไม่อยากห่วงสภาพหล่อๆของตัวเองแล้ว) ผมหลับตาปี๋ แล้วกระโดดข้ามไปกลางถนนพร้อมน้ำตาที่หลั่งรินออกมาเป็นครั้งสุดท้าย
"ป๋าครับ ม๊าครับ ทุกคน ถ้าชาติหน้ามีจริง ผมขอเกิดมาในครอบครัวนี้ แล้วสัญญาว่าจะเกิดมาเป็นลูกที่ดี ที่ทำให้ป๊ากับม๊าภิมิใจ"
เอี๊ยดดดดดด!!!! บรืนนนนนน!!! โครมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!
..ทำไมความตายมันถึงไม่เจ็บปวดอย่างที่ผมคิดไว้เลยนะ มันเบากว่าที่ผมคิดไว้ตั้งเยอะ
น้องครับน้อง น้องๆๆๆๆ!!!
ห๊าา ผมตายไปแล้ว ผมยังได้ยินเสียงใครเรียกผมอีกเหรอ? เสียงแหบๆ... ยมบาลหรอ? ยมบาลมารับผมแล้ว?
น้อง!! เป็นไรมั้ยครับ?
ห๊ะ ห๊าาาา นี่ำ.....? เห๊ยยยยย
ที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้เป็นคนนี่ ไม่ใช่ยมบาลที่ไหน!!! นี่ผมยังไม่ตาย!!!
นี่น้องคิดบ้าอะไรอยู่น่ะ ถึงวิ่งออกมาจะให้รถชนแบบนี้?
น้องมีสมองบ้างหรือเปล่า คิดว่าถ้าพ่อแม่เค้ารู้เข้า ท่านจะรู้สึกยังไงบ้าง?
เอาอีกแล้ว คำว่า "พ่อแม่" ผมได้ยินเมื่อไหร่ ผมน้ำตาไหลออกมาทุกที
เฮ้ยย น้อง น้องร้องไห้ทำไม?
เป็นอะไรรึเปล่าครับ? เจ็บแผลเหรอ? ก็ไม่เห็นมีแผลตรงไหนเลยนี่นา
พี่ครับ ฮือๆๆๆ ฮึกๆๆๆ ฮือออ~ ผมหนีออกจากบ้านมา ไม่เคยมีใครเข้าใจผม ทั้งป๋าทั้งม๊า เค้าไม่รักผม ผมมันทำให้เค้าผิดหวัง ผมมันไม่มีค่า ฮืออ ถึงผมจะไม่ดียังไง แต่อย่างน้อยผมก็อยากได้ความรักจากเค้า ความเอาใจใส่จากคนในครอบครัว ซึ่งผมไม่เคยได้รับมันเลยย....
"ไปอยู่บ้านพี่ก่อนมั้ยครับ?"
ห๊ะ?...
"ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่พูดจริงๆ มาเถอะ"
พี่เข้าใจความรู้สึกของเรานะ ว่าเรารู้สึกยังไง อ่ะ!! ฮึบบ ลุกเข้าไปนั่งในรถ
ขะ... ขอบคุณครับ ถึงจะรู้สึกแปลกๆนิดๆ แต่ผู้ชายที่ผมวิ่งเข้าไปหาเพื่อให้รถของเค้าชน...เค้ากลับช่วยเหลือผม ถ้าเป็นคนอื่น ผมอาจโดนด่ายับไปแล้ว
แต่กับพี่ผู้ชายคนนี้ เค้าใจดีจังแฮะ รูปร่างหน้าตาพี่เค้าถือว่าดูดีใช้ได้เลย.. หนวดบนใบหน้าของเค้า มันทำให้มาดของพี่เค้ามันดูสุขุมและเท่มากยิ่งขึ้น ดูจากลุกส์แล้ว พี่เค้าต้องดูเป็นคนใจดีและอบอุ่นมากแน่ๆเลย...
เราชื่ออะไร?
