พอดีวันนี้ได้มีโอกาสเจอพี่สาวคะ เรามีพี่สาวบุญธรรม 1 คน พี่เราคนนี้ชอบศึกษาเรื่องธรรมมะ ตอนอายุ 14 บวชโกนผมมาแล้ว ชอบนั่งสมาธิ ปฎิบัติธรรมบ่อย และมีจิตสัมผัสกับบางสิ่งบางอย่างได้
เรื่องแบบนี้เราเชื่อ 50/50 โดยส่วนตัวไม่เคยเจอแบบจังจัง
เคยแบบเห็นแว๊บๆ ตอนเด็กๆ ที่ทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าคืออะไร ไม่กลัวผี จิตแข็งไม่เคยสื่อได้ถึงเรื่องพวกนี้
เข้าเรื่องกันดีกว่า ..
เมื่อช่วงเดือนต.ค.-พ.ย. ปีที่แล้ว หมาเราป่วย ดูแลรักษาเดือนกว่า ก็จากไป เป็นช่วงเวลาที่ทุกข์ใจมาก เหนื่อยมากเพราะต้องอดหลับอดนอน แล้วน้องหมาตัวใหญ่ หนัก 30kg. ตัวนี้เรารักมาก เลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก เป็นตัวเดียวที่ได้นอนบนเตียง นอนบนพรม นั่งบนรถ (ใครๆ ก็ว่าเราลําเอียง นิสัยไม่ดี) ได้กินก่อนตัวอื่น หมาเทวดามาเกิด
วันที่จากไป เสียใจจนอธิบายไม่ถูก ไม่เคยเป็นแบบนี้ในชีวิต เราไม่ไปไหน ไม่ออกจากบ้าน นอนเหม่อแต่บนเตียง จนที่บ้านเป็นห่วง กินข้าวก็เหมือนมีอะไรมาติดที่คอ มันกินไม่ลง ร้องไห้ตลอด (เหมือนจะโอเว่อร์ แต่มันคือเรื่องจริง)
แม่บอกให้สวดมนต์ แผ่ส่วนบุญส่วนกุศล แล้วไปตักบาตร ถวายสังฆทาน เราก็ทําตาม จนดีขึ้น สบายใจขึ้น
กระทั่งวันหนึ่ง เรารู้สึกเหมือนมีอะไรมาเกาะที่หลัง มันหนัก เกาะอยู่ตลอดเวลา ในใจคิดว่านั่งหน้าคอมนานไปรึเปล่า? นั่งหลังไม่ตรงรึเปล่า อาจจะเมื่อยกล้ามเนื้อ แต่พอไปตักบาตร สวดมนต์ อาการก็หายไป .. ผ่านไป 4-5 วันอาการเดิมก็เป็นอีก พอไปตักบาตร สวดมนต์ อาการก็หายไป แล้วก็เป็นอีก วนเวียนแบบนี้อยู่ 2 เดือนกว่า
เราเริ่มคิดว่าไม่ใช่แล้วละ มันต้องมีอะไรแน่ๆ ก็ไปตักบาตร สวดมนต์ คราวนี้คิดในใจด้วยว่า "ไปเกิดใหม่ซะนะ ไม่ต้องห่วง" แทนที่จะดีขึ้น คราวนี้หนักเลย นอกจากจะหนักหลังแล้ว เหมือนมีอะไรมาจิกจนเรารู้สึกเจ็บ
จนวันนึงเราทนไม่ไหวตะโกนลั่นเลย "เจ็บบบ รําคาญด้วย อะไรมาเกาะหลังว่ะ" ความรู้สึกที่อธิบาย ก็ไม่มีใครเข้าใจ เหมือนแบกอะไรไว้ หนักช่วงด้านซ้าย หงุดหงิดมาก
แล้วก็ทําแบบเดิม ตักบาตร สวดมนต์เหมือนเดิม คราวนี้ก็หายไป แล้วหายไปเลย ไม่รู้สึกอะไรอีก
จนมาเจอพี่สาว ระหว่างที่คุยกันสนุกสนาน หัวเราะกัน นึกขึ้นได้ก็เล่าเรื่องหมาที่ตายให้ฟัง อยู่ๆ พี่ก็นิ่งไป ขนลุก เราว่าเราอาจคิดไปเอง แต่พี่สาวบอกว่ามันใช่เลยล่ะ ลองนึกสิว่าจิตสุดท้ายก่อนตายคืออะไร
ร้องไห้ เสียใจตลอด ปากก็พูด ในใจคิดว่าให้ไปเกิด แต่ความเป็นจริงแล้วเรายังอยากให้เค้าอยู่ ยังอาลัยอาวรณ์อยู่ ยังนึกถึงอยู่ ยังพูดถึงอยู่ จิตยังผูกพันอยู่ วิญญาณเลยไม่ไปไหน เพราะกายละเอียดรับรู้ได้ ให้เราตั้งมั่นอย่าอาลัยอีก เพราะสร้างความทรมาน จิตยังเหนี่ยวรั้ง แล้วพี่ก็บอกให้หยุดพูดเรื่องนี้ เพราะเดี๋ยวเค้าจะกลับมา
ตั้งกระทู้เสร็จคงไปสวดมนต์ ตอนเช้าตื่นไปตักบาตรเหมือนเดิม
ยังสงสัยไม่หาย .. หรือเราแค่คิดไปเอง !?????
