คิดถึงวิทยา >>> "ความรักจากทัศนคติ"
....เพราะพื้นฐานของฉันคือคนที่ทำอะไรด้วยใจ อยากช่วยให้คนอื่นมีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการให้ความรู้ ให้ความรัก การให้ประจักษ์ถึงความเข้าใจจากการลงมือทำ นั่นคือชีวิตและทัศนคติที่หล่อเลี้ยงชีวิตฉัน....
- จุดแข็งของหนังไทย ต้องค่าย GTH จริงๆ ไม่ว่าจะทำกี่เรื่องก็จะได้อารมณ์ Feel good มุ้งมิ้ง ซึ่งหาได้ยากจากหนังฝรั่ง
ความน่ารักของคิดถึงวิทยา คือ เด็กๆในเรื่องซึ่งเป็นส่วนเสริมสำคัญคัญที่ทำให้เรื่องราวดูสนุก คือ ถ้าเด็กกลุ่มนี้ออกมาเมื่อเมื่อไรเป็นต้องฮา ต้องยิ้ม ทุกคนเล่นได้เป็นธรรมชาติ ส่งรับมุขกันดี ไหลลื่น และ character ชัด
-ส่วนบทพูดก็ทำได้เหมือนกัน คือ "น้อยแต่มาก" ไม่ว่าจะเป็น
"เหงาเหมือนกัน"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"ถ้าเขาไม่ท้องจะบอกชั้นมั๋ย"
"ปู่จับปลา พ่อผมก็จับปลา ผมเองก็คงจะจับปลา"
"เรายังเด็ก ชีวิตต้องเรียนรู้อะไรอีกมาก.
(ยังมีอีก แต่จำไม่ได้ >.<)
ประโยคเหล่านี้แค่สั้นๆ แต่ด้วยบริบทและอารมณ์ หนังทำได้ถึงทีเดียว
- ส่วนที่ไม่ชอบของตัวบท คือ จุดที่ครูแอนออกจากการสอนหนังสือที่เชียงใหม่ มันให้น้ำหนักน้อยไปที่จะละทิ้งจุดนั้นแล้วกลับมาที่เก่า ถ้าหนังเล่าถึงความขัดแย้ง อุปสรรคต่างๆ กฎระเบียบของโรงเรียน ยังมีจุดให้เล่นอีกเยอะ ไม่ใช่ว่าให้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ท้องๆไปจบ ตัดบทลวกๆ มันจึงทำให้เห็นถึงตัวตนของครูแอนไม่ชัดมากเท่าไหร่ ทั้งๆที่ครึ่งแรกเล่นมาซะเยอะแล้ว
- ส่วนที่ชอบ คือสัญลักษณ์ต่างๆที่หนังทิ้งไว้คือ หนังเล่าเรื่องควบคู่กันไประหว่างเหตุการณ์ปัจจุบันกับในอดีตซ้อนทับกันไป ทำให้เล่นเรื่องสัญลักษณ์ที่สื่อถึงกันได้ ไม่ว่าจะเป็น Diary ที่วัดส่วนสูง ประสบการณ์ที่คล้ายกัน ถือเป็นเสน่ห์ของคิดถึงวิทยาที่เอาจุดนี้มาเล่นได้อย่างเนียนๆ
สรุป นี่เป็นหนังที่ทำได้มาตรฐาน GTH อีกเรื่อง ที่ผสมผสานระหว่างความฮาที่เป็นธรรมชาติของเด็กๆบวกกับเรื่องราวความรักจาการสัมผัสทัศนคติของคนทั้งสอง ออกมาได้อย่างลงตัว
คิดถึงวิทยา "ความรักจากทัศนคติ"
....เพราะพื้นฐานของฉันคือคนที่ทำอะไรด้วยใจ อยากช่วยให้คนอื่นมีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการให้ความรู้ ให้ความรัก การให้ประจักษ์ถึงความเข้าใจจากการลงมือทำ นั่นคือชีวิตและทัศนคติที่หล่อเลี้ยงชีวิตฉัน....
- จุดแข็งของหนังไทย ต้องค่าย GTH จริงๆ ไม่ว่าจะทำกี่เรื่องก็จะได้อารมณ์ Feel good มุ้งมิ้ง ซึ่งหาได้ยากจากหนังฝรั่ง
ความน่ารักของคิดถึงวิทยา คือ เด็กๆในเรื่องซึ่งเป็นส่วนเสริมสำคัญคัญที่ทำให้เรื่องราวดูสนุก คือ ถ้าเด็กกลุ่มนี้ออกมาเมื่อเมื่อไรเป็นต้องฮา ต้องยิ้ม ทุกคนเล่นได้เป็นธรรมชาติ ส่งรับมุขกันดี ไหลลื่น และ character ชัด
-ส่วนบทพูดก็ทำได้เหมือนกัน คือ "น้อยแต่มาก" ไม่ว่าจะเป็น
"เหงาเหมือนกัน"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
"ปู่จับปลา พ่อผมก็จับปลา ผมเองก็คงจะจับปลา"
"เรายังเด็ก ชีวิตต้องเรียนรู้อะไรอีกมาก.
(ยังมีอีก แต่จำไม่ได้ >.<)
ประโยคเหล่านี้แค่สั้นๆ แต่ด้วยบริบทและอารมณ์ หนังทำได้ถึงทีเดียว
- ส่วนที่ไม่ชอบของตัวบท คือ จุดที่ครูแอนออกจากการสอนหนังสือที่เชียงใหม่ มันให้น้ำหนักน้อยไปที่จะละทิ้งจุดนั้นแล้วกลับมาที่เก่า ถ้าหนังเล่าถึงความขัดแย้ง อุปสรรคต่างๆ กฎระเบียบของโรงเรียน ยังมีจุดให้เล่นอีกเยอะ ไม่ใช่ว่าให้[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไปจบ ตัดบทลวกๆ มันจึงทำให้เห็นถึงตัวตนของครูแอนไม่ชัดมากเท่าไหร่ ทั้งๆที่ครึ่งแรกเล่นมาซะเยอะแล้ว
- ส่วนที่ชอบ คือสัญลักษณ์ต่างๆที่หนังทิ้งไว้คือ หนังเล่าเรื่องควบคู่กันไประหว่างเหตุการณ์ปัจจุบันกับในอดีตซ้อนทับกันไป ทำให้เล่นเรื่องสัญลักษณ์ที่สื่อถึงกันได้ ไม่ว่าจะเป็น Diary ที่วัดส่วนสูง ประสบการณ์ที่คล้ายกัน ถือเป็นเสน่ห์ของคิดถึงวิทยาที่เอาจุดนี้มาเล่นได้อย่างเนียนๆ
สรุป นี่เป็นหนังที่ทำได้มาตรฐาน GTH อีกเรื่อง ที่ผสมผสานระหว่างความฮาที่เป็นธรรมชาติของเด็กๆบวกกับเรื่องราวความรักจาการสัมผัสทัศนคติของคนทั้งสอง ออกมาได้อย่างลงตัว