ผมไปสะกิดประเด็นนึงจากกระทู้นี้เข้า
http://pantip.com/topic/31838098
ผมเลยอยากจะซาวเสียงว่าการ จิ้น ว่าชั้นเป็นแฟนกับตัวละครในการ์ตูน กับ ชั้นเป็นแฟนกับพระเอก/นางเอกเรื่องนี้นะ(จริงๆคือมโนไปเอง)มันต่างกันอย่างไร ต้องขออภัยด้วยถ้าหากการเขียนบางประโยคมันทำร้ายจิตใจคนบ้างพอสมควรแต่ว่าผมแค่อยากหยิบยกประเด็นมาเทียบกันเท่านั้น
ความเห็นส่วนตัวถึงกระทู้ที่ยกมาคิดว่าเป็นคำถามที่ดีนะ การ์ตูนไม่มีตัวตนจริงๆ เป็นสิ่งมายา แต่ที่คนชอบกันเพราะ "อิน" กับเนื้อเรื่อง บางส่วนชอบตัวละครที่มีความน่ารัก โมเอะ ชอบเลยเถิดถึงขนาดจิ้นว่าแต่งงานกันก็มี
.
.
ส่วนดารากับนักแสดง มีตัวตนจริงจับต้องได้ แต่คาแรกเตอร์ในละครหรือภาพยนตร์ ล้วนเป็นภาพมายาทั้งสิ้น มีกลุ่มคนตั้งตัวเป็น FC มโนไปเองว่าเป็นแฟนตัวเองเยอะแยะไป
.
.
ทั้ง 2 ฝั่งนี้ ผมว่ามันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันหรอก ส่วนลึกของจิตใจของคนย่อมอยากได้คู่ชีวิตที่สวยหล่อเก่งเท่ห์อยู่แล้ว แต่ในชีวิตจริงหาได้ยากเหลือเกิน บางครั้งเมื่ออินกับเนื้อเรื่องหรือตัวละครจึงทำให้เกิดความรู้สึกดี รู้สึกอยากเป็นตัวละครในเรื่องนั้นๆ คำว่า จิ้น หรือ มโน หรือแม้แต่คำว่าโลกส่วนตัวจึงเกิดขึ้น ฝั่งอินกับการ์ตูนเป็นเพราะไม่กล้าเข้าหาผู้คน ฝั่งอินกับละครเป็นเพราะผู้คนในโลกจริงไม่เพอร์เฟคเหมือนในละคร
.
.
ทั้ง 2 อย่างล้วนเกิดปมด้อยทั้งคู่ แต่การ์ตูนถูกมองว่าเหมาะสำหรับเด็ก เลยทำให้พวกชอบการ์ตูนถูกมองว่าผิดปกติ ส่วนละครไม่ได้ถูกจำกัดวัยที่ควรดู จึงไม่เป็นข้อติงอะไร
แต่สุดท้าย ก็ "จิ้น" เหมือนกันทั้ง 2 แบบ
เพราะทั้ง 2 แบบต่างก็ไม่มีตัวตนในโลกจริง(ในละครผมหมายถึงบทบาทของพระเอก/นางเอก)
สุดท้ายนี้ ผมไม่ได้มีอคติอะไรกับทั้ง 2 แบบที่ผมกล่าวมา แต่แค่อยากจะให้คนที่อยู่ในแวดวงละครได้รู้สึกตัวบ้างว่าไม่ต่างอะไรกับพวกชอบการ์ตูนเลย ส่วนพวกชอบการ์ตูนที่เลยเถิดถึงขั้นจิ้นกับสิ่งของอันนั้นมันก็เกินไปหน่อย แต่อยากให้มองอย่างไม่มีอคติครับ ขอบคุณที่อ่านครับ
กระทู้ซาวเสียง การจิ้นระหว่างละครกับการ์ตูนต่างกันไหม
http://pantip.com/topic/31838098
ผมเลยอยากจะซาวเสียงว่าการ จิ้น ว่าชั้นเป็นแฟนกับตัวละครในการ์ตูน กับ ชั้นเป็นแฟนกับพระเอก/นางเอกเรื่องนี้นะ(จริงๆคือมโนไปเอง)มันต่างกันอย่างไร ต้องขออภัยด้วยถ้าหากการเขียนบางประโยคมันทำร้ายจิตใจคนบ้างพอสมควรแต่ว่าผมแค่อยากหยิบยกประเด็นมาเทียบกันเท่านั้น
ความเห็นส่วนตัวถึงกระทู้ที่ยกมาคิดว่าเป็นคำถามที่ดีนะ การ์ตูนไม่มีตัวตนจริงๆ เป็นสิ่งมายา แต่ที่คนชอบกันเพราะ "อิน" กับเนื้อเรื่อง บางส่วนชอบตัวละครที่มีความน่ารัก โมเอะ ชอบเลยเถิดถึงขนาดจิ้นว่าแต่งงานกันก็มี
.
.
ส่วนดารากับนักแสดง มีตัวตนจริงจับต้องได้ แต่คาแรกเตอร์ในละครหรือภาพยนตร์ ล้วนเป็นภาพมายาทั้งสิ้น มีกลุ่มคนตั้งตัวเป็น FC มโนไปเองว่าเป็นแฟนตัวเองเยอะแยะไป
.
.
ทั้ง 2 ฝั่งนี้ ผมว่ามันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันหรอก ส่วนลึกของจิตใจของคนย่อมอยากได้คู่ชีวิตที่สวยหล่อเก่งเท่ห์อยู่แล้ว แต่ในชีวิตจริงหาได้ยากเหลือเกิน บางครั้งเมื่ออินกับเนื้อเรื่องหรือตัวละครจึงทำให้เกิดความรู้สึกดี รู้สึกอยากเป็นตัวละครในเรื่องนั้นๆ คำว่า จิ้น หรือ มโน หรือแม้แต่คำว่าโลกส่วนตัวจึงเกิดขึ้น ฝั่งอินกับการ์ตูนเป็นเพราะไม่กล้าเข้าหาผู้คน ฝั่งอินกับละครเป็นเพราะผู้คนในโลกจริงไม่เพอร์เฟคเหมือนในละคร
.
.
ทั้ง 2 อย่างล้วนเกิดปมด้อยทั้งคู่ แต่การ์ตูนถูกมองว่าเหมาะสำหรับเด็ก เลยทำให้พวกชอบการ์ตูนถูกมองว่าผิดปกติ ส่วนละครไม่ได้ถูกจำกัดวัยที่ควรดู จึงไม่เป็นข้อติงอะไร
แต่สุดท้าย ก็ "จิ้น" เหมือนกันทั้ง 2 แบบ
เพราะทั้ง 2 แบบต่างก็ไม่มีตัวตนในโลกจริง(ในละครผมหมายถึงบทบาทของพระเอก/นางเอก)
สุดท้ายนี้ ผมไม่ได้มีอคติอะไรกับทั้ง 2 แบบที่ผมกล่าวมา แต่แค่อยากจะให้คนที่อยู่ในแวดวงละครได้รู้สึกตัวบ้างว่าไม่ต่างอะไรกับพวกชอบการ์ตูนเลย ส่วนพวกชอบการ์ตูนที่เลยเถิดถึงขั้นจิ้นกับสิ่งของอันนั้นมันก็เกินไปหน่อย แต่อยากให้มองอย่างไม่มีอคติครับ ขอบคุณที่อ่านครับ