***ซากทรงจำ***

ซากสายใยไอรักยังปักแน่น
ยากจะหาใดแทนแม้นขื่นขม
สิ่งที่เอ่ยเผยอ้างเหมือนสร้างปม
เคยชื่นชมสมค่าคำว่าครอง

หวานวลีเอ่ยเอื้อนไม่เลือนหาย
ตราบวางวายชาตินี้ไม่มีสอง
คือสัญญาผูกพันที่มั่นปอง
เหตุใดต้องแรมร้างเส้นทางเรา

ส่งคำถามซ้ำซากด้วยอยากรู้
คนเคยคู่เคียงหญิงไยทิ้งเฉา
ดังสายหมอกหม่นมัวสลัวเทา
ไม่เหลือเงาก่อนนี้เคยมีกัน

ทิ้งเรือนรักให้ร้างเมินหมางหลบ
เป็นจุดจบสิ่งหมายไม่ถึงฝัน
เหลือแต่”ซากทรงจำ”ช้ำจาบัลย์
ความผูกพันทั้งหมดถูกปลดวาง…

“สุนันท์ยา”