พี่เค้าเอ่ยถามผมหลังจากที่เรา 2 คนนั่งเงียบกันมาตั้งนาน
อ๋อ ชื่อ "ซีดี" ครับ
พี่ชื่อ "ตั้ม" นะ เรียกพี่ตั้มก็ได้
อ๋อๆครับพี่ตั้ม ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยผมไว้ แต่ทำไมพี่ถึงช่วยผมล่ะครับ? ทั้งๆที่ถ้าผมตาย พี่อาจจะโดนข้อหาฆ่าคนโดยไม่เจตนาก็ได้นะครับ
ซีดี พี่ไม่คิดมากหรอก พี่บอกแล้วไงว่าพี่เข้าใจความรู้สึกเราดี อีกอย่างนะประสบการณ์แบบเราอ่ะ พี่ผ่านมานักต่อนักละไอ้น้องเอ๊ย 5555
แล้วนี่จะให้ผมอยู่บ้านพี่จริงๆหรอครับ? รบกวนแย่เลย
ไม่เป็นไรหรอก จะให้พี่ปล่อยเด็กที่หนีออกจากบ้านมาตัวคนเดียวแบบนี้เดินเร่ร่อนกลางถนนคนเดียวหรือไง? ข้าวของก็ไม่มี มีแต่กระเป๋าเงิน คิดยังไงถึงหนีออกจากบ้านโดยที่มีข้าวของแค่นี้เนี่ย? ฮึ
555 แหมพี่ตั้มครับ ก็ทีแรกผมเสียใจมาก โดยที่ไม่ทันตั้งตัวนี่นา ผมไม่มีเวลามานั่งเก็บสัมภาระหรอกว่าต้องเอาอะไรไปบ้าง(feel เหมือนเก็บเสื้อผ้าไปทะเล) แต่ก็...ขอบคุณอีกครั้งนะครับพี่ตั้ม ^__^
เรายิ้มออกแล้วนี่? ^^
ห๊ะ? เออจริงด้วย ตอนนี้ผมไม่ร้องไห้แล้ว ความรู้สึกอึดอัดที่มีภายในใจแทบจะหายไปหมดสิ้น
เอางงี้เราอารมณ์ดีขึ้นแล้ว มาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่ามั้ย?
โอเคครับว่าแต่มันคืออะไรเหรอครับ?
มันก็คือ.....
~
Tum Part~
มันคือเกมส์ทายคำ ยกตัวอย่างนะ พี่จะเขียนคำๆนึงแล้วพี่จะใบ้ให้เราทาย ถ้าเราตอบผิด พี่จะทำโทษโดยการสั่งเราให้ทำอะไรก็ได้ ^^
ok ครับ น่าสนุกนี่พี่ ผมชอบเกมส์อะไรที่มันตื่นเต้นๆแบบนี้จัดมาเล๊ย!!! คำแรกที่ผมเขียนให้ซีดีทาย คือ "ความเข้มแข็ง" ผมใบ้ให้มันว่า ตรงข้ามกับอ่อนอ่ะซีดีคือไร? อ่อๆ ก็แข็งไี่งพี่ เออใช่ๆ แล้วสิ่งนี้มันมีอยู่ในคนทุกคน ตัวซีดีเองก็มี ...อยู่ในคนทุกคน ตัวผมเองก็มีงั้นหรอ...แข็ง ตรงนั้น = แข็ง? อ่อพี่รู้แล้ว xxx ของผู้ชายใช่มั้ยพี่? เห๊ยย ไอ้บ้าไม่ใช่เว้ย!!!! อ้าวห๊าาา? แล้วมันคือไรอ่ะพี่? พี่หมายถึง "ความเข้มแข็ง" ตะหาก แหม หื่นใช่ย่อยเลยนะไอ้น้อง เอ้าา แหม ก็ดูพี่ใบ้ดิ แข็งๆๆๆ มีอยู่ในตัวผม ใครไม่คิดก็บ้าละ เออแหม พี่ผิดสินะ มาๆๆเล่นกันต่อๆ มาเลยพี่จัดมาๆๆ คราวนี้ผมทายไม่ผิดแน่
เวลาผ่านไปผมเล่นทายคำกับซีดีไปไม่รู้ว่าทายกันไปกี้คำแล้ว
แต่ทำไมผมรู้สึกว่า เวลาเด็กคนนี้มันยิ้ม มันมีความสุข แล้วทำไมมันดูน่ารัก น่าเอ็นดูจังนะ... มันดูสดใสมากจนผมรู้สึกมีความสุขกับมันไปด้วย...
