มีคำถามหลังเริ่มปฏิบัติกรรมฐานหน่อยครับ

ปัญหาของผู้มีปัญญา    

กายวิภาคเนี่ยะ  จรนัยได้หมด อะไรตรงไหน มีส่วนประกอบของคูธ มูต เน่า ไอโซโทป
สังกะสีตรงไหน เพื่ออะไร จะรู้ทะลุปรุโปร่งไปหมด  

แต่ในทางธรรม  เราจะเรียกว่า " สัตว์สัญญาใกล้เสีย "

จำแม่น สัญญามันเที่ยง ความคิดความอ่านมันเที่ยง  ไม่ใช่การระลึก แต่เป็นการ โป๊ะเช๊ะ ปิ๊ง
แบบ "หัวหมอ"

วิธีแก้  ฟังแล้วก็  ทรมานใจ  หากจะให้  ตรึกว่า  สัญญาเที่ยงหรือไม่เที่ยง  ถามไปก็มีหวังโดน
จิตภัสสร กปปส ( "ตั้น"หน้า )

ทีนี้  แปลกแต่จริง   เจ้าของกระทู้รู้ตัวว่า  ต้องแก้กรรมฐานอย่างไร  รู้เอง แต่ ปักใจในวิธีการ
แบบ หน้ามื๊ด ไปหน่อยเท่านั้น

เวลาจะแก้ให้ยอมรับ สัญญาไม่เที่ยง  เราจะใช้  สังขารมาแสดงความไม่เที่ยงก่อน

ทำให้  เราจะใช้  กายคตาสติ มาแก้ทาง   แต่ทว่า  คุณต้องพิจารณา ทวนกระแสไปหาเหตุ
อย่า  อนุโลมไปตามเหตุ  จน" เวียนวน "  

เรื่องการ อ๊วก อันนั้น ขอบอกว่า  มันเกิดจาก ปัญญาในการวางจิต คุณรู้วิธีวางจิตเพื่อทำ
ให้ตัวเองอ๊วก  รู้วิธีวางจิตให้หัวเราะ   ซึ่งก็ได้มาจาก การรู้ร่างกาย กายวิภาค นั่นแหละ
ดังนั้น  การอ๊วกได้  ต้องบอกว่า เป็น สังขาร หรือ ความคิดของคุณเอง ที่ใช้  มโนสังขาร
เหนี่ยวนำให้เกิด กายสังขาร อาการทางกาย

ให้คุณ  พิจารณาจิตที่เหวี่ยงนั่นแหละ  แต่เวลาเห็น  อย่ากระโจนเข้าไปจับ อย่าปักจิตกับ
สิ่งนั้น  เวทนามันจะพาวน วิญญาณมันจึงหมุนควงตรงนั้น ( ตัวเดียวกัน กับการวางจิตให้อ๊วก )

ดูดีๆ  เวลาเห็น จิตมันส่าย  ส่ายนิดเดียวพอแล้ว  เอาพอ  ฟ้าแล๊บ เอาพอ ลิ้นงูไปสัมผัสรู้รส
เอาแค่  ช้างกระดิกหูยินสิ่งนั้น แล้ว  ถอยเลย  อย่าปัก  อย่ากระโจน อย่าอนุโลม อย่าไปให้
ความสำคัญกับมันว่า  มันจะนำมรรคผลมาให้ !!

จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้
...จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้ จิตส่ายแล้วรู้
ดูไปเรื่อยๆ  เหมือนนกกระพือปีก งูแล๊บลิ้น ช้างกระดิกหู .........เห็นแล้วถอย เห็นได้ครั้งเดียว
จะมีค่าเท่ากับ  นั่งสมาธิจุมปุ๊กกว่าร้อยราตรี

ดูแล้วได้อะไร  ไม่กระโจนเข้าไปจะได้อะไรรึ

จะได้การเห็นไปตามความเป็นจริง  จิตสังขาร ไม่เที่ยง !!!  (  เอา สังขารมาแก้ สัญญา )

จิตสังขารไม่เทียง เห็นแล้วได้อะไร  จะแยก  เวทนา กับ วิญญาณ ที่เป็นเครื่องมือ อัน เจ้าตัว
ชำนาญเกินไป  โดยไปสำคัญว่า เวทนาเป็นตน วิญญาณเป็นตน เข้า

