สัมภาษณ์นักข่าว...”ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ พี่ต้องมาร์คระมัดระวังตัวด้วยซีคะ สุขภาพเป็นสิ่งสำคัญ ขนาดอีชั้นแกล้งสร้างภาพเดินเซ่อซ่าตกรถตู้ไปหน่อยเดียว หวังเป็นข่าว กลายสภาพเป็นอีเป๋เพราะขาแพลง นั่งวีลแชร์สร้างภาพต่อ อีชั้นเป็นห่วงอ้ายมากจริงๆ เจ๊า
ความในใจฮึ่ม ไอ่จิ๊ปหาย... เมิงเยียะหยังไม่ล้มหัวฟาดพื้นเส้นเลือดในสมองแตกตายวะ แมร่งเอาลูกหาบมาขับไล่ตรูเกือบครึ่งปี นึกว่ายุบสภาชุมนุมอาทิตย์สองอาทิตย์จะจบ ที่ไหนได้ล่อเข้าไปเกือบครึ่งปี อีชั้นต้องหนีหัวซุกหัวซุน บ้านสร้างอย่างใหญ่โต หมดสิทธิ์นอน ต้องหลบนอนที่โน่นทีที่นี่ที ดั่งสัมภเวสีเร่ร่อน สุนัขจรจัด
จ่าฝูงขอส่งข่าวถึงชาวเผือก-ดำ เวลานักข่าวสัมภาษณ์ระหว่างขับไล่มาร์ค ทำไมพูดว่า”มาขับไล่บักประสิทธิ์ๆๆๆ” มันชื่อบักปิ๊สิทธิ์ บ่ใจ้บักประสิทธิ์ เข้าใจมั้ย อีกประการคืนนั้นที่เขาใหญ่ อีชั้นกั้นเปยน้ำเปลี่ยนนิสัยนักร้ำไป คนนั้นชนขอชนแก้วทีคนชนที ผสมกับสมองเอ๋อเล็กเท่าจิ๋มมด สวิงสวายเมามายตาลายคล้ายจะเป็นลม กินยาหอมตราฤาษีขี่มอ,ไซด์ใส่หมวกกันน็อค ก็ไม่บรรเทา พี่กี้หวังร้ายประสงค์ดี รีบประคองกอดอี่น่องส่งถึงห้อง ปิดไฟ (อีชั้นไม่ถือ ชอบอีกต่างหาก) จากนั้น....ไม่กล้าเล่าต่อคร่า อาย.... ได้แต่ร้องเพลงต๊กใจตื่นมาเสียนี่ แหม เสียดายจังๆๆๆๆๆ
พี่กี้เล่าฟังภายหลัง(ก่อนจะป่วยเป็นมะเร็ง) รู้มั้ยเจ๊จ่าฝูง คืนนั้นผมเปิด ประตูค่อยๆย่องออก ใจหายหมด...รู้ไม๊ทุยแดงขี้ข้าต่อคิวเป็นระเบียบยาวเหยียด แต่ละตัวน้ำลายไหลฟูมปาก ไหลย้อยๆๆๆๆเป็นทาง ขึ้นจากโคลนตรมใหม่ๆ อึ๋ยแมงหวี่แมงวันตอมหึ่ง อึ๋ยสยอง ทั้งแถวส่งเสียงร้องระงม”กรูมั่งฮี่ๆๆๆๆ ทีไอ้กี้ทำไมได้ กรูไม่ยอม” บางตัวขอแซงอยู่หัวแถว ของกรูใหญ่กว่าเมิง ขอก่อนๆๆ
...ควายขี้ข้าผีบ้า ไม่เจียมตน ควายป่าบัดซบกะจะฟันจ่าฝูง มีที่ไหน? เค้ายิ่งดูถูกหมู่เฮาเป็นไอ่สาดดด อย่าให้เค้าดูถูกเป็นเดรัจฉานซีค้า
ความในใจอีชั้น กรณีมาร์คลื่นหกล้ม กระดูกไหปลาร้า เข้าห้องผ่าตัด
ความในใจฮึ่ม ไอ่จิ๊ปหาย... เมิงเยียะหยังไม่ล้มหัวฟาดพื้นเส้นเลือดในสมองแตกตายวะ แมร่งเอาลูกหาบมาขับไล่ตรูเกือบครึ่งปี นึกว่ายุบสภาชุมนุมอาทิตย์สองอาทิตย์จะจบ ที่ไหนได้ล่อเข้าไปเกือบครึ่งปี อีชั้นต้องหนีหัวซุกหัวซุน บ้านสร้างอย่างใหญ่โต หมดสิทธิ์นอน ต้องหลบนอนที่โน่นทีที่นี่ที ดั่งสัมภเวสีเร่ร่อน สุนัขจรจัด
จ่าฝูงขอส่งข่าวถึงชาวเผือก-ดำ เวลานักข่าวสัมภาษณ์ระหว่างขับไล่มาร์ค ทำไมพูดว่า”มาขับไล่บักประสิทธิ์ๆๆๆ” มันชื่อบักปิ๊สิทธิ์ บ่ใจ้บักประสิทธิ์ เข้าใจมั้ย อีกประการคืนนั้นที่เขาใหญ่ อีชั้นกั้นเปยน้ำเปลี่ยนนิสัยนักร้ำไป คนนั้นชนขอชนแก้วทีคนชนที ผสมกับสมองเอ๋อเล็กเท่าจิ๋มมด สวิงสวายเมามายตาลายคล้ายจะเป็นลม กินยาหอมตราฤาษีขี่มอ,ไซด์ใส่หมวกกันน็อค ก็ไม่บรรเทา พี่กี้หวังร้ายประสงค์ดี รีบประคองกอดอี่น่องส่งถึงห้อง ปิดไฟ (อีชั้นไม่ถือ ชอบอีกต่างหาก) จากนั้น....ไม่กล้าเล่าต่อคร่า อาย.... ได้แต่ร้องเพลงต๊กใจตื่นมาเสียนี่ แหม เสียดายจังๆๆๆๆๆ
พี่กี้เล่าฟังภายหลัง(ก่อนจะป่วยเป็นมะเร็ง) รู้มั้ยเจ๊จ่าฝูง คืนนั้นผมเปิด ประตูค่อยๆย่องออก ใจหายหมด...รู้ไม๊ทุยแดงขี้ข้าต่อคิวเป็นระเบียบยาวเหยียด แต่ละตัวน้ำลายไหลฟูมปาก ไหลย้อยๆๆๆๆเป็นทาง ขึ้นจากโคลนตรมใหม่ๆ อึ๋ยแมงหวี่แมงวันตอมหึ่ง อึ๋ยสยอง ทั้งแถวส่งเสียงร้องระงม”กรูมั่งฮี่ๆๆๆๆ ทีไอ้กี้ทำไมได้ กรูไม่ยอม” บางตัวขอแซงอยู่หัวแถว ของกรูใหญ่กว่าเมิง ขอก่อนๆๆ