ผมก้แทบไม่อยากจะเชื่อตัวเองนะว่าจะพาเด็กที่เพิ่งบังเอิญรู้จักกันครั้งแรกมานอนค้างบ้าน... แต่ก็นะ ผมเข้าใจความรู้สึกของเด็กคนนี้ว่าการที่เราไม่ได้รับความรักรับการดูแลเอาใจใส่จากครอบครัวน่ะมันเจ็บปวดขนาดไหน ที่ผมให้มันทายคำว่า "ความเข้มแข็ง" ก็เพื่ออยากให้มันมีกำลังใจขึ้นและเข้มแข้งอย่างคำที่ว่านี่แหล่ะ....
ทำไมนะ...ทำไมผมสังหรณ์แปลกๆ
ผมสังหรณ์ว่าเด็กคนนี้จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผม?
***********************************************************************************************
5555 ตอนแรกจบไปแล้ว เป็นยังไงบ้าง? จะบอกว่าแต่งสุดค.สามารถจริงๆนะเนี่ย ติชมกันได้ตามสบายนะ ไม่ต้องเกรงใจ ^^
หวังว่า แฟนคลับเฮียตั้ม และ ซีดี จะชอบกันนะ
*We are Suton and Guntee Fanclub!!!! ^^*
[Episode 1] Fic Suton♥Guntee - "Give Me Love"
บอกไว้ก่อนว่านี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่ลองแต่งอย่างจริงๆจังๆ(ปกติเคยแต่งแต่ใน Word ไม่กล้าแต่งให้คนอื่นอ่าน =__=)
ถ้านิยายที่เราแต่งมันมีจุดบกพร่องตรงไหน หรือ อ่านแล้วไม่สนุก ติชมให้คำแนะนำกันได้นะ ว่าควรปรับปรุงอะไรยังไงตรงไหนบ้าง ^^
แต่ถึงจะแต่งไม่ค่อยเก่ง แต่นี่ก็แต่งออกมาจากใจ ออกมาจากความรู้สึกเลยนะ เพื่อแฟนคลับ ซีดี และ แฟนคลับ เฮีย ทุกคน ^^
******************************************************************************************************
******************************************************************************************************
******************************************************************************************************
ขอบอกไว้ก่อนล่วงหน้า นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงแค่ "จินตนาการ" ที่ออกมาจากสมองของเรา ไม่ใช่ความจริงใดๆทั้งสิ้น
และใครที่ไม่ชอบนิยายประเภทชายรักชาย คู่จิ้น ชายรักชาย ก็ออกไปได้เลย
และใครที่จะเข้ามาสร้างดราม่า มาป่วน มากวน หรือ ไม่ชอบ ซีดี กับ ตั้ม ก็ออกไปได้เลยครับ
เพราะกระทู้นี้ "ไม่ใช่พื้นที่สำหรับพวกคุณ"
ฟังเพลงไปด้วยน๊าาเพื่อการอ่านนิยายจะได้ Feeling มากยิ่งขึ้น
*************************************************************************************************
~CD Part~
จิ๊บๆๆๆ~ เช้าวันเสาร์วันนึง หลังจากที่เรียนเหนื่อยๆมาทั้งวัน ในที่สุดวันนี้ผมก็จะได้พักซักที
หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยกับการเรียนมาตั้ง 5 วัน เฮ้ออออ "เหนื่อยจังเล๊ยยยยย"
ซีดี!!!!!! มานี่หน่อยซิ!!!!!
เฮือก!!!! เห๊ย นั่นมันเสียงป๊านี่!! เกิดอะไรขึ้น? ผมรับรู้ได้ถึงความโกรธที่ออกมาจากน้ำเสียงของป๋าผม..แบบนี้มันต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆเลย
ซีดี!!!! อยู่ไหน? ป๊ากับบอกให้มาหาไง!!!
ครับๆๆๆๆๆ มาแล้วๆๆๆ ป๊ามีอะไรเหรอครับ?
มีสิ เรื่องสำคัญมากด้วย นั่งลงเดี๋ยวนี้ นั่งลงเลย...ซีดี...นี่มันคืออะไร? บอกป๊าได้มั้ย?
ตอนนี้สายตาของผมเพ่งเล็งไปที่กระดาษใบหนึ่งที่อยู่ในมือของป๋าผม
ผมหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาพิจารณาอย่างถี่ถ้วน..ตอนนี้สติผมเลอะเลือนมาก..เนื่องจากเพิ่งตื่นนอน(จากการตะโกนของป๋า 5555)
... อืม นาย กันต์ธีร์ ปิติธัญ ชั้น ม.5/5 เลขที่ 38
ผลการสอบวิชาคณิตศาสตร์ 5 เต็ม 30
หืม เหยยย? อืมม เห๊ยยย!!!!!