ไปจงใจบังคับบัญชาจิต(วิญญาณขันธ์) กับ เวทนาขันธ์ .....มันเลย หลอกให้ ภาวนาหัวปักหัวป่ำ อะจิ

ลองดูนะ  เอาแค่ รู้จิตส่าย รู้แล้วปล่อย ปล่อยให้ไว  จน เวทนา กับ วิญญาณ แสดงความเป็นอนัตตา
ขึ้นมาได้  จิตคุณถึงจะปล่อย  แล้วจะจึงจะ  ทวนกระแสไปหาเหตุ ว่าทำไม จิตสังขารไม่เที่ยง  

ตรงนี้ต้องลงมือจริงๆ นะ  อย่า "หัวหมอ" กระโดดข้ามไปจับเอา ทิฏฐิ จะทำให้ โดนสังขารมัน
หลอกอีก

การภาวนาระดับคุณ  คุณจะรู้อยู่แก่ใจว่า ไม่ต้องฟังธรรมจากคนอื่นแล้ว สามารถ ปฏิบัติลำพังได้

การที่เห็น  โพสนี้  ลองดูดีๆ  ไม่ใช่เพราะว่า  เห็นโพสแล้วจึงเห็นทาง  เอาเข้าจริงๆ จิตคุณฟัง
ธรรมอยู่ด้วยตัวเองแล้ว  ไม่ต้องฟังธรรมจากใครแล้ว  แต่ความที่  " หัวหมอ "  เป็น วาสนา
ที่ได้มาในอัตตภาพนี้  มันล้อเล่นกับคุณ  ...หมอ มักจะถูกสอนให้เห็นสัญญาเที่ยง  มันเลย
มียาพิษเจือนิดหน่อยเวลามาปฏิบัติธรรม  ซึ่ง  ไม่แนะนำให้เอาออกนะ  เพราะ หมอ เนี่ยะ
ต้องใช้  ต้องแม่น   อกุศลต่อการภาวนาก็จริง แต่ถ้าเอาออกแล้วเกิดโทษ  คนไข้มีของแถม
ทิ้งไว้ในไส้ ในตับ เส้นเลือดขาด เอ็นกระเด็น มันก็เป็นโทษ  พระพุทธองค์จะไม่เอา อกุศลนั้นออก

แต่เราจะต้อง ฉลาดในการภาวนา ฉลาดในอุบายการอบรม นิดหน่อย ให้ข้ามกองขันธ์บางประการ
ด้วยการแทงตลอดด้วย เหตุ อื่นเอา

ทีนี้

แล้วจะรู้ได้อย่างไร  ว่า  ภาวนาแล้ว ปล่อยถูก ปล่อยได้ไว

ให้สังเกตุ  จิตส่าย จะผลิกเป็น ปิติ5  กายเบา จิตเบา การเสียวแบบตัวจะลอย หรือ เสียวแบบ
เหมือนเห็นกระแสไฟฟ้าจิ๊ดๆๆๆๆๆๆๆ ตรงแหล่งกำเหนิดทั้งหลาย ไม่ว่าจะปลายนิ้ว ปลายแอกซอน
ปลายเดรนไดรท์  จะรับรู้ได้หมด  ตรงไหนทำงานผิดปรกติ ลักลั่น จะทราบได้  แต่เห็นแล้วอย่า
ไปกระโจนไล่จับอีก  มันจะกระช๊ากเอาได้  ไม่เชื่อไปลองดูให้เข็ด

ทีนี้ พอเห็น ปิติ5 ได้ ไม่กระโจน ไม่จับ รู้ไปอย่างนี้  ต้องรู้นานเท่าไหร่ ...............

บางคน7วัน บางคน7เดือน บางคน7ปี  บางคน7ชาติ  ขึ้นกับ หยุด"หัวหมอ" แต่ก็ใช้"หัวหมอ" ได้แค่ไหน

งง ไหม

หลวงปู่ดูลย์ฝากไว้ กับ พวกฝุ้งซ่าน หัวหมอ ว่า  " คิดเท่าไหร่ก็ไม่รู้  หยุดคิดจึงรู้ แต่ก็ต้องอาศัยคิด "

ปล. หลวงปู่ดูลย์ มีบารมีเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า ท่านภาวนาเห็นจิ๊ดๆๆๆๆๆ จนละเอียดสุดละเอียด
เกินลงไปกว่า ควันตัม ไปอีกหลายขุมเลย