วิญญาณน้องหมา!? หรือแค่คิดไปเอง ??
เรื่องแบบนี้เราเชื่อ 50/50 โดยส่วนตัวไม่เคยเจอแบบจังจัง
เคยแบบเห็นแว๊บๆ ตอนเด็กๆ ที่ทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าคืออะไร ไม่กลัวผี จิตแข็งไม่เคยสื่อได้ถึงเรื่องพวกนี้
เข้าเรื่องกันดีกว่า ..
เมื่อช่วงเดือนต.ค.-พ.ย. ปีที่แล้ว หมาเราป่วย ดูแลรักษาเดือนกว่า ก็จากไป เป็นช่วงเวลาที่ทุกข์ใจมาก เหนื่อยมากเพราะต้องอดหลับอดนอน แล้วน้องหมาตัวใหญ่ หนัก 30kg. ตัวนี้เรารักมาก เลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก เป็นตัวเดียวที่ได้นอนบนเตียง นอนบนพรม นั่งบนรถ (ใครๆ ก็ว่าเราลําเอียง นิสัยไม่ดี) ได้กินก่อนตัวอื่น หมาเทวดามาเกิด
วันที่จากไป เสียใจจนอธิบายไม่ถูก ไม่เคยเป็นแบบนี้ในชีวิต เราไม่ไปไหน ไม่ออกจากบ้าน นอนเหม่อแต่บนเตียง จนที่บ้านเป็นห่วง กินข้าวก็เหมือนมีอะไรมาติดที่คอ มันกินไม่ลง ร้องไห้ตลอด (เหมือนจะโอเว่อร์ แต่มันคือเรื่องจริง)
แม่บอกให้สวดมนต์ แผ่ส่วนบุญส่วนกุศล แล้วไปตักบาตร ถวายสังฆทาน เราก็ทําตาม จนดีขึ้น สบายใจขึ้น
กระทั่งวันหนึ่ง เรารู้สึกเหมือนมีอะไรมาเกาะที่หลัง มันหนัก เกาะอยู่ตลอดเวลา ในใจคิดว่านั่งหน้าคอมนานไปรึเปล่า? นั่งหลังไม่ตรงรึเปล่า อาจจะเมื่อยกล้ามเนื้อ แต่พอไปตักบาตร สวดมนต์ อาการก็หายไป .. ผ่านไป 4-5 วันอาการเดิมก็เป็นอีก พอไปตักบาตร สวดมนต์ อาการก็หายไป แล้วก็เป็นอีก วนเวียนแบบนี้อยู่ 2 เดือนกว่า
เราเริ่มคิดว่าไม่ใช่แล้วละ มันต้องมีอะไรแน่ๆ ก็ไปตักบาตร สวดมนต์ คราวนี้คิดในใจด้วยว่า "ไปเกิดใหม่ซะนะ ไม่ต้องห่วง" แทนที่จะดีขึ้น คราวนี้หนักเลย นอกจากจะหนักหลังแล้ว เหมือนมีอะไรมาจิกจนเรารู้สึกเจ็บ
จนวันนึงเราทนไม่ไหวตะโกนลั่นเลย "เจ็บบบ รําคาญด้วย อะไรมาเกาะหลังว่ะ" ความรู้สึกที่อธิบาย ก็ไม่มีใครเข้าใจ เหมือนแบกอะไรไว้ หนักช่วงด้านซ้าย หงุดหงิดมาก
แล้วก็ทําแบบเดิม ตักบาตร สวดมนต์เหมือนเดิม คราวนี้ก็หายไป แล้วหายไปเลย ไม่รู้สึกอะไรอีก
จนมาเจอพี่สาว ระหว่างที่คุยกันสนุกสนาน หัวเราะกัน นึกขึ้นได้ก็เล่าเรื่องหมาที่ตายให้ฟัง อยู่ๆ พี่ก็นิ่งไป ขนลุก เราว่าเราอาจคิดไปเอง แต่พี่สาวบอกว่ามันใช่เลยล่ะ ลองนึกสิว่าจิตสุดท้ายก่อนตายคืออะไร
ร้องไห้ เสียใจตลอด ปากก็พูด ในใจคิดว่าให้ไปเกิด แต่ความเป็นจริงแล้วเรายังอยากให้เค้าอยู่ ยังอาลัยอาวรณ์อยู่ ยังนึกถึงอยู่ ยังพูดถึงอยู่ จิตยังผูกพันอยู่ วิญญาณเลยไม่ไปไหน เพราะกายละเอียดรับรู้ได้ ให้เราตั้งมั่นอย่าอาลัยอีก เพราะสร้างความทรมาน จิตยังเหนี่ยวรั้ง แล้วพี่ก็บอกให้หยุดพูดเรื่องนี้ เพราะเดี๋ยวเค้าจะกลับมา
ตั้งกระทู้เสร็จคงไปสวดมนต์ ตอนเช้าตื่นไปตักบาตรเหมือนเดิม
ยังสงสัยไม่หาย .. หรือเราแค่คิดไปเอง !?????