ป๋านี่มันกระดาษผลสอบเลขของซีดีนี่ ป๋าไปเอามาจากไหนอ่ะ?
ป๋าไปเจอในห้องเก็บของ คิดว่าจะซ่อนป๋าพ้นยังงั้นหรอ? แล้วนี่ไม่ได้มีแค่เลขวิชาเดียวนะ มีทั้ง ไทย อังกฤษ วิทย์ สังคม การงาน คอม บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ
โอ๊ยย ป๋าๆๆ พอแล้วๆครับ ซีดีขอโทษ T^T ซีดีไม่ได้ตั้งใจ T^T ฮือออ
ไม่รู้ละ แต่ตอนนี้แกมีความผิด ไม่ได้ผิดที่สอบได้คะแนนห่วยอย่างเดียว แต่แกผิดที่ดันซ่อนกระดาษข้อสอบด้วย!!!
เพราะฉะนั้น!!!
ป๋าจะทำโทษแกโดยการให้แกหยุดเล่นเกมส์ตลอด 1 ปี!!!!!
ดูซิ ถ้าไม่ติดเกมส์การเรียนมันจะดีขึ้นบ้างมั้ย!!!
เฮ้ยยย ป๋า ไม่นะครับ ซีดีขอโทษ ถ้าไม่ได้เล่นเกมส์ ซีดีต้องลงแดงตายแน่ๆเลย ฮือออ อย่างน้อยวันละ 2-3 ชม.ก็ยังดีนะครับ ป๋านะครับๆๆ
ไม่ได้!!!! ไม่ได้ก็คือไม่ได้!!! แกอ้อนวอนไปก็เปล่าประโยชน์ ป๋าตัดสินใจแล้ว
แกเคยนึกถึงความรู้สึกป๋าบ้างมั้ยว่าป๋าอับอายมากขนาดไหนที่มีลูกอย่างแก!!!
..... ผมสะดุดกับประโยคของป๋าที่กล่าวออกมาเมื่อครู่
การเรียนก็ไม่เคยได้เรื่อง จนฝ่ายปกครองต้องเรียกป๋าไปพบ มีแต่เรื่องอับอาย งานการก็แทบไม่รู้จักทำ เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับเกมส์บ้าๆ นี่แกเคยดูน้องหมินหมินข้างบ้านเราเป็นตัวอย่างบ้างมั้ยซีดี? น้องเค้าเด็กกว่าแก แต่เค้าเก่งกว่าแก มีความรับผิดชอบมากกว่าแก น้องเค้าสอบได้ท็อปตลอด น้องเค้าทำกิจกรรมมากมาย น้องเค้าเป็นหน้าเป็นตาให้วงศ์ตระกูล ผิดกับแก แกทำอะไรให้ได้เท่าเศษเสี้ยวที่เค้าทำได้บ้างมั้ย? ห๊ะ!!
ป๋า...ถึงผมจะไม่...
หุบปากไปเลย!!! ไม่ต้องพูด!!!!
ผมกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ผมไม่สามารถทนดูคำดูถูกที่ออกมาจากปากของป๋าผมได้ ผมจึงวิ่งเข้าไปที่ห้องนอนล็อกห้อง ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียว ผมเอาตัวเองซุกเข้ากับผ้าห่มแล้วร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างเบาๆ ปกติแล้วผมเป็นเด็กผู้ชายที่เข้มแข็ง แต่คำพูดที่ทิ่มแทงใจมากขนาดนี้ แล้วยังออกมาจากปากของคนที่เป็นพ่อ มันทำผมรู้สึกท้อแท้ใจ หมดหวัง... ประโยคที่ป๋าพูดออกมาทั้งหมด มันทำให้ผมนึกย้อนกลับไปมองตัวเอง...ก็จริง ผมมันเป็นเด็กไม่ได้เรื่อง ผมโง่มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทำแต่สิ่งแย่ๆ ทำให้ป๋า...ไม่ใช่สิ ไม่ใช่แค่ป๋า แต่ผมทำให้ม๊า และ ทุกคนในครอบครัวผิดหวัง นึกไปนึกมาแล้ว ผมคงไม่เหมาะที่จะอยู่ในบ้านหลังนี้อีกต่อไป ในเมื่อไม่เคยมีใครเข้าใจผม ไม่เคยมีใครปลอบใจผมเมื่อผมท้อแท้ ไม่เคยมีใครอยุ่เคียงข้างผม ยามผมอ่อนแอ
ป๋าครับ ม๊าครับ ทุกคน ผมตัดสินใจแล้ว...
