อย่า..เกลียดกันก็พอ.....

                                                      เมื่อ..สิ้นรัก...หมดใจใยสวาท
                                                      เมื่อ..ขาดความเชื่อใจ..ไม่มีเหลือ
                                                      เมื่อ..หมดสิ้นศรัทธา...มาจุนเจือ
                                                      เมื่อ..ไม่เหลือ...ความห่วงใยให้แก่กัน....

                                                               เธอ..อาจไม่รักกัน...ฉันก็รู้
                                                               เธอ..อาจอยู่...ไม่มีใจให้แก่ฉัน
                                                               เธอ..อาจเบื่อ..ที่ฉันท้อพ้อรำพัน
                                                               เธอ..อาจปันใจไป...ให้ไกลเกิน

                                                       ไม่..รักกัน...ฉันนั้นก็ยอมรับ
                                                       ไม่..เคยนับ...ระยะทางที่ห่างเหิน
                                                       ไม่..เสียใจ...ก็เพราะรักมากเหลือเกิน
                                                       ไม่..บังเอิญ...ที่รักนั้นฉันเทใจ

                                                               รัก...ของฉัน..รักนั้นมั่นคงนัก
                                                               รัก...มิจักหันเหเทไปไหน
                                                               รัก...ไม่มีเหตุผลปนเปไป
                                                               รัก...ขอให้  " อย่าเกลียดกัน " เท่านั้นพอ
                                    
                                                                               " เพ็ญพิชญา"