"ผมจะหนีออกจากบ้าน" "ลาก่อนครับทุกคน ผมรักทุกคนนะ"
11.15 PM.
ตอนนี้ก็ 5 ทุ่ม 15 นาทีแล้ว ผมหนีออกมาจากบ้านโดยเพิ่งสังเกตุว่าตัวเองพกมาแค่กระเป๋าเงินซึ่งมีเงินอยุ่ไม่ถึง 500 ด้วยซ้ำ โอยยย ผมนี่โง่จริงๆด้วย T^T อย่างน้อยผมน่าจะคิดได้ว่าการหนีออกจากบ้าน มันไม่ควรที่จะพกมาแค่กระเป๋าเงิน แถมโทรศัพท์ผมก็ไม่ได้เอามาอีกด้วย แล้วทีนี้ผมจะทำยังไงดีเนี่ย แถมผมเดินทางมาโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ที่ๆผมอยู่มันคือที่ไหน? เฮ้อ ผมละกลุ้ม T^T
แม่ค๊าบบบ ซื้อรถบังคับวิทยุให้ผมน๊าาา ผมอยากได้
ได้จ้า เดี๋ยวแม่จะซื้อให้หนูน๊า เพื่อเป็นของรางวัลที่หนูสอบได้ที่ 1 ไง ^^
เย้ ผมรักแม่ที่ฉุดเยยยย
ภาพตรงหน้าที่ผมได้เห็น มันตอกย้ำผมอีกแล้ว ทำไมผมต้องเจ็บแบบนี้ด้วย กับการที่เห็นครอบครัวคนอื่นมีความสุขกัน ครอบครัวคนอื่นเค้ารักและใส่ใจกับลูกของเค้า แถมลูกคนอื่นเค้าก้ดีเป็นหมด ซึ่งแตกต่างกับผมเหลือเกิน... น้ำตาผมไหลออกมาอีกแล้ว นี่ผมอ่อนแอขนาดนี้เลยเหรอ? หึ ใช่สิ ผมมันทั้งโง่ ทั้งอ่อนแอ แสร้งแต่ว่าทำเป็นเข้มแข็ง แต่ความจริงมันไม่ใช่เลย!! หรือผมไม่สมควรจะอยู่บนโลกใบนี้อีกต่อไป....
คงใช่สินะ.. ชีวิตของคนอย่างผมน่ะ มันไม่มีค่าหรอก คนอย่างผมมันไม่มีคุณค่าสำหรับให้ใครรักอยู่แล้ว
แม้แต่คนในครอบครัวยังรังเกียจผมเลย...
แล้วผมจะอยู่ไปเพื่ออะไร?....
สมองผมตอนนี้มันเบลอมืด 8 ด้าน...
บรื้นน~ ทันใดนั้น มีรถ BMW คันหนึ่งแล่นเข้ามาด้วยความเร็วสูง
ผมตัดสินใจแล้ว จะตายโดนการให้รถพุ่งชนเนี่ยแหล่ะ มันคงไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก ถึงสภาพศพผมจะเละแต่มันคงไม่ทรมาน(ตอนนี้ผมไม่อยากห่วงสภาพหล่อๆของตัวเองแล้ว) ผมหลับตาปี๋ แล้วกระโดดข้ามไปกลางถนนพร้อมน้ำตาที่หลั่งรินออกมาเป็นครั้งสุดท้าย
"ป๋าครับ ม๊าครับ ทุกคน ถ้าชาติหน้ามีจริง ผมขอเกิดมาในครอบครัวนี้ แล้วสัญญาว่าจะเกิดมาเป็นลูกที่ดี ที่ทำให้ป๊ากับม๊าภิมิใจ"
เอี๊ยดดดดดด!!!! บรืนนนนนน!!! โครมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!
..ทำไมความตายมันถึงไม่เจ็บปวดอย่างที่ผมคิดไว้เลยนะ มันเบากว่าที่ผมคิดไว้ตั้งเยอะ
น้องครับน้อง น้องๆๆๆๆ!!!
ห๊าา ผมตายไปแล้ว ผมยังได้ยินเสียงใครเรียกผมอีกเหรอ? เสียงแหบๆ... ยมบาลหรอ? ยมบาลมารับผมแล้ว?
น้อง!! เป็นไรมั้ยครับ?
ห๊ะ ห๊าาาา นี่ำ.....? เห๊ยยยยย
ที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้เป็นคนนี่ ไม่ใช่ยมบาลที่ไหน!!! นี่ผมยังไม่ตาย!!!
นี่น้องคิดบ้าอะไรอยู่น่ะ ถึงวิ่งออกมาจะให้รถชนแบบนี้?
น้องมีสมองบ้างหรือเปล่า คิดว่าถ้าพ่อแม่เค้ารู้เข้า ท่านจะรู้สึกยังไงบ้าง?
เอาอีกแล้ว คำว่า "พ่อแม่" ผมได้ยินเมื่อไหร่ ผมน้ำตาไหลออกมาทุกที
เฮ้ยย น้อง น้องร้องไห้ทำไม?
เป็นอะไรรึเปล่าครับ? เจ็บแผลเหรอ? ก็ไม่เห็นมีแผลตรงไหนเลยนี่นา
พี่ครับ ฮือๆๆๆ ฮึกๆๆๆ ฮือออ~ ผมหนีออกจากบ้านมา ไม่เคยมีใครเข้าใจผม ทั้งป๋าทั้งม๊า เค้าไม่รักผม ผมมันทำให้เค้าผิดหวัง ผมมันไม่มีค่า ฮืออ ถึงผมจะไม่ดียังไง แต่อย่างน้อยผมก็อยากได้ความรักจากเค้า ความเอาใจใส่จากคนในครอบครัว ซึ่งผมไม่เคยได้รับมันเลยย....
"ไปอยู่บ้านพี่ก่อนมั้ยครับ?"
ห๊ะ?...
"ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่พูดจริงๆ มาเถอะ"
พี่เข้าใจความรู้สึกของเรานะ ว่าเรารู้สึกยังไง อ่ะ!! ฮึบบ ลุกเข้าไปนั่งในรถ
ขะ... ขอบคุณครับ ถึงจะรู้สึกแปลกๆนิดๆ แต่ผู้ชายที่ผมวิ่งเข้าไปหาเพื่อให้รถของเค้าชน...เค้ากลับช่วยเหลือผม ถ้าเป็นคนอื่น ผมอาจโดนด่ายับไปแล้ว
แต่กับพี่ผู้ชายคนนี้ เค้าใจดีจังแฮะ รูปร่างหน้าตาพี่เค้าถือว่าดูดีใช้ได้เลย.. หนวดบนใบหน้าของเค้า มันทำให้มาดของพี่เค้ามันดูสุขุมและเท่มากยิ่งขึ้น ดูจากลุกส์แล้ว พี่เค้าต้องดูเป็นคนใจดีและอบอุ่นมากแน่ๆเลย...
เราชื่ออะไร?
พี่เค้าเอ่ยถามผมหลังจากที่เรา 2 คนนั่งเงียบกันมาตั้งนาน
อ๋อ ชื่อ "ซีดี" ครับ
พี่ชื่อ "ตั้ม" นะ เรียกพี่ตั้มก็ได้
อ๋อๆครับพี่ตั้ม ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยผมไว้ แต่ทำไมพี่ถึงช่วยผมล่ะครับ? ทั้งๆที่ถ้าผมตาย พี่อาจจะโดนข้อหาฆ่าคนโดยไม่เจตนาก็ได้นะครับ
ซีดี พี่ไม่คิดมากหรอก พี่บอกแล้วไงว่าพี่เข้าใจความรู้สึกเราดี อีกอย่างนะประสบการณ์แบบเราอ่ะ พี่ผ่านมานักต่อนักละไอ้น้องเอ๊ย 5555
แล้วนี่จะให้ผมอยู่บ้านพี่จริงๆหรอครับ? รบกวนแย่เลย
ไม่เป็นไรหรอก จะให้พี่ปล่อยเด็กที่หนีออกจากบ้านมาตัวคนเดียวแบบนี้เดินเร่ร่อนกลางถนนคนเดียวหรือไง? ข้าวของก็ไม่มี มีแต่กระเป๋าเงิน คิดยังไงถึงหนีออกจากบ้านโดยที่มีข้าวของแค่นี้เนี่ย? ฮึ
555 แหมพี่ตั้มครับ ก็ทีแรกผมเสียใจมาก โดยที่ไม่ทันตั้งตัวนี่นา ผมไม่มีเวลามานั่งเก็บสัมภาระหรอกว่าต้องเอาอะไรไปบ้าง(feel เหมือนเก็บเสื้อผ้าไปทะเล) แต่ก็...ขอบคุณอีกครั้งนะครับพี่ตั้ม ^__^
เรายิ้มออกแล้วนี่? ^^
ห๊ะ? เออจริงด้วย ตอนนี้ผมไม่ร้องไห้แล้ว ความรู้สึกอึดอัดที่มีภายในใจแทบจะหายไปหมดสิ้น
เอางงี้เราอารมณ์ดีขึ้นแล้ว มาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่ามั้ย?
โอเคครับว่าแต่มันคืออะไรเหรอครับ?
มันก็คือ.....
~Tum Part~
มันคือเกมส์ทายคำ ยกตัวอย่างนะ พี่จะเขียนคำๆนึงแล้วพี่จะใบ้ให้เราทาย ถ้าเราตอบผิด พี่จะทำโทษโดยการสั่งเราให้ทำอะไรก็ได้ ^^
ok ครับ น่าสนุกนี่พี่ ผมชอบเกมส์อะไรที่มันตื่นเต้นๆแบบนี้จัดมาเล๊ย!!! คำแรกที่ผมเขียนให้ซีดีทาย คือ "ความเข้มแข็ง" ผมใบ้ให้มันว่า ตรงข้ามกับอ่อนอ่ะซีดีคือไร? อ่อๆ ก็แข็งไี่งพี่ เออใช่ๆ แล้วสิ่งนี้มันมีอยู่ในคนทุกคน ตัวซีดีเองก็มี ...อยู่ในคนทุกคน ตัวผมเองก็มีงั้นหรอ...แข็ง ตรงนั้น = แข็ง? อ่อพี่รู้แล้ว xxx ของผู้ชายใช่มั้ยพี่? เห๊ยย ไอ้บ้าไม่ใช่เว้ย!!!! อ้าวห๊าาา? แล้วมันคือไรอ่ะพี่? พี่หมายถึง "ความเข้มแข็ง" ตะหาก แหม หื่นใช่ย่อยเลยนะไอ้น้อง เอ้าา แหม ก็ดูพี่ใบ้ดิ แข็งๆๆๆ มีอยู่ในตัวผม ใครไม่คิดก็บ้าละ เออแหม พี่ผิดสินะ มาๆๆเล่นกันต่อๆ มาเลยพี่จัดมาๆๆ คราวนี้ผมทายไม่ผิดแน่
เวลาผ่านไปผมเล่นทายคำกับซีดีไปไม่รู้ว่าทายกันไปกี้คำแล้ว
แต่ทำไมผมรู้สึกว่า เวลาเด็กคนนี้มันยิ้ม มันมีความสุข แล้วทำไมมันดูน่ารัก น่าเอ็นดูจังนะ... มันดูสดใสมากจนผมรู้สึกมีความสุขกับมันไปด้วย...
ผมก้แทบไม่อยากจะเชื่อตัวเองนะว่าจะพาเด็กที่เพิ่งบังเอิญรู้จักกันครั้งแรกมานอนค้างบ้าน... แต่ก็นะ ผมเข้าใจความรู้สึกของเด็กคนนี้ว่าการที่เราไม่ได้รับความรักรับการดูแลเอาใจใส่จากครอบครัวน่ะมันเจ็บปวดขนาดไหน ที่ผมให้มันทายคำว่า "ความเข้มแข็ง" ก็เพื่ออยากให้มันมีกำลังใจขึ้นและเข้มแข้งอย่างคำที่ว่านี่แหล่ะ....
ทำไมนะ...ทำไมผมสังหรณ์แปลกๆ
ผมสังหรณ์ว่าเด็กคนนี้จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผม?
***********************************************************************************************
5555 ตอนแรกจบไปแล้ว เป็นยังไงบ้าง? จะบอกว่าแต่งสุดค.สามารถจริงๆนะเนี่ย ติชมกันได้ตามสบายนะ ไม่ต้องเกรงใจ ^^
หวังว่า แฟนคลับเฮียตั้ม และ ซีดี จะชอบกันนะ
*We are Suton and Guntee Fanclub!!!! ^^*